Washington’un Suriye’de rejim değişikliğine
yönelik yürüttüğü örtük savaş raydan çıktıkça, IŞİD’e karşı mücadele iddiası
üzerinden Libya’nın yeniden alevlendirildiğine tanık oluyoruz.
Libya sahnesinin perdesi, dikkatleri Washington ve
suç ortaklarının Suriye’de kaybetmesi ve yaşanan yenilgiden başka bir yöne
çekmek için yeniden açılıyor.
New
York Times, Suriye’de ikinci kez ateşkes
girişiminde bulunmak için ABD ve Rusya arasında bu hafta varılan anlaşmanın
“beş yıldır süren savaşa bir son vermeye dönük son diplomatik çaba” olduğunu
söylüyor.
“İç savaş” şeklinde yapılan yanlış adlandırmayı
bir kenara koyalım. Washington’ın Suriye’de şiddete son vermek için diplomasi
imkânlarını kullandığı iddiası boş. Bağımsız bir akılla Suriye’de yaşanan
çatışmayı takip eden, Batı medyasının yanlış bilgilerine karşı çıkan herkes
böylesi bir iddiayı kabul etmeyecektir.
Rusya Suriye savaşını sona erdirme çabalarında
muhtemelen samimidir. Peki ama Washington’ın beş yıllık çatışmaya son vermek
için diplomatik bir gayret içine girmesi mümkün mü? Bu, tam manasıyla bir
saçmalık.
Suriye’deki savaş rejim değişikliğini amaçlayan,
dış destekle yürütülen bir örtük savaş hâlini aldı. Washington, Britanya,
Fransa ve Türkiye, Suudi Arabistan, Katar, Ürdün ve İsrail gibi bölgesel vekil
güçleri Mart 2011’de Rusya ve İran’ın müttefiki Esad hükümetini devirmek için
bir saldırı gerçekleştirmişti.
Ülkeye teröristlerden oluşan bir vekâlet ordusu
sızdı. IŞİD bu ordunun bir parçasıydı. Burada amaç Suriye’yi kan banyosuna
çevirerek rejim değişikliğini gerçekleştirmekti.
O hâlde New
York Times ve diğer Batı medya organlarının sürekli kullandığı “iç savaş”
tabiri yanlış. Bu tabir savaşın gerçek niteliğini gizlemek için kullanılıyor.
Bu savaş bir ulusu yıkımın eşiğine getiren, yasadışı bir saldırı. Yabancı güçlerin
gerçekleştirdiği bir saldırı.
Suriye’de ateşkes ilân edilmesine dönük bu en son
çağrı barışçıl bir zemin oluşturmayı amaçlamıyor. Washington ve suç
ortaklarının tavrı bunu ele veriyor.
Geçen hafta öngörülen ateşkes gerçekleşmedi, bunun
kısmi sebebi terörist vekillerin Suriye hükümetinden ve Rusya’dan
bombardımanlara ve kara operasyonlarına son vermelerini istemeleri idi.
Diğer bir sebepse Suudi Arabistan ve Türkiye idi.
Washington, Britanya ve Fransa’dan yeterince destek görmese de bu ülkeler sınırdan
top atışları ve işgal tehditleri ile Suriye’ye karşı dış saldırı gerçekleştirme
konusunda ısrarcı oldular.
Ateşkese dönük bu ikinci çabanın çok az şansı var.
Bu hafta Kerry ve Lavrov arasında varılan anlaşma IŞİD ve Nusra’yı dışarıda
bıraktı. Dolayısıyla Suriye ve Rusya milislere ve “ilişkili gruplar”a
saldırmaya devam edecek.
“İlişkili gruplar” tabiri Suriye’deki milislerin
büyük çoğunluğu ile alakalı olarak kullanılıyor. Batı bu milisleri “ılımlı
isyancılar” kabul ediyor ama bu ayrım esasen tam bir komedi. IŞİD ve Nusra yere
göğe sığdırılamayan, ama artık gerçekte bulunmayan Özgür Suriye Ordusu gibi
sözde “ılımlı” güçlerle bütünleşti.
Ama son çabanın işe yaramayacak olmasının bir
nedeni daha var. Washington bu ateşkesi taktiksel bir duraksama olarak kullanmak
niyetinde. Böylece kendisi ve suç ortakları sahadaki vekil güçleri yeniden
organize edecekler. Bunların elindeki gizli ordu geçen Eylül’den beri Rusya’nın
attığı bombalardan ötürü ciddi darbeler aldı. Rusya hava gücü ve Suriye kara
gücü Batı’nın vekil ordusunu ezdi ve Türkiye’ye uzanan ikmal yollarını kesti.
Muhtemelen New
York Times Washington’ın sözde ateşkes çabasının arkasındaki tuhaf hesabı
ağzından kaçırmış oldu. Aynı makalede gazete büyük resme dair bir şeyler ima
etti.
“Obama
yönetimi için kısmi bir ateşkes şiddeti kontrol altına almanın bir yolu aynı
zamanda ateşkes, dikkatleri Libya’daki IŞİD savaşçılarına karşı yürütülecek
askerî operasyonlara çevirebilir.”
Gazete Washington’ın resmî görüşlerini aktaran bir
organ. Makalede Washington Yakın Doğu Politikası Enstitüsü’nde “Suriye uzmanı”
olarak çalıştığı söylenen Andrew J Tabler’dan da alıntı yapılıyor:
“Washington’ın politikası Suriye’de savaşı sona erdirme amacını gütmüyor. O
savaşın durulmasını ve yavaş yavaş kaynamasını istiyor. “Kontrol edilemez” bir
hâl alan çatışmanın kontrol altına alınmasına dönük bir çaba bu.
İşte özetle yapılan şu: ateşkesle üzerinde
Washington ve diğer yabancı güçlerin kavruldukları ocağın altını kısmak.
Washington ve NATO müttefikleri Britanya, Fransa
ve İtalya’nın bugün yüzünü Libya’ya çevirmeleri asla tesadüf değil. Trablus’ta
IŞİD’e ait olduğu iddia edilen bir eğitim kampının geçen hafta ABD eliyle
bombalanması ardından Obama yönetimi başka saldırıların yolda olduğunu söyledi.
Muhtelif haberler de ABD’nin Libya’ya daha büyük
bir askerî saldırı hazırlığı içinde olduğunu gösteriyor. Elbette Libya’daki
IŞİD yabancı bir gücün yasadışı bir biçimde Libya’ya müdahil olması için
bahaneden ibaret.
Asıl amaç Libya’yı
Washington’ın Suriye’de yürüttüğü, felâkete yol açan savaş konusunda dikkatleri
dağıtmak için kullanmak.
Finian Cunningham
0 Yorum:
Yorum Gönder