Bir çocuğun ölümünde, öldürülmesinde yürekleri
burkan bir yan var. Bir çocuk öldüğünde doğanın düzeni bozulur, yıldızlar
gözyaşına boğulur, yer sarsılır. İnsanın dayattığı bir şey değil, doğal kabul
ettiğimiz bu sisteme iyice alıştık. Güya polis sendikaları olan yapıları
parmağında oynatan siyasetçiler gümüş para çantaları önünde eğiliyorlar ve
özellikle ölen siyah bir çocuk ise gözlerini kaçırıyorlar.
İnsan icadı bir kurum bir çocuktan nasıl daha
kıymetli olabilir? Hangi meslek? Hangi iş? Hangi görev? Hangi devlet? Bir çocuk
öldüğünde yetişkinlerin kendilerinden çalınmış o havayı solumaya bile hakları
yok. Bir çocuk öldüğünde hayat hasara yol açmış zehri içinden söküp atana dek
dinlenmek nedir bilmemeli. Bir çocuk öldüğünde zaman geriye doğru akar ve böylesi
bir yanlışı düzeltmeye çalışır.
Tüm dünya genelinde bu ölüm bugüne dek görülmeyen
bir biçimde mücadeleye ilham vermeli. Zira gözlerimizin önünde aşağılık bir
şeydir yaşanan. Amerika’da bir çocuk, siyah bir çocuk katledildi, bu ölüm de
hiçbir şey ifade etmiyor.
Tutsak bir milletin
evladını, Mumya Ebu Cemal’i dinlediniz.
Mumya Ebu Cemal
29 Aralık 2015
29 Aralık 2015
0 Yorum:
Yorum Gönder