“Yoldaş” son yirmi otuz yıl içinde
değersizleştirilmiş, içi boşaltılmış bir kelimedir.
Modern revizyonizmin güçlenmesi ve son proleter devlet
olan Çin’i ele geçirmesi ile birlikte “yoldaş” terimi, boş bir kelime hâline
geldi. O, artık modern revizyonistler, devrimcilik oynayan hizipler ve her
türden ideolojik çerçöp tarafından sadece “kişi”yi ifade etmek için kullanılan
bir kavram.
Oysa yoldaş, bundan daha fazlasıdır. Huey Newton, Kara
Panter Partisi kadrolarını “halkın güttüğü öküz sürüsü”ne benzetirdi. Bugünse
kendilerine “komünist” yaftası yapıştıran zevat, halkı öküz gibi gütmek
istiyor.
Halkın güttüğü öküz olmak, biz komünistlerin tümüyle
kitlelerin emrinde olması anlamına geliyor. Birey olarak istediklerimizin bir
önemi yok. Komünist olduğumuzda artık birey değiliz, kitlelerin bir uzantısıyız
ve sadece onların çıkarlarına hizmet ederiz.
Biz komünistler, halkın adaletini ve gazabını
fiiliyata dökecek failleriz. Halk bizden ne talep ediyorsa, o talep,
sızlanmadan, şikâyet etmeden yerine getirilir. Komünistler asla zorbalık etmez,
hâkimiyet kurmaz, asla kibirlenmez, kendisini düşünen, kendisiyle övünen biri
kesinlikle olamaz.
Komünistler hırsızlık etmez, yalan söylemez,
saklanmaz, mücadeleden kaçmaz, kendi kişisel çıkarları için hizipler kurmaz.
Komünistler, asla tembel, hain, sahtekâr, açgözlü, küçük hesaplar peşinde koşan
veya kininden başka bir şeyi tanımayan biri olamaz.
Gerçek bir yoldaş, yoldaşını sıcak tutmak için onun
yanına yalınayak, üzerinde bir ceket dahi olmadan koşar. Çin’deki Uzun Yürüyüş
esnasında bir yoldaş öleceğini anladığında üniformasını çıkartır, bir cesedin
üzerinden çekip almasın diye onu yanındaki kişiye verirdi. Bu gerçek yoldaşlık
ruhu, ancak bir ömür boyu hüküm süren kapitalist-emperyalist sefahat ve beyin
yıkama faaliyetlerinin var ettiği ideolojik çerçöpün temizlenip atılması ile
gündeme gelebilir. Bu temizlik faaliyeti, ömür boyu yürütülmesi gereken bir
iştir. Bu işin sonuçları, o iş tümüyle kolektife teslim edildiği vakit,
özeleştiri anlayışı şahsi veya bencilce sebeplerle kapı dışarı edilmeyip
tümüyle uygulamaya konulduğunda etkili olabilir.
Bencillik, acelecilik ve kibir, küçük burjuvaziye ait
ideolojik ürünlerdir ve asla gerçek bir komüniste yakışmayacak özelliklerdir.
Bu tür vasıfların yerini proleter vasıflar, tevazu, burjuva nefsle, yani
burjuva bireyciliğin ürünleri olan davranışlarla mücadele anlayışı almalıdır.
Tanıdığım birçok sıradan insan, komünizmle sırf
eğlence ve ego tatmini için ilgilenen aydınlara kıyasla daha fazla komünist
ruha sahiptir. Herkesin de bildiği gibi yoksullar, küçük burjuvalara veya
burjuvaziye göre birbirlerine yardım etmeye daha fazla meyillidirler. Bunun
sebebi, kolektivist ruh olmaksızın yoksulların her türden burjuva zırvaya tabi
olup ömürlerini kısaltacak olmasıdır.
Yeni Afrika halkının kültür tarihi incelenmelidir.
Köle isyanları, ancak disiplin muhafaza edildiği için gerçekleşebilmiştir.
Jamaika ve Latin Amerika’daki koloniler, kolektife teslim olmak suretiyle
varolabilmiş, Kuzey Carolina’daki Büyük Kasvetli Bataklık’ta bulunan İngiliz
kolonileri, bu sayede Birleşik Devletler hâline gelebilmiştir.
Neden dört bir yanda kardeş, hala, teyze, kuzen vs.
dediğimiz insanlar var? Çünkü sömürgeci güç gerçek ailelerimizi bölüp
parçaladı, hepimiz mecburen kölelik döneminde birlikte hayatta kalabilmek için
büyük bir aile hâline geldik. Antisosyal, bireyci davranışlar sergileyen,
köleleri köle sahibine gammazlayan veya kolektiften yiyecek saklayan herkes,
kolektif tarafından cezalandırılırdı. Bu anlayışı komünist hareketten de
edinmek mümkün. Dolayısıyla, kahrolsun bireycilik, küçük burjuva kalleşlik ve
ruhsuzluk. Yaşasın devrimci proleter dayanışma, birlik ve yoldaşlık.
BRG
24 Aralık 2019
Kaynak
0 Yorum:
Yorum Gönder