Şiddete Dair

Bir yıl öncesine kadar Kara Panterler’in adı çok işitilirdi, bu mücadele tarzı hakkında çok şey duyardık. Kara Panterler’in vakti geçti mi sizce?

Kara Panterler var ve Oakland gibi yerlerdeki topluluklarda hâlâ epey faaller. Şu an Kara Panter Partisi içinde neler yaşanıyor, bunun ne kadarını biliyorsunuz bilmiyorum, ama parti üyeleri hâlâ çok iş yapıyorlar.

Bunlardan biraz bahsedebilir misiniz?

Eğer bir devrimci durumdan bahsediyorsanız fiziken devrim yapacak, devrimi örgütleyecek, tüm işleri hâlledecek insanlara sahip olmalısınız.

Siz nasıl katıldınız? Şiddet eylemi, bir çatışma süreci üzerinden mi katıldınız?

Ne zaman devrimden bahsetsem, birçok insanın aklına hemen şiddet geliyor, ama hiç kimse, her türden devrimci saldırının gerçek muhtevasının hedeflere ulaşma tarzınıza değil, uğruna mücadele ettiğiniz ilkelere ve hedeflere tabi olduğunu anlamıyor.

Diğer yandan, bu toplumun örgütlenme tarzından, her yerde, yüzeyde olan şiddetten ötürü, sizin bu türden patlamalar yaşanmasını bekliyor olmanız gerekiyor. Tepki olarak bu tip şeyler olmasını bekliyor olmalısınız.

Eğer siyahsanız, tüm ömrünüz boyunca siyah bir toplum içerisinde yaşıyorsanız ve her gün sizin etrafınızı saran beyaz polislere tanık oluyorsanız sokaklarda, böylesi bir tepki doğal…

Örneğin o olay yaşanmazdan çok önce, Los Angeles’ta yaşarken, ben yolda sürekli durdurulurdum. Hayır, polis benim kim olduğumu bilmezdi. Sırf siyah bir kadın olduğum için, onlar benim doğalında bir “militan” olduğumu düşünürlerdi.

Sürekli böylesi bir durum içerisinde yaşayan birine, yani bana, şiddeti onaylayıp onaylamadığımı soruyorsunuz. Yani demem o ki, bu sorunun, silâhları onaylayıp onaylamadığım sorusunun benim için hiçbir anlamı yok.

Ben Birmingham Alabama’da büyüdüm. Bazı dostlarım, ırkçıların yerleştirdikleri bombalar yüzünden öldü. Hatırlıyorum, evimizin karşısında bomba patlamıştı, yer yerinden oynamıştı. Babam evde hep silâh bulundururdu, çünkü her an birileri bize saldırabilirlerdi.

O zamanlar [kamu güvenliği komiseri] Bull Connor, radyoya çıkıp “zenciler beyaz mahallelerine girdi, bu akşam çok kan akacak” diye açıklamalar yapardı. Ablamın üç arkadaşı, annemin öğrencileri, bombalı saldırıda öldürüldüler. […] O günden sonra insanlar mahallede elde silâh devriye attılar ki böyle bir olay bir daha yaşanmasın diye.

İşte bu yüzden, biri bana şiddet meselesini sorunca çok şaşırıyorum. Soruyu soran kişi şiddetin ne demek olduğunu bilmiyor. Oysa siyahlar, şiddetten gayrı bir şey görmüyor. Bu ülkede siyahlar şiddetten başka bir şey tecrübe etmiyor. Afrika sahillerinden ilk siyah kaçırılıp buraya getirildiği günden beri böyle bu.

Angela Davis

Kaliforniya Eyalet Hapishanesi

1972