* * *
Sacco ve Vanzetti için Methiye: “Onlar Ölü Şimdi”
Bu bir şiir değil,
Gri mapus kıyafetleri içinde
iki adam,
Biri yedi yıldır işlememiş
elinin hasta canına bakıyor.
Bilir misin bir yılın kaç
çektiğini
Ya da
Bir gün yirmi üç saatken
mapus döşeğinde
Parmaklıklar boğduğunda insanın hayâllerini
Kaç saat vardır bir günde?
Sen bilir misin hücredeki
insanın hayâllerini?
Onlar ölü şimdi.
Yine kazandı zift kokulu
çarklar,
Yaktı tüm bedenleri.
Etleri Massachusetts’in
mavi göğüne,
Hayâlleri rüzgâra karıştı.
“Onlar ölü şimdi” diyerek
Vali’nin sekreteri dürttü
Vali’yi,
“Onlar ölü şimdi” diyerek
Yüksek Mahkeme Yargıcı
dürttü kendisini,
“Onlar ölü şimdi” diyerek
Üniversite Rektörü dürttü içindeki nefreti.
Sonra tüm ölülerin yüzünde kuru
bir gülümseme belirdi;
Öldü beyaz yakalı,
İpek şapkalı,
Redingotlu adam.
Atlayıp otomobillerine,
Gezdiler bir uçtan bir uca
Boston sokaklarını.
Artık özgürdü hayâlleri,
Uzaktaydı artık o zift
kokan hücre.
Sesleri, dillerine yabancı
on binlerin nefesinde yankılandı
Ve aynı şarkıyı hep bir
ağızdan söyledi on binler.
Şarkı çığlık olup patlattı
Massachusetts’in kulak zarını.
Şimdi varsa cesaretin, buna
şiir de!
John Dos Passos
Ekim 1927
0 Yorum:
Yorum Gönder