İzmir’de
yoğun yağış sonrası iki kişi, elektrik akımına kapılıp hayatını kaybetti.
Olay
İzmir’de yaşanınca sol basın, önce derinden sustu, suskunluğu sağır etti.
Örneğin
CHP yayın organı olarak Birgün, olayın gerçekleştiği gün New York
Borsası’nın karışık seyirle kapandığını haber yaptı. “İklim krizi nedeniyle
artan ekstrem hava olayları ve plansızlık şehirleri felç etti” dedi. Birgün
Ege’nin dopdolu olduğunu söyledi. İmamoğlu’nun iyi geldiğini söylediği
dolardaki gelişmelere yer verdi. Nepal’de iki otobüsün nehre yuvarlandığını
aktardı. Sonra “İzmir’de sağanaktan kaçmaya çalışan 2 kişi elektrik akımına
kapıldı” haberini yaptı. Birgün, olayı sıradan bir gelişme olarak aktararak
geçirildi.
Gazete,
herkes gibi bir gün boyunca sustu. Olayın arka planını sorgulama gereği
duymadı. Habercilik yapmadı. Servis edilen istihbaratı aktarmaya gazetecilik
demeye devam etti. Birilerinin borazanı olmayı içine sindirdi.
Aynı
gazete, “TÜİK Başkanı solcu mu?” başlığını attı. Başkanın Mehmet Şimşek
karşısında “solcu” bir duruş sergilediği imasında bulundu. Ama Birgün,
Mayıs seçimlerinde o Şimşek programına onay ve oy verdiği gerçeğini
unutturmaya, “Faizler artırılsın, Merkez Bankası bağımsız olsun, yabancı
sermayeyi ürkütmeyelim!” diye bağıran CHP ve Altılı Masa korosuna eşlik ettiği
gerçeğini gizlemeye çalıştı.
Sonra,
elektrik akımına kapılan iki kişiyle ilgili haberin yayıldığı görülünce, hemen
beş yıl öncesine ait bir gazete kupürü servis edildi. Bir gün sonra servis
edilen bu haber üzerinden tüm sol basın, olaydan tam bir gün sonra “suçlu
elektrik dağıtım şirketiii!” diye bağırmaya başladı. Elektrik Mühendisleri
Odası sustu, yalandan “izolasyon sorunu” dedi. Kendi sorumluluğunu sorgulamadı.
Ama sağanağın ve selin yol açtığı tahribatı ve sebep olduğu ölümü kimse anmadı.
“Ekstrem olaylar” vurgusu, belediyeyi aklamak içindi. Sol, metro istasyonunu
bir şirkete peşkeş çeken İmamoğlu’na da Atatürk Orman Çiftliği arazisini satışa
çıkartan Mansur Yavaş’a da tek laf edemeyecek duruma geldi. Şimdiki belediye
başkanının “cenazeye geleceğiz, bize tepki var mı?” diye sormasına gerek yok,
çünkü nasıl olsa bu ülkede o tepkiyi soğuracak bir sol var.
Aynı
günlerde Bodrum’un CHP’li belediye başkanı, “Bodrum’un lahmacunla anılmasına,
lahmacun fiyatları üzerinden algı yaratılmasına karşı olduğunu” söyledi. Hatta
tezini tipik CHP’li kibriyle, şu tür bir cümleyle destekledi: “Lahmacun,
Bodrum’da tüketilen bir şey değil, onu daha çok Orta Anadolulular tüketir.”
Lahmacunu
Bodrum’a yakıştıramayan belediye başkanı, şehirdeki fiyatları savundu. Onun
plajlarında güneşlenen, bir günlük şezlong kullanımına 1200 lira veren bir
kişi, röportajında “bizim işlerimiz gayet iyi, bu fiyat çok değil” diyordu.
Bodrum ve tüm sahiller, halktan arındırılmalı, yurttaşa ait kılınmalıydı.
Yıllar
önce “halk plajlara üşüştü, vatandaş denize giremiyor” diyen zihniyet, bugün
halkın yoksullukta plajlardan uzaklaştığı dönemde plajların kamulaştırılması
için eylem yapıyor.
İzmir’de
iki kişi halk olarak, üstelik CHP yönetimindeki bir yerde öldüğünde, solcular
hemen “ekstrem hava olayları”ndan, sağanaktan kaçmaktan, kişisel suç olarak
elektrik akımına kapılmaktan bahsediyorlar. “Kader” diyorlar. Ama bir gün sonra
İzmir Belediyesi’nin üzerindeki gölge kaldırılıp, elektrik dağıtım şirketi
suçlu olarak işaretlenince ölen kişilerin mesleğinin altı çiziliyor. “Ah ya
gene bir yurttaşımız ölmüş” deniliyor. Unutulmasın, 6 Şubat depremleri de bu
zihniyetle karşılanmıştı. Hatay’dan gelmeyen oylar üzerine bu kafayla
Hataylılara küfredilmemişti.
Bu
AKP karşıtlığı üzerine kurulu siyasetin herkesi kör ve sağır ettiğini kimse
görmüyor.
Köpek
meselesine de aynı yerden yaklaşılıyor. TİP’in CHP’li vekili Kadıgil, işine
geldiği yerde Akşener’e “bacım olur kendisi, laf ettirmem!” diyor, işine
geldiği yerde, halk düşmanlığının kılıfı olarak köpeklerin arkasına saklanıyor.
Bunlar köpekleri sevmiyorlar, köpekleri, halkı aşağılık görmek, değersiz kılmak için seviyormuş gibi yapıyorlar. Hayvansevicilikleri, yurttaş
adına halka doğrultulmuş bir silâh.
Bunların
ağzından “Suriyeliler denizleri kirletiyorlar” türü cümleler dökülüyor. Bu
ırkçılık, aşağı ırkları ve halkları değersiz, yok edilmeye yazgılı varlıklar
olarak görüyor. İnsani olanın ve halka ait olanın kapitalizm koşullarında
değersizleştirildiği, bunları temel alan hukukun ortadan kaldırıldığı yerde
insana ve halka saldırmak solculara, sosyalistlere düşüyor. Birey ve yurttaş
üzerine kurulu ideolojileri ve siyasetleri, insana ve halka düşman, bu
görülmeli.
Özellikle
pandemiden beri insana ve halka düşmanlık, kalıcılaştı, yerleşikleşti,
kanıksandı. Ölümler değersizleşti, önemsizleşti. Gizli öjeni, “nüfus fazla”cılık,
“iklim felaketi sebebiyle türümüz yok olsun”culuk herkesçe benimsendi.
Yurttaşın
tanımını dinsizlik veya milletsizlik üzerinden yapanların kasıtlarını ve
niyetlerini anlamak gerekiyor. Kolektif aidiyete yönelik düşmanlık, din ve
millet düşmanlığı kılıfı arkasına gizleniyor.
“Yurttaş”,
burjuva gibi yaşamayı, burjuva gibi olmayı anlatıyor. O burjuvalar, yüz yıl
önce zaten Antalya-İzmir hattında müstekbir ve komprador bir varlık olarak
yaşıyorlardı. İzmir, Fransa’da kendisi için özel bankanın kurulduğu bir yerdi.
Legal ve illegal ticaret kanalı bu hat üzerine kuruluydu. Komintern, yüz yıl
önce bu ticaret kanalının siyasi önderliğini aradığını söylüyordu. Tüm
sosyalist hareket, o önderliğe bağlandı. Dolayısıyla, Antalya-İzmir hattındaki
ideoloji, siyaset ve yaşam tarzını gizlemek için bunlar alenileştirildi. Bunun
için bir de öcü imal edildi: özelde Orta Anadolulu, genelde “cahil Anadolulu”.
Bodrum’a
lahmacunu değil, suşiyi, pizzayı yakıştıran belediye başkanının dili tüm
sosyalist hareketin dili hâline tam da bu koşullarda geldi. Herkes, halkını
aşağılayan “SDP Yozgat” Twitter hesabındaki aşağılık dile örgütlendi.
Sol
ve sosyalizm, yüz küsur yıl önce bölgenin en önemli kenti olan İzmir’i
İstanbul’la aynı seviyeye, hatta onun da üzerine çıkartmayı düşleyen, Koç,
Sabancı gibi şirketlerin merkezlerinin İzmir’e taşınmasını isteyen Tunç Soyer
gibilere bağlandı. Ankara’da Mansur Yavaş, İzmir’de Tunç Soyer gibi isimler,
Dünya Bankası projelerini veya AB projelerini uyguladıkları için öne çıktılar.
Parlatıldılar. O projeleri ilericilik diyerek sahiplenen sosyalist hareket,
Dünya Bankası’na, AB projelerine, emperyalist kurumlara örgütlendiği için olan
biteni anlamadı.
Bugün
hiçbir solcu, elektrik dağıtımının özelleştirilmesi sürecinin ardında Dünya
Bankası ve onun emirlerini yerine getiren CHP’li Kemal Derviş gibi adamlarının,
yani oy ve destek verdikleri güçlerin olduğu gerçeğinden bahsetmeyecek.
Sosyalist
hareket, İzmir’de iki kişi çıplak tele takılıp ölünce susmak zorunda. CHP’ye
uşaklık etmiş sosyalist hareket, dün olduğu gibi bugün de susma biçimidir.
Şefleri, bu yağmadan pay almak için taklalar atmaktan başka bir şey yapamazlar.
Onların devrim ve sosyalizm gibi dertleri ve davaları yoktur.
Eren Balkır
14
Temmuz 2024
0 Yorum:
Yorum Gönder