Medya ve Toplumsal Cinsiyet Kimliği Endüstrisi

Medya, insanlığın erkek ve kadın dışında başka bir alt kümesi olduğu, bu iki cinsiyet haricinde başka bir cinsiyetin var olduğu konusunda yoğun bir propaganda faaliyeti yürütüyor. Çıkarttığı sesle her fırsatta duyar kasan medya, bu propaganda dâhilinde kullanılan cümleleri sürekli sakız gibi çiğneyip duruyor.

Kısa sürece önce Post Millennial sitesi için muhabirlik yapan Nick Monroe, Lia Thomas ile röportaj yapan Sports Illustrated dergisini eleştirdi. Bilindiği üzere Lia Thomas, kadın yüzme takımına girip yüzme şampiyonasına katılmıştı. Dergi, Lia’nın kadın olduğunu söylüyor. Monroe, röportajda Lia’nın cinsel kimliğinin sürekli altını çizmesine hiç şaşırmadığını, ama bir yandan da kendisine, kadınların yaptığı sporlara erkeklerin katılmasına neden izin verildiği sorusunun sorulmamasını garipsediğini ifade ediyor. Ayrıca Lia röportajda, trans kişilerin insanlığa ait bir alt kümeyi teşkil ettiklerine dair önermeye dair de tek laf etmiyor.

Spor konusunda podcast yayınları yapan Ross Tucker da kısa süre önce Twitter’da bir dizi not yayınladı ve orada Lia Thomas’ın Kadınlar Yüzme Şampiyonası’na katılmasını eleştirdi. Bu yazısında Thomas’ı erkek olarak tarif eden Tucker, bu sporcunun kadın sporları bünyesinde yarışmasına izin verilmesinin yol açacağı olası zararlardan bahsetti.

“Birbiriyle çelişen hakların tümüyle kapsandığı, herkesin kazandığı bir ortam olamaz. Trans kadınların spor müsabakalarına alınması önünde her türden engelin kaldırılması, sınırları siler, belirli bir noktada her şeyi bulanıklaştırır.”

Toplumsal cinsiyet endüstrisi, ana akım medyada genelde sağcılar tarafından eleştiriliyor. Bu sağcılar, esasında meseleyi yüzeysel ele alıyorlar. Trans-kadınların, kadınların yarıştığı spor müsabakalarına alınmalarının adil olmadığını, kadın hapishanelerine alınan trans kadınların güvenliği ortadan kaldıracağını söylüyorlar. Ama kimse, trans kişilerin varlığını eleştirmiyor.

Sahip oldukları hisleri üzerinden insanlığın kadın ve erkek dışında başka bir alt gruba sahip olduğuna, kadın-erkek dışı olanların, cinsiyetsiz olanların özel hakları ve bu hislerine yönelik saygıyı hak ettiklerine dair zokayı herkes neden yutuyor?

İnsanlar, medyanın propaganda ettiği bu zokayı korktukları için mi sorgulamıyorlar? Yoksa gazetecilerin bu meselenin alt metnini ifşa etmelerine şefleri mi mani oluyor?

Meselenin kökünü kavramak, onu açığa çıkartmak gerek. Aksi takdirde yerimizde sayıp dururuz.

“Erkek veya kadın olmayan kişi” diye bir şey yok. Tüm meselenin özü bu. Bize yutturulan zokaya kanmamak gerek. Dolayısıyla kendileri ile ilgili olarak uydurma kanaatlere ve inançlara sahip kişiler için yeni kanunlar çıkartılamaz, yeni bir dil geliştirilemez. Bunun birçok sebebi var.

On yılı aşkın bir zamandır kimi özel kişilere özel kimlikler bahşediliyor. Ana akım medya, bu kimliklerin alınıp satıldığı yer hâline geldi. “Trans” ve “toplumsal cinsiyet” gibi kelimeler, 2014 öncesi kültür ile ilgili kelime dağarcığımızda yeri olan kelimeler değildi. LGBT cemaati içerisinde bile bu tür kelimelerin geçmişi o kadar eski değil. Bu cemaat, daha çok “transseksüel” kelimesini kullanırdı ve bu kelime, fetiş türlerini, tuhaflıkları, karşı cinse ait klişelere düşkünlüğü, diğer cinsiyetin kıyafetlerini giymeyi, cinsiyetsiz olmayı vs. anlatırdı.

2014’te Time dergisinin kapağında kadın elbisesi giymiş bir siyahın resmine yer verildi. Cinsiyet tercihini veya toplumsal cinsiyeti esas alan ideoloji, kamuoyunun önüne bu sayede çıktı. Hoşuna gitmeyen bir cinsiyete sahip olmamak, bize Jim Crow yasalarının ve köleliğin kahrını çeken siyahların çilesiyle denk şeylermiş gibi takdim edildi. Ayrıca bu yaklaşım, cinsiyetin gerçekliğini inkâr etmesine karşın, aynı cinsiyetten kişileri beğenmeyi de bu düzlemde ele alıyordu.

Kurgulanmış cinsel kimlikler, bize bu propaganda bombardımanı dâhilinde satıldı. Medya, hormonlar konusunda herkesin beynini yıkadı. Aslında kadın düşmanı, ırkçı ve homofobik olan bu propaganda faaliyeti, ilerici bir şeymiş gibi sunuldu. Elitler, bu faaliyeti cinsiyeti kâr için sömürgeleştirmek için yürüttüler. Tümüyle cinsel varlıklarmış gibi gördükleri insanı yıkıma uğratan, lime lime eden elitler, insanı tüketim için parçalarına ayırdılar ve insanın cinsiyetini bir lego setine çevirdiler.

Bugün aslında topluma, bedensel rahatsızlığı olan az sayıda insan, o topluma kendisini aitmiş gibi hissetsin diye ayar çekiliyor değil.

Onur yürüyüşleri, kendi vücudunun bir parçasının kendisine ait olmadığını düşünen, o parça yüzünden bedeninden rahatsız olan insanlar için düzenlenmiyor. Küresel bankalar, bu tür psikolojik rahatsızlıkları olanları değil, cinsiyetiyle ilgili rahatsızlığı olanları umursuyorlar.

Uluslararası hukuk firmaları, yatırım şirketleri, ilâç ve teknoloji sahasının milyarderleri, bunların yanında, hükümetler, sadece cinsel organından, dolayısıyla bedeninden rahatsız olan insanlara yatırım yapıyorlar, bedenine ait bir parçadan rahatsız olan, bu konuda psikolojik sorun yaşayan insanlara değil.

Tıp-sanayi kompleksiyle bağlantılı tüm siyaset kurumu, cinsiyetle alakalı rahatsızlığı normalleştirmek adına hareket ediyor. Bu rahatsızlık, genç kadınlara sirayet ediyor. Ruhsal bütünlüğü dağılmış, dissosiyatif kişiler ve bedeninden rahatsız olan kişiler, Bedensel Kimlik Bütünlüğü Rahatsızlığı ile ilişkilendiriliyorlar. Bu rahatsızlığa sahip bireyleri medya, cesur, gizemli veya seksi kişiler olarak pazarlıyor, ama hiçbir mankenlik ajansı çıkıp da bu kişileri işe almıyor.

Neticede insan iki ayaklı bir canlı, ama genelde insan, yukarıda bahsini ettiğimiz rahatsızlıkta karşımıza çıkan, kişinin rahatsız olduğu asıl uzuv olan bacaklara göre bir tür olarak tanımlamıyor. İnsan, cinsiyetine göre tanımlanıyor, çünkü erkek ve kadın arasındaki farklılıklar, üreme kapasitemizi ortaya koyuyor.

Bu üreme kapasitesi, bugün tıp-teknoloji kompleksi tarafından, kâr amacıyla sömürgeleştiriliyor. Üstelik bu süreç, insanın evrimine insan hakları adına yapılan müdahale üzerinden işliyor. Sermaye, daha da özelde kadının üreme kapasitesini pazar hâline getirip gasp ediyor. Kadının üreme kapasitesi, teknolojinin eline geçiyor. Kadınlar, dilden ve hukuktan siliniyorlar. Kadını, şirketlerin eline geçmiş devletin ürettiği toplumsal cinsiyet ideolojisi siliyor.

Bugün zarfa değil mazrufa bakmamız, meselenin kökünü kavramamız gerekiyor. Teknolojik-tıbbi üreme endüstrisi ve öjeni, insanı cinsellikle ilgili gerçekliğinden kopartıyor, türü yeniden üretiyor. Zenginler, bu ajandaya öncülük ediyorlar, “marjinal gruplar”ı dert edindiklerini söylüyorlar. Gerçekliğe yeni bir düzen getiriyorlar.

Toplumsal cinsiyet endüstrisi, bu işin bir yüzünü, medya diğer yüzünü hallediyor. Medya, bedeninden rahatsız olan, bu yüzden bacaklarının kesilmesini isteyen insanlara odaklanıyor. Cinsiyeti bu rahatsızlıkla ilişkilendiriyor, böylece cinsellikle ilgili gerçeklikten kopmayı normalleştiriyor. İnsan, iki ayrı cinsiyete sahip bir tür. Bizi biyosfere ve birbirimize cinsiyetimiz bağlıyor.

Bu Propaganda Mekanizmasının Arkasında Kimler Var?

Lia Thomas’ı öve öve bitiremeyen Sports Illustrated dergisinin sahibi, Authentic Brands. Bu şirket, 2019’da BlackRock’tan yatırım amacıyla 875 milyon dolar almış. Dergi, bugün kapağına kadın pozu vermiş dört erkeği taşıyor. Karşımızda, esasen tüm gösterişli hâliyle, yüksek teknolojinin yüce amaçlarına hizmet eden, devlet eliyle yürütülen bir propaganda faaliyeti duruyor.

Peki bu faaliyeti yürütenler, tam olarak ne satıyorlar? On trilyon doları bulan sermayesiyle dünyanın en büyük varlık yöneticisi olan BlackRock şirketinin insanların cinsel organları ile ilgili rahatsızlığını kendisine dert edinmesi için ameliyatların, ilâçların, ameliyat cihazlarının, araştırmaların ve psikiyatri sektörünün ilâç ve teknoloji şirketlerine sağladığı kâr yeterince cazip mi?

Sports Illustrated dergisi (dolayısıyla BlackRock), halkı erkeklerin kadın olabileceğine neden ikna etmeye çalışıyor? Geçen yıl Lenya Bloom, Megan Thee Stallion ve Naomi Osaka ile yaptıkları gibi, neden erkeklerin yanında beyaz olmayan kadınlara yer veriyor? Tüm hükümetler, uluslararası şirketler, yatırım şirketleri, milyarderler neden aynı hikâyeyi anlatıp duruyorlar? Neden medyada tek bir kimse bile çıkıp bu soruları sormuyor, hatta bu sektörü eleştirdiğini söyleyen sağcıların ağzından bu konuyla ilgili neden tek bir laf çıkmıyor?

Medya ve Teknoloji-Tıp Kompleksi

Anlatılan hikâyenin bize nasıl yutturulduğunu anlamak için Amerikan medyası ile teknoloji-tıp kompleksi arasındaki bağlara bakmak, toplumsal cinsiyet masalını anlatan oligarkları incelemek gerekiyor. Medya eliyle elitler, belirli meselelere dokunulmamasını sağlıyorlar. Bu anlamda medya, aslında sağcılar gibi davranıyor: sektörü eleştirmeyi kimseye bırakmayan sağcılar, meselenin kökenine, “trans” kişiler denilen yalanın kaynağına hiç dokunmuyorlar.

Arcus Vakfı, toplumsal cinsiyet endüstrisini besleyen en büyük LGBT STK’sı. Amerikan Psikoloji Vakfı’na yüz binlerce dolar bağışlamış. Vakfın arkasında Stryker Medical var. Toplumsal cinsiyet masalını medya yoluyla anlatan vakıf, bedensel uzuvların alınması pratiklerini de destekliyor. Ayrıca Ulusal Kamu Radyosu ve GLAAD gibi toplumsal cinsiyet endüstrisi adına propaganda faaliyeti yürüten çalışmalara da para veriyor.

Tıp-sanayi kompleksini büyük yatırımlar yapan ve bir ferdinin kendisini trans olarak nitelediği, Amerikalı milyarder Pritzker ailesi, insanın iki ayrı cinsiyetten meydana gelmiş bir tür olmadığı yalanını yaymak için ABD’de, Kanada’da ve İsrail’de bir dizi kurum meydana getirdi. Aile, en son ruh sağlığı alanına bağışta bulundu. Şikago valisi Pritzker, kendi eyaletinde bulunan ruh sağlığı çalışmalarına 140 milyon dolar tahsis etti. Öte yandan, John ve Lisa Pritzker, Kaliforniya Üniversitesi San Fransisko Kampüsü’ne yeni bir psikiyatri merkezi kurması için 60 milyon dolar bağışladı.

Üniversite, tıp-sanayi kompleksi yanında, toplumsal cinsiyet sahasına da milyarlarca dolar akıtıyor. Üniversitedeki tıp merkezinde trans bakım merkezi bulunuyor. Merkezin ortaklarından biri, Comcast denilen, medya sahasında faal olan holding. Holding, AT&T, NBCUniversal, Sky Broadcast and Telecommunications, DreamWorks Animation ve Xumo Online Video Streaming isimli şirketlerin sahibi.

Disney, AT+T ve Amazon da toplumsal cinsiyet sahasına yatırım yapıyor. Medya kurumlarında toplumsal cinsiyetle ilgili her türden eleştiriyi sansürlüyorlar. Bu şirketler, aynı zamanda teknoloji-tıp kompleksine de yatırım yapıyorlar. Ana akım medyanın üzerindeki yorganı çekip aldığınızda, bu medya tekellerinin teknoloji-tıp kompleksiyle aynı yatakta olduğunu görüyorsunuz. Hep birlikte bedenin cinsiyetten kopartılması meselesini ilerici kabul ediyorlar.

Medya tekelleri, cinsiyete sahip bedenlerimizden kopmamızı olağan görmekle kalmıyor, bunu aynı zamanda cazip ve heyecan verici bir şey olarak takdim ediyorlar. Söyledikleri yalanları sorgulama cüretinde bulunanları susturuyorlar. Bu tekellerin toplumsal cinsiyet endüstrisini yöneten teknoloji-tıp kompleksiyle güçlü bağları var. Amazon (Jeff Bezos) ve Time (Marc Benioff) gibi şirketler, bir yandan da o büyük doğurganlık pazarıyla da bağlantılı. Bunlar, toplumsal cinsiyet endüstrisi dâhilinde tıbbi bir mesele hâline getirilen gençlerin kısırlaştırılmasından epey para kazanıyorlar.

Teknoloji-tıp kompleksi durdurulmalı. Onun derdi, gerçek dünyadaki (cinsiyetle alakalı) köklerimizi kopartmak ve bizi sentetik, sahte bir gerçeklik anlamında teknolojik-tıbbi bir hapishaneye kapatmak. Geri kazanmak zorunda olduğumuz, o gerçek dünyayla irtibatımızı sağlayan ilk kritik unsur, dil. Dilin neden ve nasıl değiştiğini anlamak zorundayız.

Jennifer Bilek
22 Mart 2022
Kaynak