Mandela ve Küba

Sizlerin ırkçılığın kökünün sistemli bir biçimde kurutulması davasına gösterdiğiniz bağlılığın eşi benzeri yok.

Büyük bir alçak gönüllülükle geldik buraya. Yüreğimizdeki o derin duyguyla buradayız. Küba halkına minnettarız, sırtımıza yüklediği o büyük borcun farkındayız. Afrika ile kurulan ilişkilerde onun sergilediği diğerkâmlığı başka hangi ülke gösterebilirdi ki? Küba’nın sağlık emekçilerinden ve eğitimcilerinden dünyada kaç ülke istifade ediyor? Küba’nın yardımını talep eden ama Küba’nın bu yardım talebini elinin tersiyle ittiğine tanıklık eden tek bir ülke var mı? Emperyalizmin tehdit ettiği veya ulusal kurtuluş mücadelesi verip de Küba’nın desteğini görmeyen tek bir ülke gösterebilir misiniz?

Küba’nın teşkil ettiği uluslararası güçlerin Angola halkına yardım ettiğini ilkin hapisteyken işittim. Angolalılar, 1975’te CIA’in finanse ettiği Angola Ulusal Kurtuluş Cephesi [FNLA], paralı askerler, Angola’nın Tam Bağımsızlığı İçin Ulusal Birlik [UNITA] ve Zaireli askerlerin saldırısına maruz kalınca, Küba Angola’ya herkesin inanmakta güçlük çekeceği miktarlarda yardım etti.

Biz Afrikalılar, egemenliğimizi elimizden alan, topraklarımızı işlemek isteyen ülkelerin kurbanları olmaya alışmışız. Afrika tarihinde başka bir halkın bizi savunmak için ayağa kalkması pek görülen bir durum değil.

Aynı zamanda bizler, bu desteğin Küba açısından zaten alışıldık ve yaygın bir eylem biçimi olduğunu biliyoruz. Angola’da dövüşüp ölenlerin, bu ülkeye gelen gönüllülerin küçük bir kısmını teşkil ettiğinin farkındayız. Küba halkı için enternasyonalizm sırf basit bir sözden ibaret değil…

Cuito Cuanavale’de [14 Ağustos 1987-23 Mart 1988] Güney Afrika’ya bağlı o ırkçı ordunun aldığı yenilgi, tüm Afrika’nın zaferidir! Irk ayrımcısı ordunun yenilgisi, Güney Afrika’da mücadele eden insanlar için ilham kaynağıdır.

Onlar, Cuito Cuanavale’de yenilmemiş olsalardı, örgütlerimiz üzerindeki yasak kalkmayacaktı! Cuito Cuanavale’deki ordunun yaşadığı yenilgi, bugün benim burada olmamı mümkün kıldı! Cuito Cuanavale, ırk ayrımcısı rejim denilen belâdan ülkemizi ve kıtamızı kurtarma mücadelemizde önemli bir dönüm noktasıdır!

Cuito Cuanavale’de yaşanan nihai yenilgi sonucu Pretoria rejiminin komşularını istikrarsızlaştırma kapasitesi önemli oranda azaldı ve bölgedeki güçler dengesi değişti. Bu süreç, halkımızın ülke içerisinde verdiği mücadelelerle birlikte Pretoria’nın [Güney Afrika’nın başkenti] müzakere etmek zorunda olduğunu anlamasını sağladı.

Nelson Mandela

[Kaynak: Nelson Mandela ve Fidel Castro, How Far We Slaves Have Come!, Pathfinder Press, New York, 1991, s. 9-10.]