
Hobbes, bilincin, politik geleneğin ve cumhuriyetçi
erdemin dilinin yerine, iştahın, çıkarın ve rasyonalitenin dilini koyar.
Bahsedilen ikinci dili, ilk dilin yol açtığı sorunlara dönük bilimsel bir çözüm
olarak gören Hobbes, bu noktada püritenizme kayar. Marx ise kutsal kabul edilen
yurttaşın politik “şiir”i ile onun yeni doğan burjuva sınıfı olarak sahip
olduğu alelade çıkarlar arasındaki çelişkiyi tartışırken,...