Birinci
Kongre Aralık 1981 –Beş Karar
Önemli
Özeleştiri Başlıkları
-Örgütümüz,
sınıflar mücadelesine devrimci anlamda müdahale etme noktasında belirli bir
hedeften ve plandan yoksundu, sonuç olarak da kendiliğinden yaşanan gelişmelerin
takipçisi olmaktan çıkamadı, ayrıca
örgütsel yapı, beklenmedik bir genişleme göstermişti.
-Örgütümüz,
devrimci bir teoriye sahip olma ve bu teoriyi dillendirme amacıyla içeride ve
dışarıda yürütülmesi gereken ideolojik mücadeleyi küçümsedi, ayrıca örgütün ana
gövdesi ile lider kadro arasında canlı bir ilişki kuramadı.
-Örgütümüz,
kadroların eğitimi ve bilinçlenmesi meselesine hiç eğilmedi, ayrıca örgütün
genel yapısı içerisinde faal olan unsurların enerjilerinden ve imkânlarından
yeterince istifade etmedi.
Komünistlerin
Temel Görevleri
Alınan
karar bağlamında örgütümüz, demokratik devrimde proletaryanın yürüyeceği
politik yolu şu şekilde belirlemiştir.
Her
daim devrimci niteliğini muhafaza edecek yegâne sınıf olarak proletarya,
devrimin bu aşamasında proleter demokrasi konusu üzerinde ısrarla durmaya devam
edecek, ayrıca demokratik devrimin maddi bir zemine kavuşmasını kendi çıkarına
uygun bir gelişme olarak gören kentlerdeki ve köylerdeki küçük burjuvaların alt
ve orta katmanları ile (devrimci demokrasiyle) birleşecektir. Süreç dâhilinde
proletarya, sınıfsal nitelikleri, yani burjuvaziyle arasındaki yakınlık ve
benzerlik sebebiyle küçük burjuvazinin üst katmanını kendisinden uzaklaştıracaktır.
Söz konusu kesim, İran devriminde tereddütlü bir konumu benimsemektedir, ayrıca
milliyetçi reformizmle sosyal reformizm gibi politik eğilimleri temsil
etmektedir. Mevcut dönemde sahip olduğu görev gereği proletarya, bağımlı
burjuvazinin hâkimiyetini sürdürmesini mümkün kılan, yönetici sınıfa ait devlet
mekanizmasını parçalar ve yok eder. Sonrasında proletarya, proletaryanın,
köylerdeki ve kentlerdeki emekçilerin devrimci demokratik diktatörlüğünü inşa
eder. Kurulacak halkın demokratik cumhuriyeti, temelde işçilerin, köylülerin ve
diğer emekçilerin silâhlı şuralarına dayanır ve devrimi nihai ve mutlak zafere
taşır.
Alınan
karara göre, yukarıda belirtilen hedeflere aşağıdaki araçlar kullanılarak
yürünecektir:
A.
İşçi sınıfının devrimci öncü partisi olmadan, devrimin nihai ve mutlak zaferi
güvence altına alınamaz.
B.
Bu hedefe ulaşılmasında katkı sunan ikinci temel unsur, halkın birleşik
devrimci cephesinin oluşturulmasıdır.
C.
Bu hedefin maddi bir zemine kavuşabilmesi için proletaryanın silâhlı güçlere
ihtiyacı vardır.
Mevcut
Durum Değerlendirmesi
Teorik
zemini daha öncesinde “Silâhlı Müfrezeler ve Taktiklerimiz Nasıl Örgütlenecek”
başlıklı çalışmanın birinci bölümünde yer alan 3 numaralı “Halkın Mücadelesi”
broşüründe aktarılan işbu karar, kongrede oybirliğiyle kabul edilmiştir. Sonrasında
tamamlanmamış devrim meselesi, ekonomik ve politik kriz, ayrıca ayaklanmanın
yeniden gerçekleşmesi gibi halkın ucu açık mücadelesinin sunduğu ihtimaller
üzerinde duran karar, bir yandan da proletaryanın nihai zafere ulaşmasının
mümkün olduğunu söylemekte, ayaklanma hazırlıklarının önemi, aciliyeti ve hayatiyeti
üzerinde durmaktadır.
Ayaklanma
ile ilgili olarak politik ve askerî hazırlıkların paralel şekilde yürütülmesi
gerektiği üzerinde duran karara göre kitle hareketinin örgütlenmesi, her şeyin
ötesinde, işçi sınıfı hareketinin örgütlenmesi, ayaklanma bağlamında yürütülecek
politik hazırlık sürecinde üstlenilmesi gereken ana sorumluluktur. Karar,
ayrıca mevcut konjonktürde benimsenmesi gereken asli görevin, kitlelerin
politik anlamda pekiştirilip bütünlenmesini amaçlayan taktikler üzerinde
durmaktadır.
Mevcut
Politik Örgütlere Dair Karar
Alınan
karar dâhilinde mevcuttaki tüm politik örgütler dört kategoriye ayrıldı:
1.
Karşı-devrimci partiler: Karşı devrimci örgütler arasında değerlendirilmesi
gereken, büyük burjuvazi ve orta burjuvaziyle bağlantılı tüm örgütler. Emekçi
Partisi (Rençberan) gibi
sosyal-şovenist partiler de karşı-devrimci parti ve örgütler arasında
değerlendirilmelidirler. Bizim bu türden partilere yönelik politikamız, topyekûn
saldırı ve açık mücadele üzerine kuruludur.
2.
Demokratik devrimde ortada konumlanan ve küçük burjuvazinin üst katmanına ait
sınıfsal çıkarları ve politik eğilimleri savunan, orta yolcu örgütler. Bu
örgütlerin en tipik örneği, sosyal reformist örgütler ve milliyetçi
reformistlerdir. Bunlara yönelik politikamız, onları tecrit etme üzerine
kuruludur.
3. Devrimci örgütlerse üç kategoride değerlendirilmiştir:
a.
İşçi sınıfı hareketi içerisinde en devrimci eğilimleri temsil eden politik
örgütler (ikinci çizgi)
b.
Üçüncü çizgide yer alan politik örgütler. Bunların sapkın ideolojileri ve
“sosyal emperyalist” tezi benimseyen yaklaşımları parti ittifakımız bünyesine
asla giremez. Bahsi geçen örgütlerin ABD emperyalizmini ve yerli uşaklarını
İran halkının asli düşmanı olarak kabul ediyor olmaları, iktidara karşı
devrimci konumu benimsemeleri ve devrimci örgütler arasında görülmeleri, bu
durumu değiştirmez.
c.
Halkın Mücahidleri gibi küçük burjuvazinin alt ve orta kademesine ait sınıfsal
çıkarları ve eğilimleri savunan örgütler; devrimci demokratlar.
4.
Ezilen milli azınlıklarla bağlantılı yerel partiler ve örgütler, bilhassa
Kürdistan Demokratik Partisi sınıfsal konuma dönük analizimiz uyarınca,
demokratik devrim noktasında “orta yolcu” bir konum almakta ise de mevcut
konjonktürde bu partiler ve örgütler devrimci çizgide duran unsurlar olarak
kabul edilmektedir.
Sol
Azınlık Grubu’na Dair
Kongre, ayrıca Sol Azınlık Grubu ile ilgili de bir
karar almıştır. Bu karar dâhilinde kongre, Sol Azınlık Grubu’nun örgüte katılma
önerisini kabul etmiş, bu kararı onaylamıştır. İşbu karar uyarınca Sol
Azınlık’ın kendi beyan ettiği konumlar temelinde, örgütle Sol Azınlık arasında
ideolojik ve stratejik hat konusunda temel bir farklılığın bulunmadığı tespit
edilmiştir. Karar uyarınca Sol Azınlık’taki yoldaşlar, İran Halkın Fedaileri
Gerillaları Örgütü’ne [Sazemane Çerikhaye
Fedayi Halghe Iran] katılacaklardır. Ancak bu katılım, ancak bahsi geçen
örgütteki yoldaşların bu kongrede alınan kararları kabul etmeleri ve Halkın
Fedaileri’nin tüzüğüne uygun çalışma yürütmeleri şartıyla gerçekleşecektir.
Merkez komite, detaylar üzerinde duracak ve kararı uygulamaya koyacaktır.
KAR, Sayı
140 (Aralık 1981)
[Kaynak: s. Sepehr Zabih, The Left in Contemporary Iran, Hoover
Institution Press, 1986, s. 210-213.]
0 Yorum:
Yorum Gönder