Arabesque$: Enquête sur le rôle des États-Unis dans
les révoltes arabes [“Arap Baharı’nda ABD’nin
Rolüne Dair İnceleme”] isimli çalışma, Ahmed Bensaada’nın 2011 tarihli L’Arabesque
Américaine başlığını taşıyan kitabın güncellenmiş hâli. Kitap, ABD
hükümetinin Arap Baharı adı altında toplanan “devrimlerin” kışkırtılması,
fonlanması ve koordine edilmesinde oynadığı rolü ele alıyor. Batı medyasının bu
tarihin önemli bir kısmını dikkatle sumen altı ettiği çok açık.
Yeni kitap, 2011 ayaklanmasına öncülük eden kişilere
dikkat çekiyor. Bu isimlerin bazıları, CIA’den para aldıklarını açıktan kabul
ediyorlar. Diğerlerininse bu konuda herhangi bir fikri yok, zira bu gerçek,
onlardan kasten gizlenmiş. Az sayıda insan (Mısır ve Suriye’de) casusluk
faaliyetleri için görevlendirilmiş. Yedi kişi, Mısır’da Kahire’deki ABD
Büyükelçiliği’ne iltica talep etmiş ve Dışişleri Bakanlığı eliyle ülkeden
çıkartılmış.
Demokrasi: Amerika’nın En Büyük İhracatı
Bensaada’ya göre, Genişletilmiş Büyük Ortadoğu Projesi
dâhilînde gerçekleşen Arap Baharı devrimleri kendine has dört ortak özelliğe
sahip:
* Hiçbiri kendiliğinden değil: hepsi de dikkatli ve
uzun soluklu (beş yıldan fazla süren) bir planlamanın ürünü. Planlamayı yapan
Dışişleri Bakanlığı, CIA vakıfları, George Soros ve İsrail lobisi.[1]
* Hepsi de hakaretlere maruz kalan despotları
iktidarda tutan otokratik iktidar yapısını değiştirmeksizin onları iktidardan
uzaklaştırmayı amaçlıyor.
* Arap Baharı’nda yapılan hiçbir gösteride Filistin ve
Irak’taki ABD karşıtı o güçlü hissiyata bir biçimde atıfta bulunulmadı.
* Ayaklanmaları kışkırtanların tamamı orta sınıftandı,
2011’den sonra gizemli bir biçimde ortadan kaybolan iyi eğitimli gençlerdi.
Şiddete Dayalı Olmayan Rejim Değişikliği
Bensaada kitabına şiddetdışı eylemlerin rehberi
durumundaki Gene Sharp’ı takdim ederek başlıyor (Bkz.: CIA ve Sivil İtaatsizlik), onun Pentagon ve
ABD istihbaratıyla ilişkilerden, Albert Einstein Enstitüsü direktörü olarak
“renkli” devrimlerde (Doğu Avrupa’daki gelişmelerde ve Hugo Chávez’e karşı
2002’de girişilen darbede) oynadığı bahsediyor.[2]
ABD’nin Arap Baharı devrimlerindeki amacı, halk
desteği bulunmayan despotik diktatörleri iktidara taşımış olan ABD dostu
altyapıyı muhafaza etmek için uğraşırken, bir yandan da o diktatörlerin yerine
başkalarını getirmektir. Tüm devrimler ilk başta Sharp’ın 1994 tarihli Diktatörlükten
Demokrasiye isimli kitabın genel çerçevesi dâhilindeki şiddete dayalı
olmayan eylem önerilerini takip ediyor. Libya, Suriye ve Suriye’de ABD ve
müttefikleri Sharp’çı “devrimler” rejim değişikliğine yol açamayınca paralı
askerlerini devreye sokuyor.
Parayı Takip Et
Ağırlıklı olarak Wikileaks belgelerine ve CIA
kontrolündeki vakıfların internet sitelerine dayanan Bensaada, Arap Baharı
kahramanlarının katıldıkları Dışişleri Bakanlığı’nın düzenlediği her konferansı
ve atölye çalışmasını listeliyor ve bakanlığın, ayrıca önemli “demokrasi”
havarisi vakfın verdiği paranın miktarını aktarıyor.[3] Kitapta Google,
Facebook, Twitter’ın sürece katılımdan, Obama’nın kriptolama teknolojileri ve
sosyal medya becerileri alanında Arap Baharı’nda faal olan siberaktivistlerin
eğitiminde kullanılan internet kampanyası ekibinden, ABD büyükelçiliğinin
ziyaretlerinden ve Hillary Clinton, Condoleezza Rice, John McCain, Barack Obama
ve (2000’de Slobodan Milosevic’i deviren CIA destekli örgüt) CANVAS’tan Sırplı
eğitmenlerle doğrudan yapılan görüşmelerden bahsediliyor.
Bensaada ağırlıklı olarak Mısır’daki Tahrir
Meydanı’ndaki ayaklanmaya odaklanıyor. Washington Post’un tahminine göre
NED [Ulusal Demokrasi Vakfı] ve ABD Uluslararası Kalkınma Ajansı’nın [USAID]
sosyal medya ve şiddetdışı örgütlenme teknikleri eğitimlerine katılan Mısırlı
sayısı yaklaşık on bin. Benim için kitabın bu bölümündeki en şaşırtıcı bilgi,
sürgünde yaşayan bir Mısırlının (eski Mısırlı polis Ömer Afifi Süleyman’ın)
Washington’daki bürosundan Tahrir Meydanı’ndaki gösterileri koordine etmesi.
Wikileaks’e göre, parasını NED’den alan Süleyman’ın 2008-11 arası dönemde
yıllık aldığı ücret 200.000 dolar civarında.
Şiddet Dışı Yöntemler Başarısız Olunca
Bensaada, ilk kitabına kıyasla bu kitabında daha çok
Libya, Suriye ve Yemen’e bakıyor.
Libya ile ilgili bölümde Bensaada, Kaddafi’nin
devrilişini sağlayan on bir ABD’li kurumu inceliyor. Bu kurumların bazıları
Tunus ve Mısır’daki 2011 ayaklanmalarına denk düşen, şiddet dışı Facebook ve
Twitter gösterilerine katılmış Ortadoğulu muhalif aktivistler gibi, aynı
Dışişleri Bakanlığı eğitimlerinde yer almış. Sürgünde olan diğerleri ise CIA,
Mossad, Çad ve Suudi Arabistan’ın desteklediği gerilla eğitimlerinden
yararlanmış. Kaddafi’nin öldürülmesinden birkaç ay sonra bu militanların bir
kısmı Suriye’de Esad’ı devirmeye çalışan İslamcı milislerin başına geçmiş.
2005-2010 arası dönemde Dışişleri Bakanlığı Esad’a
karşı çıkan muhalif gruplara 12 milyon dolar akıtmış. ABD aynı zamanda
Britanya’daki Suriyeli sürgünleri de finanse edip bunların Suriye içine yayın
yapacak hükümet karşıtı bir TV kanalı kurmasını sağlamış.
Suriye ile ilgili bölümde Bensaada, ABD’den
siberaktivizm ve şiddet dışı direniş eğitimleri alan az sayıdaki Suriyeli
muhalif aktiviste odaklanıyor. Bu eğitimler 2006’da başlamış. Bu isimlerden
biri Usame Münaced. Bu kişi 2006’da Gene Sharp’ın ziyareti ile ilgili “Bir
Devrime Nasıl Başlanır” isimli 2011 tarihli filmde karşımıza çıkıyor. Münaced
ve diğerleri ABD Büyükelçiliği ile yakın bir çalışma içine giriyor. Paralar
Ortadoğu Ortaklık İnisiyatifi’nden (MEPI) geliyor. Bu, USAID’nin yasaklı olduğu
(Libya ve Suriye) gibi ülkelerde faal olan bir ABD Dışişleri Bakanlığı programı.
Şubat 2011’de bu gruplar Öfke Günü için Twitter ve
Facebook’tan çağrı yapıyorlar. Hiçbir şey olmuyor. Sharp’çı teknikler Libya’da
görüldüğü türden anlamlı bir şiddetdışı ayaklanmaya yol açamayınca bu isimler
ve müttefikleri (Suudi Arabistan, Türkiye, Katar ve Ürdün) hep birlikte Esad
rejimine karşı savaş ilân etmek için (ağırlıklı olarak Libya’dan getirilen)
İslamcı paralı askerleri devreye sokuyorlar.
Stuart Jeanne Bramhall
27 Ekim 2015
Kaynak
Dipnotlar:
[1] Doğrusu otoriter hükümetlere karşı çalışan Arap aktivistlerin meydana
getirdiği Fikra Forumu’nun parayı asıl olarak Nathan ve Esther K. Wagner Aile
Vakfı’ndan aldığını duymak beni şaşırttı. Bu vakıf ayrıca çok sayıda İsrail
yanlısı grubu ve projeyi, ayrıca Washington Yakındoğu Politikası Enstitüsü’nü
(AIPAC –Amerika-İsrail Kamu İşleri Komitesi ile sıkı bağları olan İsrail
yanlısı bir grup) de destekliyor.
[2] Renkli devrimler CIA’in demokratik yollarla
seçilen Rus yanlısı hükümetlerin yerine ABD’nin şirket yanlısı çıkarlarına dost
olan otokratik hükümetleri getirmek için kışkırttığı ayaklanmalara verilen
addır:
Sırbistan (2000) – Buldozer Devrimi
Gürcüstan (2002) – Gül Devrimi
Ukrayna (2004) – Portakal Devrimi
Kırgızistan (2005) – Lale Devrimi
[3] Demokrasiyi destekleyen vakıflar (burada
“demokrasi” kapitalizmle yani ABD’li yatırımcıların çıkarlarının safında
olmakla eşanlamlı olarak kullanılıyor.) Arap Baharı’na katılan aktivistlerin
fonlanıp eğitilmesi işine katılan yedi vakıf şunlar: USAID (ABD Uluslararası
Kalkınma Ajansı)– Dışişleri Bakanlığı’nın ekonomik kalkınma ve insanî yardımla
görevli olan, özellikle Latin Amerika’daki istikrarsızlaştırma faaliyetleri
konusunda uzun bir tarihi bulunan kurumu.
NED (Ulusal Demokrasi Vakfı) – Dışişleri Bakanlığı ve CIA tarafından desteklenen
ulusal örgüt. IRI ve NDI’ın ana fon sağlayıcısı. Görevi tüm dünya genelinde
demokratik kurumları desteklemek.
IRI (Uluslararası Cumhuriyetçi Enstitüsü) – Cumhuriyetçi Parti ile bağlantılı demokrasi yanlısı
örgüt. Hâlihazırda başkanı Senatör John McCain. Parası NED’den geliyor.
NDI (Ulusal Demokratik Uluslararası İşler Enstitüsü) – Demokrat Parti ile bağlantılı demokrasiyi
ilerletmeye çalışan örgüt. Başında Madeline Albright bulunuyor. Parası ise
NED’den geliyor.
OSI (Açık Toplum Enstitüsü) – 1993’te George Soros tarafından kuruldu. Kuruluş
amacı Doğu Avrupa’daki renkli devrimlere fon sağlamaktı. Ayrıca Arap Baharı
devrimlerinin de ana fon sağlayıcılarından biri.
Özgürlük Evi (Freedom House) – Özgürlüklerin engellendiği ya da tehdit altında
olduğu toplumlarda şiddetdışı yurttaş girişimlerini destekleyen ABD’li örgüt.
Finans kaynağı USAID, NED ve Soros Vakfı.
CANVAS (Uygulamalı Şiddet Dışı Eylem ve Stratejiler
Merkezi) – İlk başta Otpor’daki Sırplı
aktivistlerce kurulmuş olan merkez. ABD fonlayıp eğittiği merkez Slobodan
Milosevic’i devirdi ve Arap Baharı aktivistlerinin eğitimine katkı sundu. Fon
kaynağı Özgürlük Evi, IRI ve George Soros.
0 Yorum:
Yorum Gönder