Butler,
Harris’in Mart 2018-Şubat 2019 arası dönemde yürüttüğü senatörlük ve başkanlık
kampanyalarına toplamda 1.050 dolar katkı sunmuş.
Mart
2018’de Butler, Harris’in senatörlük kampanyasına yüz dolar bağışta bulunmuş.
Mayıs
2018’de bu tutar 150, Ağustos’ta 500 doları bulmuş. Butler, Şubat 2019’da bu
sefer Harris’in başkanlık kampanyasına 300 dolar katkı yapmış.
300
dolarlık katkıya dair haber sosyal medyaya düşünce insanlar, bu bağışı aynı
isimde başka bir kişinin yaptığını düşünmüşler.[2]
Oysa
Federal Seçim Komisyonu’nun sitesinde bağış yapanın işvereni bölümüne
baktığımızda Kaliforniya Üniversitesi Berkeley Kampüsü’nün adı çıkıyor
karşımıza.[3] Bilindiği üzere burası Butler’ın kıyaslamalı edebiyat ve
eleştirel teori profesörü olarak çalıştığı yer. Bu, söz konusu bağışların ünlü
postmodern felsefeciden geldiğini kesin olarak ispatlıyor.
Kamala
Harris’in yoksulları hapse tıkan bir isim olduğunu unutmamak gerekiyor. New York Times, bir vakitler Harris’i, yayınladığı
bir haberde “Siyahların Hayatları Önemlidir Döneminin Üst Düzey Polisi” olarak
tarif etmişti.[4]
Harris,
ayrıca “daha az hapishane, daha çok okul” açılmasını isteyen, adalet reformu
için çalışan aktivistleri alaya almış bir isim. Eğitime daha fazla para
ayrılmasını isteyenlere Harris, bu yaklaşımın sorunlu olduğunu söylemişti.
“Bizim
ilerici savcımız”, o günlerde “işlenen suçların ağır, ciddi ve hızlı kesilen
cezalara ihtiyacı var” demişti.
2011-2016
arası dönemde Kaliforniya başsavcılığı yapmış olan Harris, esrarla ilişkili
suçlar üzerinden 1.974 kişiyi hapse gönderdi.[5]
Los Angeles Times’ın
haberine bakılacak olursa Harris, bir yıl boyunca geçerli bir bahane olmaksızın
eğitim günlerinin yüzde onundan daha fazla devamsızlık yapan öğrencilerin
ebeveynlerini suçlu hâle getirecek 2010 tarihli kabahatler kanununa destek
vermiş.[6] Böylesi bir durumda ebeveynlere azami iki bin dolar ceza
kesilebilecek ve/veya bir yıl hapis cezası verilebilecek. Harris, bu hapis
önerisini tartışırken epey gülmüş![7]
Federal
Seçim Komisyonu’nun sitesinde görebildiğimiz kadarıyla Judith Butler, ayrıca
Haziran 2019’da Elizabeth Warren’ın başkanlık kampanyasına 100 dolar bağışta
bulunmuş. Warren, Trump’ın Venezuela’ya açtığı ekonomik savaşına destek veren
ve cesaretle “iliklerime kadar kapitalistim ben” diyen bir isim.[8]
Suriye’de
ABD Emperyalizminden
Yana Olan Solcu Akademisyenler
Hepsi
bu kadar da değil: Judith Butler, ayrıca 2018’de New York Kitap Eleştirisi dergisinin kaleme aldığı açık mektuba da
solcu kimi akademisyenlerle birlikte imza atmış, ABD’nin Suriye’nin
kuzeydoğusuna yönelik askerî müdahalesine devam etmesi çağrısında
bulunmuştu.[9]
Mektupta
“Washington’ın SDF’ye sunduğu askerî desteğe devam etmesi” isteniyordu. Suriye Demokratik
Güçleri[10] ABD’nin isteği üzerine ismini değiştirmiş olan[11], Şam’daki
hükümetle savaşmak için kurulmuş bir yapı.[12]
Butler
ile birlikte mektuba imza atan isimlerden biri de emperyalizm yanlısı anarşist
Murray Bookchin’in kızı Debbie Bookchin.[13] Bu noktada belirtmekte fayda var:
Butler en azından Bookchin’den farklı olarak ırkçı sömürgeci Siyonist harekete
itiraz ediyor. Mektubun imzacıları arasında Noam Chomsky ve David Graeber gibi
anarşist aydınlar; Obama hayranı Bill Fletcher; emperyalizmi inkâr eden[15]
akademisyenler Michael Hardt[16] ve David Harvey[17]; Irak Savaşı’na destek
veren sosyal demokrat Michael Walzer[18] ve önemli bir feminist isim olarak,
eski CIA ajanı Gloria Steinem[19] bulunuyor.
Marksizm Karşıtı Seçenek Olarak
Postmodernizm
Bu
noktada kapitalizmin görünmez ordusu olarak CIA’in onlarca yıl postmodernizmin
gelişip serpilmesine katkı sunduğunu söyleyelim.
Sağ,
postmodernizmi akademide Marksizmi ezmek için bir sopa olarak kullandı. Güçlü
gerici kurumlar, Butler türünden felsefecilerin savundukları Marksizm dışı veya
Marksizm karşıtı sol ideoloji formlarına destek oldular.
Bu
çizgi Marksizmin yerini aldı. Marksizm, neoliberal akademinin ışıltılı
salonlarından sökülüp atıldı.
Bu
noktada Gabriel Rockhill’in makalesini okumakta fayda var.[20]. Bu tür
yazılarda Michel Foucault’nun CIA ajanlarının gözdesi olduğundan bahsediliyor.
Bu desteğin sebebi, anti-komünist olan postmodern felsefecilerin emperyalizme
karşı yumuşak oluşları ve Marksizmle mücadele etmeleri.
Rockhill
yazısında şunları söylüyor:
“İstihbarat Servisi;
kültür ve teoriyi dünyada ABD çıkarlarını korumak için konuşlandırılan en
önemli silahlardan biri olarak görüyor. 1985 yılında basılan ve yakın zamanda
kamuya erişimi açılan ‘Fransa: Solcu Entelektüellerin Çekilmesi’[21] başlıklı
araştırma yazısı, -şüphesiz manipüle etme amacıyla- Fransız entelijansiyasını
ve onun siyaset yapımına etkide bulunan trendlerin belirlenmesinde oynadığı
önemli rolü inceliyor. Raporda öncelikle Fransız entelektüel tarihinde sağ ve
solun ideolojik açıdan nispî dengesinden söz ediliyor, sonrasında savaş sonrası
Komünistlerin faşizme direnişi ve savaşın kazanılmasında oynadıkları rol
dolayısıyla –İstihbarat Servisi’ni son derece rahatsız edecek bir biçimde-
solun entelektüel alanı tekeli altına aldığının altı çiziliyor. Nazi ölüm
kamplarına verdiği destek; yabancı düşmanlığına, eşitsizliğe ve faşizme dayalı
gündemi dolayısıyla sağın halkın gözünden düşmesine rağmen (CIA böyle
söylüyor), raporu hazırlayan isimsiz ajanlar gözle görülür bir keyifle yaklaşık
olarak 1970’lerin başından itibaren sağın geri döndüğünden bahsediyorlar.
Daha açık olmak gerekirse,
gizli kültürel savaşçılar, entelijansiyanın şimşeklerini ABD’den SSCB’ye
çeviren ‘çifte hareket’ten övgüyle bahsediyorlar. Sol cephede, Stalinizm ve
Marksizm’den yavaş yavaş soğuma emareleri ortaya çıkmıştı, radikal
entelektüeller kamusal tartışmalardan ellerini eteklerini çekmişti. Ayrıca
sosyalizm ve sosyalist partilerden uzaklaşan bir teorik hareketlenme ile karşı
karşıyaydık. Daha sağda, ‘Yeni Filozoflar’ ya da ‘Yeni Sağın entelektüelleri’
diye adlandırılan ideolojik fırsatçılar Marksizm’e karşı geniş çaplı bir
saldırı kampanyası başlatmışlardı.
Dünya çapında işleyen
istihbarat örgütünün kolları bazı yerlerde demokratik olarak seçilmiş liderleri
alaşağı ederken, faşist diktatörlere istihbarat ve maddi kaynak sağlarken ve
sağ grupların ölüm mangalarını desteklerken; Paris’teki merkezî entelijansiya
taburu, teori dünyasında sağa doğru yönelimin, ABD dış politikasına ne şekilde
katkı sağlayabileceği ile ilgili veri toplamakla meşguldü. Savaş sonrası
dönemin sol eğilimli entelektüelleri ABD emperyalizmini açık bir biçimde
eleştiriyorlardı. Jean-Paul Sartre’ın meşhur Marksist eleştirmen sıfatıyla –ve
özellikle Libération’un kurucusu
olarak- medya alanında sahip olduğu güç ve özellikle CIA Paris istasyon şefi ve
birçok gizli CIA görevlisinin ifşasında oynadığı önemli rol, Servis tarafından
yakından izleniyordu[22] ve çok ciddi bir sorun olarak değerlendiriliyordu.
Tersine,
yükselen neoliberal çağın Sovyet ve Marksizm karşıtı atmosferi, halkın
dikkatini başka yöne çekti ve CIA’in kirli savaşı için mükemmel bir kılıf
sağladı: söz gelimi, artık herhangi birinin ABD’nin Orta Amerika politikalarına
karşı entelektüel elitten ciddi bir muhalefet devşirmesi çok zordu.”
Ben
Norton
18 Aralık 2019
Dipnotlar
[1]
Camille Squires, “Kamala Was a Cop”, 9 Aralık 2019, Mother Jones.
[2]
Twitter.
[3]
Federal Election Commission, FEC.
[4]
Emily Bazelon, “Kamala Harris”, 25 Mayıs 2016, NYT.
[5]
Joe Garofoli, “Attacks against Kamala Harris”, 1 Ağustos 2019, SFC.
[6]
Melanie Mason ve Michael Finnegan, “California Truancy Law”, 20 Aralık 2019, LAT.
[7]
Nathan Robinson, “Kamala Harris”, 31 Ocak 2019, Guardian.
[8]
Ben Norton, “Elizabeth Warren”, 20 Kasım 2019, Grayzone.
[9]
“A Call to Defend Rojava”, 23 Nisan 2018, Nybooks.
[10]
Ben Norton, “Wheat is a Weapon”, 19 Haziran 2019, Grayzone.
[11]
Ben Norton, “US Troops are Staying in Syria”, 23 Ekim 2019, Grayzone.
[12]
Ben Norton, “Occupy Oil Fields”, 5 Kasım 2019, Grayzone.
[13]
“Anarchist Hero Murray Bookchin”, 14 Haziran 2019, Ben Norton.
[14]
Judith Butler, “Parting Ways”, Columbia.
[15]
John Bellamy Foster, “Late Imperialism”, 1 Temmuz 2019, MR.
[16]
Samir Amin, “Contra Hardt and Negri”, 1 Kasım 2014, MR.
[17]
John Smith, “Critique of David Harvey”, 26 Ağustos 2017, MR.
[18]
Michael Walzer, “Little War”, 7 Mart 2003, NYT.
[19]
Markos Kounalakis, “The Feminist was a Spook”, 25 Ekim 2015, CT.
[20]
Gabriel Rockhill, “Sartre’a Karşı Foucault”, 29 Nisan 2017, Medyascope.
[21]
“France: Defection of the Leftist Intellectuals”, Aralık 1985, CIA.
[22]
Intelligence Report, 21 Mart 1976, CIA.
0 Yorum:
Yorum Gönder