Antikomünizm ve CIA

İlginçtir, CIA de Lenin’in “devrimci teori olmadan devrimci hareket olmaz” tespitini kabul ediyor. Antikomünist faaliyetleri dâhilinde uyumlu bir sol inşa etmek için uğraşan CIA devrimci teoriyi zihinsel karantina altına alıyor.

Soğuk Savaş’ın başladığı günden itibaren CIA devrimci hareketleri devrimci teoriden mahrum bırakma çabası dâhilinde, politik spektrumdaki tüm akımların yürüttükleri antikomünist projelerin her türlüsüne destek sundu.

Sağ dâhilinde Amerika Ukraynalılar Kongre Komitesi (UCCA) ve Harvard Ukrayna Çalışmaları programına para veren CIA, bu kurumlarda Amerika’da yaşayan Ukraynalı faşistlere destek sundu. Söz konusu faşistler, Nazilerin gerçekleştirdiği Yahudi soykırımının “Yahudi komünizmi” yüzünden Holodomor’da yaşanan kıtlığa-soykırıma bir tepki olarak gerçekleştirildiğini söyleyen teoriyi savunuyorlar.

Solda ise CIA, muhtelif antikomünist ideolojileri besledi, komünist hareket içerisindeki ideolojik ayrışmaları derinleştirmek için elinden geleni yaptı, tek korktuğu ideoloji olarak Marksizm-Leninizm dışında duran her türden radikal hareketin yelkenini şişirdi.

Kültürel Soğuk Savaş’ın amacı, antiemperyalizmi görmeyen ve etkisiz bir örgütsel stratejiyi savunan uyumlu solu besleyip büyütmekti. Bu noktada George Jackson ve Kara Panter Partisi’ne sopa, emperyalizme dair “incelikli” fikirlere sahip akademisyenlere ise havuç düştü.

Avrupa işçi hareketine sızma ve hareket içerisinde suyun başını tutan kişileri içerme çabası yanında CIA, pratikte radikal aydın gruplarına nüfuz etti, buralarda reformizmin ve radikal liberalizmin farklı biçimlerinin güçlenmesi için uğraştı. Bu fikirler, komünizme karşı çıktıkları ölçüde kabul ve destek gördüler.

Bu noktada Cezayir bağımsızlık mücadelesiyle zerre ilgilenmemiş, sınıfa ve emperyalizme kör bakmış, genelde sosyalist devletleri eleştirmiş olan, çocuk tacizcisi Michel Foucault’nun akademide Marx’ın yerini alması asla tesadüf değil.[1]

Sola yönelik zihinsel karantinanın en somut hâlini Noam Chomsky ve Michael Parenti’nin kariyerleri örnekliyor. Her iki isim de kapitalizmi, medyayı ve ABD emperyalizmini eleştiriyor. Buna karşılık Chomsky düzenli olarak ulusal televizyonlara çıkarken, Parenti işinden kovuluyor, ismi her yerden siliniyor.[2]

Michael Parenti, dün olduğu gibi bugün de tüm tarihsel ve bugünde devam eden kurtuluş mücadelelerine, bunun yanında, Sovyetler’den Sandinistlere tüm iktidar deneyimlerine desteğini sürdürüyor. Chomsky ve en genel anlamda uyumlu sol, ya bu konularda hiç konuşmuyor ya da ABD emperyalizminin hedef aldığı güçleri ve ülkeleri “soldan” eleştirmeyi tercih ediyor.

Faşist sağ ve antikomünist sol arasında duran CIA, iki uç arasındaki mutlak orta nokta olarak liberal demokrasiye işaret eden, öte yandan, komünizmi ve faşizmi “totalitarizm”in iki biçimi olarak sunan hâkim liberal söylem için bir hikâye kaleme aldı.

“Totalitarizm” formülü, Avrupalı olmayan halklara liberal demokrasilerin uyguladıkları sömürgeci soykırıma örtük olarak (Arendt örneğinde açıktan) kılıf ve bahane sunuyor. Bu ideolojik tahrifatın ürünü olan malumat, ABD’de okullarda tarih derslerinde öğrencilere aktarılıyor.

Stalin karşıtı ezber, zihinsel karantinanın temel taşı. Bu ezberin akademideki karşılığı, sosyalizmi de Stalin kadar kötü olarak gören ve gösteren, yanlışlanması mümkün olmayan, Soğuk Savaş kaynaklı ideolojik ezbere dair görüş birliğidir.

Stalin karşıtı ezber, Kruşçef’in Stalin’i ve “kişilik kültü”nü mahkûm ettiği o ünlü “Gizli Konuşma”sını yaptığı (sonrasında bilerek sızdırdığı) 1956 yılı sonrasında somutluk kazandı.

Yeni devlet başkanının amacı, kendi iktidarını perçinlemek, aynı zamanda Stalin’i günah keçisi hâline getirip, kolayca çürütülebilecek yalanlarla bezenmiş bir polemik dâhilinde Sovyetler’in iniş çıkışlı ve sert seyretmiş olan hikâyesindeki her bir aşırılık konusunda onu suçladıktan sonra gidip ABD ile uzlaşmaktı.

Kruşçev’in bu tarihsel hatası yüzünden Çin-Sovyet ayrışması yaşandı, komünist sol demoralize oldu, Stalin karşıtı paradigma oluşturuldu. Kruşçef’in konuşması, yol açtığı sonuçlar ve eleştirdiğini iddia ettiği gerçeklik Domenico Losurdo’nun Stalin: The History and Critique of a Black Legend [“Stalin: Siyahi Bir Efsanenin Hikâyesi ve Eleştirisi”] isimli mükemmel kitabında ele alınıyor.

Uyumlu sol içerisinde yer alan Troçkistler gibi eğilimler, sosyalizmi ve Stalin’i birlikte kötü gören anlayışa saldırırken, sosyalizmle Stalin’i ayrıştırma gereği duyuyorlar. CIA de bunu tercih ediyor, o, insanların haklı olarak Stalin’le Sovyetler’i ve reel sosyalizmi ilişkilendirdiğini biliyor.

CIA, soyut ideolojik konumları dert etmiyor. Zira sosyalizmin düşmanları, sizin Marx, Makhno, Deleuze veya soyut olarak komünizm konusunda neler düşündüğünüzü umursamıyorlar, onlar sadece FARC, Naksalcılar, Küba ve Kuzey Kore ile ilgili duygu ve düşüncelerinize önem veriyorlar.

Devrimciler, içeride ve dışarıda can sıkıcı tercihlerle ve acılar getiren çatışmalarla yüzleştiler, güçlü düşmanları tarafından katledildiler. Devrimcilerin bir biçimde inşa ettikleri “kuşatma sosyalizmi”, sınanmamış bir teoriyi esas alan saf sosyalizmle kıyaslandığında, çok ağır ve kötü koşullara tabiydi.[3]

Saf sosyalistler, kusurlu gerçeklik karşısında teorilerindeki saflığı tercih ediyorlar. CIA’in verdiği destek ve cesaretle, uyumlu sol içerisinde yer alanlar, tarihsel deneyimi redde tabi tutuyorlar ve şovenizm bataklığına yuvarlanıyorlar, neticede Batı dışında yürütülmüş ve yürütülmekte olan çok önemli mücadelelerden kendilerini kopartıyorlar.[4]

Sosyalistler, insanın kurtuluşunun ve bu kurtuluş için verilen mücadelenin düşmanlarınca kurulmuş tuzağı reddetmek zorunda. Etkin bir mücadele için tarihle ilgilenmemiz, onunla bağ kurmamız gerekiyor. Düşmanın sosyalizmin o büyük tarihsel liderleriyle ve hareketleriyle ilgili çiziktirdiği kötü niyetli karikatürlere boyun eğenlerin başarılı olma ihtimali yok.

Bu anlamda, Max Ajl’ın “zihinsel karantina” tabiri, antikomünizmin işleyiş tarzını çok iyi anlatıyor.

Zihinsel ve teorik planda komünizmi tecrit etmeye yönelik çalışmalarının yanında CIA, bir yandan da dünya genelinde komünist solu onun beslendiği en önemli güç kaynaklarından biri olan örgütlü emekle bağlarını kopartmak için milyonlarca dolar harcıyor.

Your Communist Dad
14 Şubat 2023
Kaynak

Dipnotlar:
[1] Gabriel Rockhill, “The CIA Reads French Theory”, 28 Şubat 2017, Salon. Türkçesi: İştiraki.

[2] Michael Parenti, “Inventing Reality -I”, 9 Temmuz 2021, Substack.

[3] Michael Parenti, “Left Anticommunism: The Unkindest Cut”, 21 Ocak 2016, Mondialisation.

[4] Jones Manoel, “Western Marxism Loves Purity and Martyrdom, But Not Real Revolution”, 10 Haziran 2020, BAR. Türkçesi: İştiraki.