O,
karanlık gecelerimize ışık oldu
Fikirlerimize gençlik heyecanı kattı
Hepimize doğru yaşamanın sanatını kazandırdı.
Yaşama tutkumuz ondandır.
Her
dalında çiçek açmış ağaç,
Yeşeren bahçemiz onun elindendir.
Açlıktan ölen insana
Üstbaş ve ekmek veren odur.
Artık talan edemez kimse kimsenin hayatını.
O
işçilere bir millet bıraktı.
Söyle daha nasıl anlatayım Lenin’in büyüklüğünü?
Kelimelerim böyle bir kudretin karşısında ne yapsın?
Fikirlerim ona nasıl erişsin?
Dizelerim
toprak, o ki gökyüzü
Zulümden bizi kurtarandır o.
Ona methiyeler düzüyor tüm dünya.
O sadece bir ülkenin lideri değil,
Yoldaşları semanın derinliklerinde.
Sonsuza
dek yanacak elindeki kandil.
Binlerce gerici fırtına üstüne çullandı da
O gene de bildi yenmeyi çarın oğullarını.
Onun fikirleri karşısında geceler titredi.
Yazarlara
hayal gücünü kazandıran o
Dilinden dökülen kelime
Düşer düşmez şiir olur.
Artık bu
hayatta yalnız değilim.
Her adımımda o var.
O afetlerin karşısına faziletle dikildi.
Hepsi de benim gördüklerim gibiydi.
İkimiz de
aynı düşmanla boğuştuk.
Aynı gece boğdu bizi.
Ama adımlarım hızını kesmedi.
Hedef aynı, yol aynıydı.
Zenginlerin
izlerini tek tek sileceğim.
Bana ne ceza verirlerse versinler,
Umurumda değil.
Ben ki güneşin yoldaşıyım.
Peki bu
karanlık bana neden yol vermiyor?
Çünkü bu cehenneme dönmüş dünya
cennetin en yüce makamı olsun istiyorum.
Aldığım nefes, döktüğüm ter
Bunun içindir.
Habib Calib
Kaynak
Ayrıca
bakınız: Habib Calib
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder