Judith Butler

Ünlü postmodern felsefeci Judith Butler, kendisini gururla “üst düzey polis”[1] olarak takdim eden Kamala Harris’in politik kampanyalarına birçok kez bağışta bulunmuş. Harris, ününü çok sayıda beyaz olmayan yoksul insanı ufak suçlar işlemiş olmalarına rağmen hapse tıkan savcı olarak kazanmış, merkez sağ çizgiye mensup bir neoliberal.

Butler, Harris’in Mart 2018-Şubat 2019 arası dönemde yürüttüğü senatörlük ve başkanlık kampanyalarına toplamda 1.050 dolar katkı sunmuş.

Mart 2018’de Butler, Harris’in senatörlük kampanyasına yüz dolar bağışta bulunmuş.

Mayıs 2018’de bu tutar 150, Ağustos’ta 500 doları bulmuş. Butler, Şubat 2019’da bu sefer Harris’in başkanlık kampanyasına 300 dolar katkı yapmış.

300 dolarlık katkıya dair haber sosyal medyaya düşünce insanlar, bu bağışı aynı isimde başka bir kişinin yaptığını düşünmüşler.[2]

Oysa Federal Seçim Komisyonu’nun sitesinde bağış yapanın işvereni bölümüne baktığımızda Kaliforniya Üniversitesi Berkeley Kampüsü’nün adı çıkıyor karşımıza.[3] Bilindiği üzere burası Butler’ın kıyaslamalı edebiyat ve eleştirel teori profesörü olarak çalıştığı yer. Bu, söz konusu bağışların ünlü postmodern felsefeciden geldiğini kesin olarak ispatlıyor.

Kamala Harris’in yoksulları hapse tıkan bir isim olduğunu unutmamak gerekiyor. New York Times, bir vakitler Harris’i, yayınladığı bir haberde “Siyahların Hayatları Önemlidir Döneminin Üst Düzey Polisi” olarak tarif etmişti.[4]

Harris, ayrıca “daha az hapishane, daha çok okul” açılmasını isteyen, adalet reformu için çalışan aktivistleri alaya almış bir isim. Eğitime daha fazla para ayrılmasını isteyenlere Harris, bu yaklaşımın sorunlu olduğunu söylemişti.

“Bizim ilerici savcımız”, o günlerde “işlenen suçların ağır, ciddi ve hızlı kesilen cezalara ihtiyacı var” demişti.

2011-2016 arası dönemde Kaliforniya başsavcılığı yapmış olan Harris, esrarla ilişkili suçlar üzerinden 1.974 kişiyi hapse gönderdi.[5]

Los Angeles Times’ın haberine bakılacak olursa Harris, bir yıl boyunca geçerli bir bahane olmaksızın eğitim günlerinin yüzde onundan daha fazla devamsızlık yapan öğrencilerin ebeveynlerini suçlu hâle getirecek 2010 tarihli kabahatler kanununa destek vermiş.[6] Böylesi bir durumda ebeveynlere azami iki bin dolar ceza kesilebilecek ve/veya bir yıl hapis cezası verilebilecek. Harris, bu hapis önerisini tartışırken epey gülmüş![7]

Federal Seçim Komisyonu’nun sitesinde görebildiğimiz kadarıyla Judith Butler, ayrıca Haziran 2019’da Elizabeth Warren’ın başkanlık kampanyasına 100 dolar bağışta bulunmuş. Warren, Trump’ın Venezuela’ya açtığı ekonomik savaşına destek veren ve cesaretle “iliklerime kadar kapitalistim ben” diyen bir isim.[8]

Suriye’de ABD Emperyalizminden Yana Olan Solcu Akademisyenler

Hepsi bu kadar da değil: Judith Butler, ayrıca 2018’de New York Kitap Eleştirisi dergisinin kaleme aldığı açık mektuba da solcu kimi akademisyenlerle birlikte imza atmış, ABD’nin Suriye’nin kuzeydoğusuna yönelik askerî müdahalesine devam etmesi çağrısında bulunmuştu.[9]

Mektupta “Washington’ın SDF’ye sunduğu askerî desteğe devam etmesi” isteniyordu. Suriye Demokratik Güçleri[10] ABD’nin isteği üzerine ismini değiştirmiş olan[11], Şam’daki hükümetle savaşmak için kurulmuş bir yapı.[12]

Butler ile birlikte mektuba imza atan isimlerden biri de emperyalizm yanlısı anarşist Murray Bookchin’in kızı Debbie Bookchin.[13] Bu noktada belirtmekte fayda var: Butler en azından Bookchin’den farklı olarak ırkçı sömürgeci Siyonist harekete itiraz ediyor. Mektubun imzacıları arasında Noam Chomsky ve David Graeber gibi anarşist aydınlar; Obama hayranı Bill Fletcher; emperyalizmi inkâr eden[15] akademisyenler Michael Hardt[16] ve David Harvey[17]; Irak Savaşı’na destek veren sosyal demokrat Michael Walzer[18] ve önemli bir feminist isim olarak, eski CIA ajanı Gloria Steinem[19] bulunuyor.

Marksizm Karşıtı Seçenek Olarak Postmodernizm

Bu noktada kapitalizmin görünmez ordusu olarak CIA’in onlarca yıl postmodernizmin gelişip serpilmesine katkı sunduğunu söyleyelim.

Sağ, postmodernizmi akademide Marksizmi ezmek için bir sopa olarak kullandı. Güçlü gerici kurumlar, Butler türünden felsefecilerin savundukları Marksizm dışı veya Marksizm karşıtı sol ideoloji formlarına destek oldular.

Bu çizgi Marksizmin yerini aldı. Marksizm, neoliberal akademinin ışıltılı salonlarından sökülüp atıldı.

Bu noktada Gabriel Rockhill’in makalesini okumakta fayda var.[20]. Bu tür yazılarda Michel Foucault’nun CIA ajanlarının gözdesi olduğundan bahsediliyor. Bu desteğin sebebi, anti-komünist olan postmodern felsefecilerin emperyalizme karşı yumuşak oluşları ve Marksizmle mücadele etmeleri.

Rockhill yazısında şunları söylüyor:

“İstihbarat Servisi; kültür ve teoriyi dünyada ABD çıkarlarını korumak için konuşlandırılan en önemli silahlardan biri olarak görüyor. 1985 yılında basılan ve yakın zamanda kamuya erişimi açılan ‘Fransa: Solcu Entelektüellerin Çekilmesi’[21] başlıklı araştırma yazısı, -şüphesiz manipüle etme amacıyla- Fransız entelijansiyasını ve onun siyaset yapımına etkide bulunan trendlerin belirlenmesinde oynadığı önemli rolü inceliyor. Raporda öncelikle Fransız entelektüel tarihinde sağ ve solun ideolojik açıdan nispî dengesinden söz ediliyor, sonrasında savaş sonrası Komünistlerin faşizme direnişi ve savaşın kazanılmasında oynadıkları rol dolayısıyla –İstihbarat Servisi’ni son derece rahatsız edecek bir biçimde- solun entelektüel alanı tekeli altına aldığının altı çiziliyor. Nazi ölüm kamplarına verdiği destek; yabancı düşmanlığına, eşitsizliğe ve faşizme dayalı gündemi dolayısıyla sağın halkın gözünden düşmesine rağmen (CIA böyle söylüyor), raporu hazırlayan isimsiz ajanlar gözle görülür bir keyifle yaklaşık olarak 1970’lerin başından itibaren sağın geri döndüğünden bahsediyorlar.

Daha açık olmak gerekirse, gizli kültürel savaşçılar, entelijansiyanın şimşeklerini ABD’den SSCB’ye çeviren ‘çifte hareket’ten övgüyle bahsediyorlar. Sol cephede, Stalinizm ve Marksizm’den yavaş yavaş soğuma emareleri ortaya çıkmıştı, radikal entelektüeller kamusal tartışmalardan ellerini eteklerini çekmişti. Ayrıca sosyalizm ve sosyalist partilerden uzaklaşan bir teorik hareketlenme ile karşı karşıyaydık. Daha sağda, ‘Yeni Filozoflar’ ya da ‘Yeni Sağın entelektüelleri’ diye adlandırılan ideolojik fırsatçılar Marksizm’e karşı geniş çaplı bir saldırı kampanyası başlatmışlardı.

Dünya çapında işleyen istihbarat örgütünün kolları bazı yerlerde demokratik olarak seçilmiş liderleri alaşağı ederken, faşist diktatörlere istihbarat ve maddi kaynak sağlarken ve sağ grupların ölüm mangalarını desteklerken; Paris’teki merkezî entelijansiya taburu, teori dünyasında sağa doğru yönelimin, ABD dış politikasına ne şekilde katkı sağlayabileceği ile ilgili veri toplamakla meşguldü. Savaş sonrası dönemin sol eğilimli entelektüelleri ABD emperyalizmini açık bir biçimde eleştiriyorlardı. Jean-Paul Sartre’ın meşhur Marksist eleştirmen sıfatıyla –ve özellikle Libération’un kurucusu olarak- medya alanında sahip olduğu güç ve özellikle CIA Paris istasyon şefi ve birçok gizli CIA görevlisinin ifşasında oynadığı önemli rol, Servis tarafından yakından izleniyordu[22] ve çok ciddi bir sorun olarak değerlendiriliyordu.

Tersine, yükselen neoliberal çağın Sovyet ve Marksizm karşıtı atmosferi, halkın dikkatini başka yöne çekti ve CIA’in kirli savaşı için mükemmel bir kılıf sağladı: söz gelimi, artık herhangi birinin ABD’nin Orta Amerika politikalarına karşı entelektüel elitten ciddi bir muhalefet devşirmesi çok zordu.”

Ben Norton
18 Aralık 2019
Kaynak

Dipnotlar:
[1] Camille Squires, “Kamala Was a Cop”, 9 Aralık 2019, Mother Jones.

[2] Twitter.

[3] Federal Election Commission, FEC.

[4] Emily Bazelon, “Kamala Harris”, 25 Mayıs 2016, NYT.

[5] Joe Garofoli, “Attacks against Kamala Harris”, 1 Ağustos 2019, SFC.

[6] Melanie Mason ve Michael Finnegan, “California Truancy Law”, 20 Aralık 2019, LAT.

[7] Nathan Robinson, “Kamala Harris”, 31 Ocak 2019, Guardian.

[8] Ben Norton, “Elizabeth Warren”, 20 Kasım 2019, Grayzone.

[9] “A Call to Defend Rojava”, 23 Nisan 2018, Nybooks.

[10] Ben Norton, “Wheat is a Weapon”, 19 Haziran 2019, Grayzone.

[11] Ben Norton, “US Troops are Staying in Syria”, 23 Ekim 2019, Grayzone.

[12] Ben Norton, “Occupy Oil Fields”, 5 Kasım 2019, Grayzone.

[13] “Anarchist Hero Murray Bookchin”, 14 Haziran 2019, Ben Norton.

[14] Judith Butler, “Parting Ways”, Columbia.

[15] John Bellamy Foster, “Late Imperialism”, 1 Temmuz 2019, MR.

[16] Samir Amin, “Contra Hardt and Negri”, 1 Kasım 2014, MR.

[17] John Smith, “Critique of David Harvey”, 26 Ağustos 2017, MR.

[18] Michael Walzer, “Little War”, 7 Mart 2003, NYT.

[19] Markos Kounalakis, “The Feminist was a Spook”, 25 Ekim 2015, CT.

[20] Gabriel Rockhill, “Sartre’a Karşı Foucault”, 29 Nisan 2017, Medyascope.

[21] “France: Defection of the Leftist Intellectuals”, Aralık 1985, CIA.

[22] Intelligence Report, 21 Mart 1976, CIA.