MIR Programı

MIR [Movimiento de Izquierda Revolucionaria –Devrimci Sol Hareketi], devrimci bir parti için gereken programa duyulan acil ihtiyacın ve bunun hazırlanmasının tüm Devrimci Marksistlerin ortak ürünü olması gerektiğinin bilincindedir; bu, etraflı bir program olmalı ve iktidarın ele alınışını ve rejimin değişimini tüm yönleriyle anlamalıdır. Titizlikle düzenlenmeli, organize edilmeli ve şimdi Şili'de ilk kez, işçilerin modern toplumda karşılaştığı ekonomik, politik, toplumsal ve kültürel ve diğer tüm sorunları sistematik olarak detaylandırmalıdır.

Bununla birlikte, devrimci partinin programı için bir taslak olarak, MIR kendi programatik temellerini şu şekilde tanımlamaktadır:

Uluslararası düzlemde: Modern dünya, (aralarında sömüren ve sömürülen ülkelerin de olduğu) ekonomik ve toplumsal olarak kapitalizm tarafından örgütlendirilmiş ülkelerle sosyalist yapıdaki uluslar olarak ayrılmıştır. Tarihte ilk defa bu sosyalist ülkeler, uluslararası olayların gidişatını belirleyebilecek güce ulaşmışlardır. Sosyalist devletlerdeki siyasi bürokrasilerin yaptığı hatalar bir yana, MIR, sosyalist kampa olan desteğini açıkça ilân eder ve bu iki taraf arasındaki olası bir çatışmada tarafsızlık fikrini kategorik olarak reddeder.

Sosyalist ülkeler, sınır dışı harekâtlara giriştiklerinde emperyalist olarak nitelendirilemez; barış, ancak tüm kapitalist ülkelerdeki işçilerin uluslararası işbirliğiyle gelecektir. Barış içinde yaşama, aktif ya da pasif olarak, sosyalist bürokrasiler ile devrimlerin önüne taş koyan, devrimleri engelleyen ve dünyanın birçok yerinde toplumsal adaletsizlikleri muhafaza ederek esasında savaşın ana nedenini var eden emperyalizm arasındaki geçici bir anlaşmayı temsil eder.

MIR, saldırı durumunda, kendisinin sosyalist ülkelerin safında olduğunu ilân eder. Bizler, reformist ya da revizyonist olsun, sosyalist ülkelerin devrimci halklarını destekliyoruz, o ülkelerde sosyalizmin inşasını deforme eden ya da Devrimci Marksizm'in yolundan dönen bürokrasileri değil.

MIR, kendisini tavizsiz bir şekilde, sömürge ve yarı-sömürge ülkelerin devriminde ve tüm anti-emperyalist mücadelelerin yanında konumlandırır; bizler, ezilmiş halkları ayağa kaldıran devrimci kurtuluş savaşlarını destekliyoruz, çünkü biz, tüm insanların kendi kaderini tayin etmesinden yanayız.

MIR, Küba Devrimi'ne olan desteğini açıkça ilân eder. Küba, isyancı mücadele yöntemlerini anlıyor. Oligarşiyi ve milli burjuvaziyi tasfiye ederken anti-emperyalist tutumlarını da sürdüren Küba'yı, sosyalizmi kurarken, ne sekter ne de bürokratik olan yöntemlerini destekliyoruz. Küba, kıta için devrimci duruşa örnek teşkil etmektedir.

MIR, Birleşik Latin Amerika Sosyalist Cumhuriyetleri için mücadele edecektir. Bizler, bunu tek bir ülke olarak değil, fakat sosyalist bir rejim altında Latin Amerika ülkelerinin birleştiği bir federasyon olarak düşlüyoruz. Dolayısıyla bizler, Latin Amerika'nın milli burjuvaziler ve yabancı emperyalist güçler önderliğinde birleşmesini kabul etmeyiz.

Proleter enternasyonalizmin ilkelerine bağlı olarak MIR, ulusal siyasetimizde karar verebilmemize olanak sağlayacak bağımsız duruşumuzu koruyacak bir şekilde, dünyanın her yanındaki devrimci partilerle, hiçbir sekterliğe kapılmadan ilişki kuracaktır. Kıtamızda MIR, devrimci süreci koordine etmek ve hızlandırmak amacıyla devrimci grupların ve Latin Amerika partilerinin birleşik bir hareketini oluşturmayı amaçlayacaktır.

Ulusal düzlemde: Yarı-sömürge olan ülkemiz, ekonomik yapısı ve dünya piyasalarına olan bağımlığından dolayı şu adımları atmak zorundadır: emperyalizmin tasfiyesi ve toprak devrimi. Bunlar için ulusun büyük bir çoğunluğu, işçiler, köylüler ve yoksullaştırılmış orta sınıflar seferber edilecektir.

1- Emperyalizmin kovulması şu anlama gelir:

a) Bakır, azot, demir, elektrik ve telefon endüstrilerinin yanı sıra Grace, Duncan Fox, Williamson Balfour, vb. gibi büyük ticari işletmeler ve yabancı bankaların tazminatsız olarak millileştirilmesi;

b) ABD ile yapılan askerî anlaşmalar, Amerikan Devletleri Örgütü, Uluslararası Para Fonu vb. gibi, bizi emperyalizme bağımlı kılan ve ulusal egemenliğimizi zedeleyen tüm anlaşmalardan ve örgütlerden çıkmak;

c) Burjuva hükümetlerin emperyalistlerden aldıkları borçları tanımamak;

d) Dünyanın tüm ülkeleriyle ticari ve diplomatik ilişki kurmak.

2- Toprak devrimi:

a) Büyük toprak ağaları, latifundalar tarafından kontrol edilen toprakların tazminatsız olarak kamulaştırılması ve o toprakların, o toprakta çalışan yoksul köylülere dağıtılması. Bu dağıtım, her bölgenin özel durumuna bağlı olarak bireysel ya da kolektif olabilir. Dağıtımın yanı sıra teknik yardım, kredi, makine, tohum ve tarımda üretkenliği artıracak olan diğer şeyler de sağlanacaktır.

b) Toprak devrimi, köylülerin toprakları işgal etmesiyle sağlamlaşacaktır.

Bu iki demokratik görev, sosyalist bir karakterin aşağıdaki hedefleriyle yakından ve ayrılmaz bir şekilde bağlantılı olmalıdır:

a) Bankalar, kredi, sigorta, ulaştırma, tıp, sosyal güvenlik, kentsel mülkiyet ve her düzeyde eğitim gibi ülkenin temel sektörlerinin kamulaştırılması;

b) Milli burjuvazinin işyerlerinin ve fabrikalarının tazminatsız olarak kamulaştırılması. Bu yerler, sendikalar ve işçi konseyleri tarafından yönetilecektir;

c) İç ve dış ticarette devlet kontrolü;

d) Sendikaların, işçi komitelerinin ve konseylerinin, köylülerin ve işçilerin direkt katılımıyla, ekonominin sosyalist hükümet tarafından planlanması ve yönetilmesi.

Bu program, ancak baskıcı devlet aygıtının tasfiyesiyle ve onun yerine konacak olan proleter demokrasi ve silâhlı işçi ve köylülerle gerçekleşebilecektir.

Bu devrimci hedefler için mücadele, aşağıdakiler gibi kitlesel seferberliklerin acil talepleri olan şeyleri dışlamaz:

Maaşlarda değişken ölçek, eşit ve düzenlenmiş hane hakları ödenekleri, toplu iş sözleşmeleri, sanayiler için tek sendikalar, işçilerin üretimi kontrolü, dolaylı vergilerin kademeli olarak azaltılması, haftada 40 saat çalışma, köylülerin, işçilerin, özel sektör ve devlet sektöründe çalışanların sendikalaşma hakkı, okuma yazma bilmeyenlere ve 18 yaşından büyüklere ve ayrıca memurlara ve askerlere oy verme hakkının genişletilmesi, zorunlu ve ücretsiz eğitim vb.

İşçileri, grev, çiftliklerin, fabrikaların ve toprağın işgali, öz savunma gruplarının oluşturulması vb. gibi sınıf mücadelesinin yöntemlerini uygulayarak seferber edeceğiz. Bu acil talepler, reformistlerin yaptıkları gibi, bizim nihai amacımız olmamalıdır. Aksine, bu talepler için seferber olan kitleleri devrimci siyasete çekmeye tabii olmalıdır.

MIR, öne sürdüğümüz programın ancak burjuvazinin devrilmesi ve işçi-köylü iktidarının organları tarafından yönetilen devrimci bir hükümet kurulması yoluyla gerçekleştirilebileceğini savunur.

15 Ağustos 1965
Şili
Kaynak