Son Mektup

Bhagat Singh, son mektubunu yoldaşlarına, idamından bir gün önce, 22 Mart 1931’de yazdı. Bhagat Singh’in bazı yoldaşları onu hapisten kurtarabileceklerini düşünüyorlardı. Yoldaşların bu istek ve endişesini takdirle karşılayan Bhagat Singh, mektubunda idamının ülke açısından sahip olduğu önemin altını çiziyor. Bu vurgusu, onun ne denli uzak görüşlü ve politik açıdan ne kadar gelişkin ve olgun olduğunu ortaya koyuyor.

* * *

Yoldaşlar!

O yaşama arzusu denilen şey var, bunu saklayacak değilim. Ama hayatta kalmamın tek şartı var ve bu şart, hapiste kalmam veya ayaklarıma takılacak prangadır ki ben, böyle yaşamak istemiyorum.

İsmim çoktan Hindistan devrimine ait bir simge hâline geldi. Devrimci partinin sahip olduğu ülküler ve yaptığı fedakârlıklar, beni öyle bir yüce mertebeye taşıdı ki yaşıyor olsaydım, asla o mertebeye ulaşamazdım.

Bugün halk, benim zayıf yanlarımı görmüyor. Boynuma geçirilecek ilmekten kurtulsam, tüm o zayıf yanlarım açığa çıkacak, devrimin simgesi solacak, hatta muhtemelen gözden kaybolup gidecek. Oysa darağacına cesaretle yürümek, Hindistanlı anaların Bhagat Singh’e benzeyen çocuklara sahip olmayı istemelerini sağlayacak, ülkesi için hayatlarını feda eden insanların sayısı öyle artacak ki emperyalist güçler, tüm o şeytani güçler, devrimi zapturapt altına alma imkânı bulamayacaklar.

Evet, bugün bile zihnimde şöylesi bir düşünce beliriyor: yüreğimde taşıdığım, ülkem ve insanlık için gerçekleştirmek istediğim şeylerin binde birini bile gerçekleştirebilmiş değilim. Hayatta kalıp hapisten çıkabilseydim, o isteklerimi yerine getirme fırsatı bulur, arzuladığım şeylerin gerçekleşmesi için uğraşırdım. Tüm bu gerçeklikten ayrı olarak şunu söylemeliyim: içinde o ilmekten kaçıp kurtulmak konusunda zerre istek duymuyorum. Kim benden daha talihli olabilir ki? Bugünlerde kendimle gurur duyuyorum. Şimdi o gireceğim son sınavı büyük bir sabırsızlıkla bekliyorum. Bir an önce olup bitsin diye dua ediyorum.

Yoldaşınız.

Bhagat Singh
22 Mart 1931
Kaynak