Yoldaş Nedir?

“Yoldaş”, son yirmi otuz yıl içinde değersizleştirilmiş, içi boşaltılmış bir kelimedir.

Modern revizyonizmin güçlenmesi ve son proleter devlet olan Çin’i ele geçirmesi ile birlikte “yoldaş” terimi, boş bir kelime hâline geldi. O, artık modern revizyonistler, devrimcilik oynayan hizipler ve her türden ideolojik çerçöp tarafından sadece “kişi”yi ifade etmek için kullanılan bir kavram.

Oysa yoldaş, bundan daha fazlasıdır. Huey Newton, Kara Panter Partisi kadrolarını “halkın güttüğü öküz sürüsü”ne benzetirdi. Bugünse kendilerine “komünist” yaftası yapıştıran zevat, halkı öküz gibi gütmek istiyor.

Halkın güttüğü öküz olmak, biz komünistlerin tümüyle kitlelerin emrinde olması anlamına geliyor. Birey olarak istediklerimizin bir önemi yok. Komünist olduğumuzda artık birey değiliz, kitlelerin bir uzantısıyız ve sadece onların çıkarlarına hizmet ederiz.

Biz komünistler, halkın adaletini ve gazabını fiiliyata dökecek failleriz. Halk bizden ne talep ediyorsa, o talep, sızlanmadan, şikâyet etmeden yerine getirilir. Komünistler asla zorbalık etmez, hâkimiyet kurmaz, asla kibirlenmez, kendisini düşünen, kendisiyle övünen biri kesinlikle olamaz.

Komünistler hırsızlık etmez, yalan söylemez, saklanmaz, mücadeleden kaçmaz, kendi kişisel çıkarları için hizipler kurmaz. Komünistler, asla tembel, hain, sahtekâr, açgözlü, küçük hesaplar peşinde koşan veya kininden başka bir şeyi tanımayan biri olamaz.

Gerçek bir yoldaş, yoldaşını sıcak tutmak için onun yanına yalınayak, üzerinde bir ceket dahi olmadan koşar. Çin’deki Uzun Yürüyüş esnasında bir yoldaş öleceğini anladığında üniformasını çıkartır, bir cesedin üzerinden çekip almasın diye onu yanındaki kişiye verirdi. Bu gerçek yoldaşlık ruhu, ancak bir ömür boyu hüküm süren kapitalist-emperyalist sefahat ve beyin yıkama faaliyetlerinin var ettiği ideolojik çerçöpün temizlenip atılması ile gündeme gelebilir. Bu temizlik faaliyeti, ömür boyu yürütülmesi gereken bir iştir. Bu işin sonuçları, o iş tümüyle kolektife teslim edildiği vakit, özeleştiri anlayışı şahsi veya bencilce sebeplerle kapı dışarı edilmeyip tümüyle uygulamaya konulduğunda etkili olabilir.

Bencillik, acelecilik ve kibir, küçük burjuvaziye ait ideolojik ürünlerdir ve asla gerçek bir komüniste yakışmayacak özelliklerdir. Bu tür vasıfların yerini proleter vasıflar, tevazu, burjuva nefsle, yani burjuva bireyciliğin ürünleri olan davranışlarla mücadele anlayışı almalıdır.

Tanıdığım birçok sıradan insan, komünizmle sırf eğlence ve ego tatmini için ilgilenen aydınlara kıyasla daha fazla komünist ruha sahiptir. Herkesin de bildiği gibi yoksullar, küçük burjuvalara veya burjuvaziye göre birbirlerine yardım etmeye daha fazla meyillidirler. Bunun sebebi, kolektivist ruh olmaksızın yoksulların her türden burjuva zırvaya tabi olup ömürlerini kısaltacak olmasıdır.

Yeni Afrika halkının kültür tarihi incelenmelidir. Köle isyanları, ancak disiplin muhafaza edildiği için gerçekleşebilmiştir. Jamaika ve Latin Amerika’daki koloniler, kolektife teslim olmak suretiyle varolabilmiş, Kuzey Carolina’daki Büyük Kasvetli Bataklık’ta bulunan İngiliz kolonileri, bu sayede Birleşik Devletler hâline gelebilmiştir.

Neden dört bir yanda kardeş, hala, teyze, kuzen vs. dediğimiz insanlar var? Çünkü sömürgeci güç gerçek ailelerimizi bölüp parçaladı, hepimiz mecburen kölelik döneminde birlikte hayatta kalabilmek için büyük bir aile hâline geldik. Antisosyal, bireyci davranışlar sergileyen, köleleri köle sahibine gammazlayan veya kolektiften yiyecek saklayan herkes, kolektif tarafından cezalandırılırdı. Bu anlayışı komünist hareketten de edinmek mümkün. Dolayısıyla, kahrolsun bireycilik, küçük burjuva kalleşlik ve ruhsuzluk. Yaşasın devrimci proleter dayanışma, birlik ve yoldaşlık.

BRG
24 Aralık 2019
Kaynak