Halkın Fedaileri Azınlık

Halkın Fedaileri Azınlık

Birinci Kongre Aralık 1981 –Beş Karar

Önemli Özeleştiri Başlıkları

-Örgütümüz, sınıflar mücadelesine devrimci anlamda müdahale etme noktasında belirli bir hedeften ve plandan yoksundu, sonuç olarak da kendiliğinden yaşanan gelişmelerin takipçisi olmaktan çıkamadı, ayrıca örgütsel yapı, beklenmedik bir genişleme göstermişti.

-Örgütümüz, devrimci bir teoriye sahip olma ve bu teoriyi dillendirme amacıyla içeride ve dışarıda yürütülmesi gereken ideolojik mücadeleyi küçümsedi, ayrıca örgütün ana gövdesi ile lider kadro arasında canlı bir ilişki kuramadı.

-Örgütümüz, kadroların eğitimi ve bilinçlenmesi meselesine hiç eğilmedi, ayrıca örgütün genel yapısı içerisinde faal olan unsurların enerjilerinden ve imkânlarından yeterince istifade etmedi.

Komünistlerin Temel Görevleri

Alınan karar bağlamında örgütümüz, demokratik devrimde proletaryanın yürüyeceği politik yolu şu şekilde belirlemiştir.

Her daim devrimci niteliğini muhafaza edecek yegâne sınıf olarak proletarya, devrimin bu aşamasında proleter demokrasi konusu üzerinde ısrarla durmaya devam edecek, ayrıca demokratik devrimin maddi bir zemine kavuşmasını kendi çıkarına uygun bir gelişme olarak gören kentlerdeki ve köylerdeki küçük burjuvaların alt ve orta katmanları ile (devrimci demokrasiyle) birleşecektir. Süreç dâhilinde proletarya, sınıfsal nitelikleri, yani burjuvaziyle arasındaki yakınlık ve benzerlik sebebiyle küçük burjuvazinin üst katmanını kendisinden uzaklaştıracaktır. Söz konusu kesim, İran devriminde tereddütlü bir konumu benimsemektedir, ayrıca milliyetçi reformizmle sosyal reformizm gibi politik eğilimleri temsil etmektedir. Mevcut dönemde sahip olduğu görev gereği proletarya, bağımlı burjuvazinin hâkimiyetini sürdürmesini mümkün kılan, yönetici sınıfa ait devlet mekanizmasını parçalar ve yok eder. Sonrasında proletarya, proletaryanın, köylerdeki ve kentlerdeki emekçilerin devrimci demokratik diktatörlüğünü inşa eder. Kurulacak halkın demokratik cumhuriyeti, temelde işçilerin, köylülerin ve diğer emekçilerin silâhlı şuralarına dayanır ve devrimi nihai ve mutlak zafere taşır.

Alınan karara göre, yukarıda belirtilen hedeflere aşağıdaki araçlar kullanılarak yürünecektir:

A. İşçi sınıfının devrimci öncü partisi olmadan, devrimin nihai ve mutlak zaferi güvence altına alınamaz.

B. Bu hedefe ulaşılmasında katkı sunan ikinci temel unsur, halkın birleşik devrimci cephesinin oluşturulmasıdır.

C. Bu hedefin maddi bir zemine kavuşabilmesi için proletaryanın silâhlı güçlere ihtiyacı vardır.

Mevcut Durum Değerlendirmesi

Teorik zemini daha öncesinde “Silâhlı Müfrezeler ve Taktiklerimiz Nasıl Örgütlenecek” başlıklı çalışmanın birinci bölümünde yer alan 3 numaralı “Halkın Mücadelesi” broşüründe aktarılan işbu karar, kongrede oybirliğiyle kabul edilmiştir. Sonrasında tamamlanmamış devrim meselesi, ekonomik ve politik kriz, ayrıca ayaklanmanın yeniden gerçekleşmesi gibi halkın ucu açık mücadelesinin sunduğu ihtimaller üzerinde duran karar, bir yandan da proletaryanın nihai zafere ulaşmasının mümkün olduğunu söylemekte, ayaklanma hazırlıklarının önemi, aciliyeti ve hayatiyeti üzerinde durmaktadır.

Ayaklanma ile ilgili olarak politik ve askerî hazırlıkların paralel şekilde yürütülmesi gerektiği üzerinde duran karara göre kitle hareketinin örgütlenmesi, her şeyin ötesinde, işçi sınıfı hareketinin örgütlenmesi, ayaklanma bağlamında yürütülecek politik hazırlık sürecinde üstlenilmesi gereken ana sorumluluktur. Karar, ayrıca mevcut konjonktürde benimsenmesi gereken asli görevin, kitlelerin politik anlamda pekiştirilip bütünlenmesini amaçlayan taktikler üzerinde durmaktadır.

Mevcut Politik Örgütlere Dair Karar

Alınan karar dâhilinde mevcuttaki tüm politik örgütler dört kategoriye ayrıldı:

1. Karşı-devrimci partiler: Karşı devrimci örgütler arasında değerlendirilmesi gereken, büyük burjuvazi ve orta burjuvaziyle bağlantılı tüm örgütler. Emekçi Partisi (Rençberan) gibi sosyal-şovenist partiler de karşı-devrimci parti ve örgütler arasında değerlendirilmelidirler. Bizim bu türden partilere yönelik politikamız, topyekûn saldırı ve açık mücadele üzerine kuruludur.

2. Demokratik devrimde ortada konumlanan ve küçük burjuvazinin üst katmanına ait sınıfsal çıkarları ve politik eğilimleri savunan, orta yolcu örgütler. Bu örgütlerin en tipik örneği, sosyal reformist örgütler ve milliyetçi reformistlerdir. Bunlara yönelik politikamız, onları tecrit etme üzerine kuruludur.

3. Devrimci örgütlerse üç kategoride değerlendirilmiştir:

a. İşçi sınıfı hareketi içerisinde en devrimci eğilimleri temsil eden politik örgütler (ikinci çizgi)

b. Üçüncü çizgide yer alan politik örgütler. Bunların sapkın ideolojileri ve “sosyal emperyalist” tezi benimseyen yaklaşımları parti ittifakımız bünyesine asla giremez. Bahsi geçen örgütlerin ABD emperyalizmini ve yerli uşaklarını İran halkının asli düşmanı olarak kabul ediyor olmaları, iktidara karşı devrimci konumu benimsemeleri ve devrimci örgütler arasında görülmeleri, bu durumu değiştirmez.

c. Halkın Mücahidleri gibi küçük burjuvazinin alt ve orta kademesine ait sınıfsal çıkarları ve eğilimleri savunan örgütler; devrimci demokratlar.

4. Ezilen milli azınlıklarla bağlantılı yerel partiler ve örgütler, bilhassa Kürdistan Demokratik Partisi sınıfsal konuma dönük analizimiz uyarınca, demokratik devrim noktasında “orta yolcu” bir konum almakta ise de mevcut konjonktürde bu partiler ve örgütler devrimci çizgide duran unsurlar olarak kabul edilmektedir.

Sol Azınlık Grubu’na Dair

Kongre, ayrıca Sol Azınlık Grubu ile ilgili de bir karar almıştır. Bu karar dâhilinde kongre, Sol Azınlık Grubu’nun örgüte katılma önerisini kabul etmiş, bu kararı onaylamıştır. İşbu karar uyarınca Sol Azınlık’ın kendi beyan ettiği konumlar temelinde, örgütle Sol Azınlık arasında ideolojik ve stratejik hat konusunda temel bir farklılığın bulunmadığı tespit edilmiştir. Karar uyarınca Sol Azınlık’taki yoldaşlar, İran Halkın Fedaileri Gerillaları Örgütü’ne [Sazemane Çerikhaye Fedayi Halghe Iran] katılacaklardır. Ancak bu katılım, ancak bahsi geçen örgütteki yoldaşların bu kongrede alınan kararları kabul etmeleri ve Halkın Fedaileri’nin tüzüğüne uygun çalışma yürütmeleri şartıyla gerçekleşecektir. Merkez komite, detaylar üzerinde duracak ve kararı uygulamaya koyacaktır.

KAR, Sayı 140 (Aralık 1981)

[Kaynak: Sepehr Zabih, The Left in Contemporary Iran, Hoover Institution Press, 1986, s. 210-213.]