Halepçe 1988

Çocuklar, gençler, yaşlılar.
Üst üste yığılmışlar.
Analarsa
Üryan.
Yüzleri yerde, namusları lekeli.

Gaza boğulmuş nefesleri.

Çocuklar bağırdı:
“Ana elma kokuyor.”
Analar cevap verdi:
“Hayır evladım, sarımsak kokusudur o.”

Ve sonrası sükût.

Artık nefessizler.

Uyurken öldüler.
Yürürken boğuldular.
Çalışırken teslim ettiler ruhlarını.

Saklanmak için koştular.
Sığınaklara.
Islak havlulara sarındılar.
Dereye saklandılar.

Gaz, hayalet misali
Burunlarından,
Kulaklarından,
Ve gözlerinden sızdı içeri.

Ölüm sardı dört bir yanı,
Ölene dek beklediler.

Gülerken,
Ağlarken
Öldüler.

Ölmekti alında yazılı olan.

Ödedikleri,
Dedelerinin kanından gelmenin
Onların,
Kürdlerin
Oğlu-kızı olmanın bedeliydi.

Minhac Akreyi
Kaynak