Bu konuşma, demokratik yollardan seçilmiş hükümete
karşı ABD eliyle gerçekleştirilen başarılı darbe koşullarında, 11 Eylül 1973
saat sabah 9:10’da yapıldı. Cumhurbaşkanlığı sarayı La Moneda içinde barikat
kuran Cumhurbaşkanı Allende, Şili demokrasisini savunurken canını verdi.
¤ ¤ ¤
Dostlarım,
Bu,
sizlere seslenmek için son fırsatım, buna hiç şüphe yok. Hava Kuvvetleri,
Magallanes Radyosu’nun vericilerini bombaladı. Sözlerim sitem değil, hayal
kırıklığı yüklü. Umarım, ettikleri yeminlerine ihanet edenler, Şili’nin
askerleri, birer unvandan ibaret başkomutanları, kendi kendini donanma komutanı
ilân eden Amiral Merino ve daha dün hükümete sadakatini ve bağlılığını sunan,
bugün ise kendisini Carabinero’ların [paramiliter polisin] başı tayin
eden General Mendoza ahlâken cezalarını bulurlar. Bu gerçekler karşısında bana
kalan tek şey, işçilere teslim olmayacağımı söylemektir.
Bu
tarihî dönemeçte halka olan sadakatimin bedelini hayatımla ödeyeceğim. Ve
onlara, binlerce Şililinin tertemiz vicdanına serptiğimiz tohumların kuruyup
gitmeyeceğinden şüphem olmadığını söylüyorum. Güç onların elinde ve bize üstün
gelecekler, ancak toplumsal dönüşümler ne suçla ne de güçle bastırılabilirler.
Tarih bizimdir, tarihi toplumlar yapar.
Ülkemin
işçileri: adalete olan büyük özleminizin ancak bir sözcüsü olan, anayasaya ve
kanunlara bağlı kalacağına söz vermiş bu adama gösterdiğiniz sadakat için
teşekkür ederim. Sizlere seslenebildiğim bu son anda, yaşadıklarımızdan ders
çıkartmanızı diliyorum: yabancı sermaye, emperyalizm, gericilikle birlikte,
Silâhlı Kuvvetler’in kendi geleneğinden kopmasıyla sonuçlanan mevcut iklimi
yarattı. Bu geleneğin kurucuları, General Schneider ve Komutan Araya da, bugün
dışarıdan aldıkları yardımla, kendi kârları ve imtiyazları üzerindeki korumayı
sürdürmek adına, iktidarı yeniden ele geçirmeyi ümit eden aynı toplumsal
kesimin kurbanlarıdır.
Her
şeyden önce size sesleniyorum, ülkemin mütevazı kadınlarına, bize inanan köylü
kadınlarımıza, çocuğunu esirgediğimizi bilen annelere… Size sesleniyorum,
Şili’nin fikir işçilerine, kapitalist toplumun avantajlarından bahsedip duran
meslek örgütleri ve sendikalar tarafından yaratılan kargaşaya karşı çalışmaya
devam eden yurtseverlere…
Ülkemin
gençlerine, bu toprakların şarkılarını söyleyenlere, bize neşelerini ve
mücadele ruhunu verenlere sesleniyorum. Size sesleniyorum, ülkemizde faşizmin
saatlerdir işbaşında olması sebebiyle zulüm görecek olan Şili’nin insanlarına,
işçilere, köylülere, aydınlara… Harekete geçmesi gerekenlerin sessizliği
karşısında faşizm terörist baskınlar düzenliyor, köprüleri havaya uçuruyor,
demiryollarını kesiyor, gaz ve petrol borularını imha ediyor.
Hepsi
bu suçlara ortaktır. Tarih onları yargılayacaktır!
Şurası
kesin, Magallanes Radyosu susturulacak. Sakin ve metalik sesim sizlere
ulaşamayacak. Sorun değil. Sesimi duymaya devam edeceksiniz. Her zaman
yanınızda olacağım. En azından, onurlu ve ülkesine sadık bir adam olarak
hatırlanacağım.
Halkım
kendisini savunmalı, ancak kurban etmemelidir. Halkım, kendisinin yok
edilmesine veya kurşunlarla delik deşik edilmesine izin vermemeli, ancak
aşağılanmaya da müsaade etmemelidir.
Ülkemin
işçilerine, Şili’ye ve yazgısına inanıyorum. Başka insanlar, ihanetin galebe
çaldığı bu karanlık ve acı anı yenecekler. Şunu aklınızdan çıkartmayın, önünüze
er ya da geç gene büyük yollar çıkacak ve özgür insanlar, yeni bir toplum inşa
etmek için o yollardan yürüyeceklerdir.
Yaşasın
Şili! Çok yaşa halkım! Yaşasın işçiler!
Bunlar
benim son sözlerim, kendimi feda edişimin boşuna olmadığından eminim. Sonunda,
en azından, bu fedanın bir ahlâk dersi olarak, işlenen ağır suçu, alçaklığı ve
ihaneti cezalandıracağından eminim.
Santiago Şili, 11 Eylül 1973
İspanyolcadan çeviri: Yoshie Furuhashi
Kaynak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder