Şehrimin Uyuyan Gülü

Barry öldü, Cork’sa uykuda,
Sattılar, MacSwiney’nin davasını.
Kanla suluyorlar hâlâ, Kerry’nin sokaklarını.
Rüzgârlar bile yıkamıyor ihtiyar elleriyle
Şehrin saçlarını.
Tavşanlar tek başına geçiyorlar
Issız yolları,
Askerlerin sesi geceyi titrettiğinde
Bir avuç insan fısıldadı Tracey’nin adını,
Raks eden ışığın içindeki
Harlanmış ateşle birlikte.

Dağlarımızın ölü evlatları,
Şehir kendi kanında boğuldu,
Barry’nin adamları çığlıklar atarak
Çamurun içinde ezildi.
Kerry’nin çiçeksiz mezarları, kimin umurunda.
Cashel Kralı, Clare’e girmiş,
Yoksul ezilen cümlesi,
Üryan, fukara ve yalınayak.

Barry öldü, kim işitti ki?
Kilmichael köyünün yolu, neye derman?
İrlandalıların bileklerinde paslı zincirler,
Doğdukları günden beri
Vermiyor aman.

Eyvah! Barry gitti,
Ağla güzel şehrim,
Yalvarıp duran ruhunun feryadını
Dinliyorum geceleri,
Fakat biliyorum ki
Halkım, hürriyet kavgasına katıldığında,
Şehrimin gülleri yine açacak.

Bobby Sands

[Kaynak: Writings from Prison, Mercier Press, 1997.]