Bir dönem Fransızlar, sömürgesi Cezayir’de vakıfların
İslam’da olmadığı tartışmasını başlatıyorlar ve bunun bidat olduğunu
söylüyorlar. Bu işlemin amacı, vakıf arazilerinin özel mülkiyete açılmasını
sağlamak.
Demek ki bugün Ayşenur Arslan üzerinden gündeme
getirilen Cuma tartışması, Cumartesi ve Pazar için yapılıyor. Esasında bu
tartışma, AVM kültürü adına yürütülüyor. O AVM’lerde 13 yaşındaki Alper
Erozer’e şarkılar söylettiriyorlar: “Enerji enerji azcık da sinerji/ Dışarda
hayat var/ Biraz da eğlenmek lazım.”
Halkevleri gibi sol yapıların arzusu, işte böylesi
gençler yetiştirmek. Feministlerin hedefi, herkesi Aleyna Tilki kılmak. Çünkü
sol bir örgütün başkanının dediği üzere, onlar, “kadınların AVM’lerde dolaşma
hakkını savunuyorlar.”
Kardeşinin dayak yediğini iddia eden Nevşin Mengü,
Ayşenur Arslan’ı sahiplendiği yazısında, “İslam faşizmdir” diyor özetle ve
Batı’da İslamofaşizm yaygarası kopartan liberallerin frekansına bağlanıyor.[1]
O kadar solcu ki Kuzey Kore’yi de faşizm olarak niteliyor, Chavez’e ve Tito’ya
da “faşist” diyor. Bunu ortalığı dumana boğmak için yapıyor, esasta neyi hedefe
koyduğu belli.
Solun ahvali işte bu: Bugün kendi memleketinde
dinsizlik propagandası yapanlar, Almanya’da Paskalya yürüyüşüne katılıyorlar.
Burada yeryüzü sofralarına katılanlara küfredenler, yortu kutluyorlar. “Toplum
olmazsa eşitiz, devlet yoksa özgürüz” diyorlar. Dolayısıyla toplumu ve devleti
çağrıştıran her şeyi düşman belliyorlar. İslam, bu noktada bahaneden ibaret.
Toplum karşıtlığı alışveriş; devlet karşıtlığı eğlence
ile alakalı demek ki…
Anne ve babası MİT mensubu olan Ayşenur Arslan her
şeyi biliyor, ama Kur’an’da Cuma adında bir sure olduğunu bilmiyor.[2] Öyle
laik ki insanların tatil yaptığı bir gün zannediyor Cuma’yı.
Cuma suresi ise konuşması esnasında Peygamber’i yalnız
bırakıp kente gelen kervana koşanlarla alakalı. Sureye bakılacak olursa, daha
önce de Cuma namazı kılınmakta. Burada mesele, Yahudiler üzerinden ders vermek.
Bugün de “kitap yüklü eşekler”in [Cuma: 5] anlamadığı bu.
O eşeklerin derdi, eğlence ve alışveriş. Cuma suresi,
“rızkı vereni bilin” demekte. Bugünkü “eşekler”se alışveriş ve eğlence
tanrılarına tapmayı emrediyorlar. “Yahudileşme” meselesi, güce tapma ve o gücün
sadece kendisine ait olduğunu söyleme meselesi. Bugün laiklerin AKP ile derdi,
zulme karşı mücadele değil, o gücün ona layık olmayanların eline geçmiş olması.
O laikler ki bir tür haset ve kibir üzerinden, “aşağılık insanlar”la gücü
paylaşmak istemiyorlar.
O haset ve kibir, şu aşağıdaki tweet’i atan Yahudi’ye
nedense “sapık, çocuk tacizcisi”, demiyor. Eğlence ve alışveriş tanrıları
adına, münferit olaylar doğrudan İslam’a vurulan birer sopaya dönüştürülüyor.
Kasıt aramak şart. Çocuk, genç ve kadın düşmanı olarak takdim edilen İslam, bu
üçünü piyasaya sürmek isteyenlerce dönüşüme uğratılıyor. Üçüne de İslam mal
olarak kıymetsiz, duyusal açıdan haz-karşıtı olarak takdim ediliyor. Tasfiye
işlemi buradan işletiliyor. Bu ülkede Hindu bayramı fest olarak kutlanıyor,
Güney Kore dizileri yutturuluyor vs. Ama terakkiye mani bir tek şey var, o da
İslam. Mengü, o diziler yüzünden Kuzey’e karşı!
Ayşe Çavdar’sa, “ne güzel, Müslümanlar zenginleşti,
böylece laikleşti” diyor ve laikliğin zenginlikle alakasını kuruyor bugünlerde.
Esat Arslan, mütedeyyin bir ailenin küçük kız çocuğunun “laikler ne kadar da
eğlenceli” dediğini aktarıp, sitem ediyor. Herkesin safı belli aslında.
Dertleri ne çocuk, ne genç ne de kadın… Bir toplum ve
devlet inşa ediyorlar. Bu inşa, daha temelden, alışverişe ve eğlenceye düşman
olmamak zorunda. İlki sömürüyü, ikincisi zulmü gizlemeli. Bu nedenle
birlikteliği, cem olmayı çağrıştıran her şeye düşmanlık edilmeli. Alevî cemi de
dağıtılmalı. “Dedeleri öldürün, Ali de kimmiş” deniliyor bugünlerde. Geçmişte
bazı Osmanlı padişahları, bazı tarikatların zikir törenlerini de yasaklıyor.
Egemenler, birlikte olma hâllerini ya yoldan çıkartıyorlar ya da tasfiye
ediyorlar. Cuma gününe saldırının sebebi, burada aranmalı.
Arslan’ın yoldaşı Erdoğan Aydın, önce kendinden menkul
bir “Türk” olmuş, nasıl Müslüman olduğunu sorgulamış, sonra da buduncu-faşist
Türkçüler gibi, “İslam öncesi putperestlik daha demokratikti” diyebilmişti. Bu
demokrasi dedikleri, alışverişin ve eğlencenin dünyası olduğu için kıymetli,
halkın iradesi ile alakası yok. Halkın iradesinden en çok bu solcular korkuyor.
Sol, kendi varlığını veya ideolojisini bir mal olarak
görüyor, mesele bu. Bu sebeple alışveriş ve eğlence kısmını önemsiyor. Gerçekle
buradan ilişki kuruyor. O yüzden şehre giren kervana koşuyor hemen. Kervan
sahiplerine karşı kıyam etmiş bir dinin adını bile duymak istemiyor.
Ayşenur Arslan da kendi kervanının derdinde.
Eleştirdiği TV spikerlerinden bir farkı yok aslında. Onlar da inanmadan
“Hayırlı Cumalar” diyor, kendisi de içine sinmemesine rağmen “Hz. Muhammed”
deme ihtiyacı duyuyor. Farkları yok.
Temelde kişiye aşkın olana bağlanma denilen haslet
tasfiye ediliyor. Cem olabilen kitlelerden korkuluyor, onların bir dava uğruna
aynı yola revan olmalarından çekiniliyor, herkes tek tek, “kendi mülkünün ve
hazzının efendisisin” yalanına ikna ediliyor. “Hazzı ciddiye al” emri bu yüzden
veriliyor. Mülkün ve hazzın dışından öfkeli ve dertli bir çığlık yükseldiğinde,
o efendilerin gölgesi kalmayacak, bu bilinmiyor.
Ve elbette Cuma, felâh için kavga verenlerindir.
Hayırlara vesile olsun…
Eren Balkır
5 Nisan 2018
Dipnotlar:
[1] Nevşin Mengü: Kimse Kusura Bakmasın”, 3 Nisan 2018, T24.
[2] “Ayşenur Aslan Kimdir”, Biyografi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder