Washington’un Suriye’de rejim değişikliğine yönelik
yürüttüğü örtük savaş raydan çıktıkça, IŞİD’e karşı mücadele iddiası üzerinden
Libya’nın yeniden alevlendirildiğine tanık oluyoruz.
Libya sahnesinin perdesi, dikkatleri Washington ve suç
ortaklarının Suriye’de kaybetmesi ve yaşanan yenilgiden başka bir yöne çekmek
için yeniden açılıyor.
New York Times,
Suriye’de ikinci kez ateşkes girişiminde bulunmak için ABD ve Rusya arasında bu
hafta varılan anlaşmanın “beş yıldır süren savaşa bir son vermeye dönük son
diplomatik çaba” olduğunu söylüyor.
“İç savaş” şeklinde yapılan yanlış adlandırmayı bir
kenara koyalım. Washington’ın Suriye’de şiddete son vermek için diplomasi
imkânlarını kullandığı iddiası boş. Bağımsız bir akılla Suriye’de yaşanan
çatışmayı takip eden, Batı medyasının yanlış bilgilerine karşı çıkan herkes
böylesi bir iddiayı kabul etmeyecektir.
Rusya Suriye savaşını sona erdirme çabalarında
muhtemelen samimidir. Peki ama Washington’ın beş yıllık çatışmaya son vermek
için diplomatik bir gayret içine girmesi mümkün mü? Bu, tam manasıyla bir
saçmalık.
Suriye’deki savaş rejim değişikliğini amaçlayan, dış
destekle yürütülen bir örtük savaş hâlini aldı. Washington, Britanya, Fransa ve
Türkiye, Suudi Arabistan, Katar, Ürdün ve İsrail gibi bölgesel vekil güçleri
Mart 2011’de Rusya ve İran’ın müttefiki Esad hükümetini devirmek için bir
saldırı gerçekleştirmişti.
Ülkeye teröristlerden oluşan bir vekâlet ordusu sızdı.
IŞİD bu ordunun bir parçasıydı. Burada amaç Suriye’yi kan banyosuna çevirerek
rejim değişikliğini gerçekleştirmekti.
O hâlde New York Times ve diğer Batı medya
organlarının sürekli kullandığı “iç savaş” tabiri yanlış. Bu tabir savaşın
gerçek niteliğini gizlemek için kullanılıyor. Bu savaş bir ulusu yıkımın
eşiğine getiren, yasadışı bir saldırı. Yabancı güçlerin gerçekleştirdiği bir
saldırı.
Suriye’de ateşkes ilân edilmesine dönük bu en son
çağrı barışçıl bir zemin oluşturmayı amaçlamıyor. Washington ve suç
ortaklarının tavrı bunu ele veriyor.
Geçen hafta öngörülen ateşkes gerçekleşmedi, bunun
kısmi sebebi terörist vekillerin Suriye hükümetinden ve Rusya’dan
bombardımanlara ve kara operasyonlarına son vermelerini istemeleri idi.
Diğer bir sebepse Suudi Arabistan ve Türkiye idi.
Washington, Britanya ve Fransa’dan yeterince destek görmese de bu ülkeler
sınırdan top atışları ve işgal tehditleri ile Suriye’ye karşı dış saldırı
gerçekleştirme konusunda ısrarcı oldular.
Ateşkese dönük bu ikinci çabanın çok az şansı var. Bu
hafta Kerry ve Lavrov arasında varılan anlaşma IŞİD ve Nusra’yı dışarıda
bıraktı. Dolayısıyla Suriye ve Rusya milislere ve “ilişkili gruplar”a
saldırmaya devam edecek.
“İlişkili gruplar” tabiri Suriye’deki milislerin büyük
çoğunluğu ile alakalı olarak kullanılıyor. Batı bu milisleri “ılımlı
isyancılar” kabul ediyor ama bu ayrım esasen tam bir komedi. IŞİD ve Nusra yere
göğe sığdırılamayan, ama artık gerçekte bulunmayan Özgür Suriye Ordusu gibi
sözde “ılımlı” güçlerle bütünleşti.
Ama son çabanın işe yaramayacak olmasının bir nedeni
daha var. Washington bu ateşkesi taktiksel bir duraksama olarak kullanmak
niyetinde. Böylece kendisi ve suç ortakları sahadaki vekil güçleri yeniden
organize edecekler. Bunların elindeki gizli ordu geçen Eylül’den beri Rusya’nın
attığı bombalardan ötürü ciddi darbeler aldı. Rusya hava gücü ve Suriye kara
gücü Batı’nın vekil ordusunu ezdi ve Türkiye’ye uzanan ikmal yollarını kesti.
Muhtemelen New York Times, Washington’ın sözde
ateşkes çabasının arkasındaki tuhaf hesabı ağzından kaçırmış oldu. Aynı
makalede gazete büyük resme dair bir şeyler ima etti.
“Obama
yönetimi için kısmi bir ateşkes şiddeti kontrol altına almanın bir yolu aynı
zamanda ateşkes, dikkatleri Libya’daki IŞİD savaşçılarına karşı yürütülecek
askerî operasyonlara çevirebilir.”
Gazete Washington’ın resmî görüşlerini aktaran bir
organ. Makalede Washington Yakın Doğu Politikası Enstitüsü’nde “Suriye uzmanı”
olarak çalıştığı söylenen Andrew J Tabler’dan da alıntı yapılıyor:
“Washington’ın politikası Suriye’de savaşı sona erdirme amacını gütmüyor. O
savaşın durulmasını ve yavaş yavaş kaynamasını istiyor. “Kontrol edilemez” bir
hâl alan çatışmanın kontrol altına alınmasına dönük bir çaba bu.
İşte özetle yapılan şu: ateşkesle üzerinde Washington
ve diğer yabancı güçlerin kavruldukları ocağın altını kısmak.
Washington ve NATO müttefikleri Britanya, Fransa ve
İtalya’nın bugün yüzünü Libya’ya çevirmeleri asla tesadüf değil. Trablus’ta
IŞİD’e ait olduğu iddia edilen bir eğitim kampının geçen hafta ABD eliyle
bombalanması ardından Obama yönetimi başka saldırıların yolda olduğunu söyledi.
Muhtelif haberler de ABD’nin Libya’ya daha büyük bir
askerî saldırı hazırlığı içinde olduğunu gösteriyor. Elbette Libya’daki IŞİD
yabancı bir gücün yasadışı bir biçimde Libya’ya müdahil olması için bahaneden
ibaret.
Asıl amaç Libya’yı Washington’ın Suriye’de yürüttüğü,
felâkete yol açan savaş konusunda dikkatleri dağıtmak için kullanmak.
Finian Cunningham
Kaynak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder