FHKC'den Savaş İlanı

Filistin Halk Kurtuluş Cephesi, Nablus yakınlarındaki Duma’da bulunan evlerine yerleşimcilerin gerçekleştirdikleri ve bir buçuk yaşındaki Ali Saad Davabşe’nin öldürülüp annesinin, babasının ve ağabeyinin yaralanmasına sebep olan korkunç saldırıyı kınar. Katiller ve teröristlerden oluşan Netanyahu hükümeti, bu korkunç zalimlikle yüklü suçun sorumlusudur. 

Bu saldırı, yerleşimcilere ve yerleşimlere yönelik direnişimizi yükseltmemizi ve buralara savaş ilân etmemizi gerekli kılmaktadır.

Çocuklara karşı işlenmiş bu türden iğrenç suçlar, 67 yıldır hiç durmayan, halkımıza karşı süregiden Siyonist terörün mütemmim cüzüdür. 

Yaşanan tüm katliamlar, Filistin halkına karşı Siyonist yerleşimcilerin uyguladıkları stratejinin bir parçasıdır ve Filistin’deki Siyonist devletin yapısını yansıtmaktadır.

Cephe, Filistinli kitlelerden öfkelerini ifade etmesini ve her düzeyde bu suça gerekli cevabı vermesini tavsiye etmektedir. Halkımız, kolektif çatışma ve örgütlenme aracılığıyla işgalle ve yerleşimcilerle yüzleşme noktasında direnişi yükseltmeli, yerleşimciler ve işledikleri suçlarla uğraşmak için Batı Şeria’da, mülteci kamplarında ve köylerde halk komiteleri kurmalıdır. Filistin Otoritesi’ne bağlı güvenlik aygıtının halkımızı yerleşimcilerden ve onların aralıksız süren şiddetinden koruyamadığı artık açıktır.

Cephe, ayrıca Filistinli yetkililerin acil durum ilân etmesini, bu canice işlenen cinayete cevap vermek için acilen eylem çağrısı yapmasını talep eder ve Filistin Otoritesi’nin, bilhassa çocukların yakılmasından sonra işgal devleti ile yürüttüğü güvenlik koordinasyonuna dönük çalışmalara son vermesiyle ilgili isteğini yineler, işgal devletinin gayrimeşru ilân edilmesi için uluslararası topluma gidilmesini, ayrıca halkımıza karşı işledikleri suçlardan ötürü politik, askerî ve yerleşimci liderlerin uluslararası mahkemelere çıkartılmasını talep eder.

Cephe, Siyonistlerin halkımıza karşı işledikleri suçların, Filistin’in kolektif çıkarının en yüksek öncelik olarak görüldüğü, her türden eylemin gerçek manada birleştirilmesini gerekli kıldığına vurgu yapar. Ayrıca FHKC, dünyadaki tüm adalet güçlerine, sosyal hareketlere ve devletlere Filistin halkını desteklemeye, işgalcinin Filistin halkına karşı işlediği suçları ifşa etmeye, her düzeyde ve her ortamda işgalcinin kapsamlı bir biçimde boykot ve tecrit edilmesi sürecini desteklemeye ve bu süreci derinleştirmeye çağırır.

FHKC

Ahmed Sedat’a Özgürlük

İşgal Hapishanelerindeki Tüm Filistinli Tutsaklara Özgürlük!

Ahmed Sedat’a Özgürlük!

 

Halkların Uluslararası Mücadele Birliği [ILPS], aralarında Filistin Halk Kurtuluş Cephesi’nin tutsak genel sekreteri Ahmed Sedat’ın da bulunduğu Filistinli tutsaklara işgal hapishanesi gardiyanlarının gerçekleştirdiği haince saldırıyı kınar. 27 Temmuz’da Siyonist Devlet’in 1948’den beri işgal altında tuttuğu Filistin’in güneyindeki Nafha Hapishanesi’nde İsrail hapishanesi gardiyanları gece yarısı hücrelere girdi, direnen tutsaklara saldırarak eşyalarını imha edip hücreleri altüst etti.

Gösterdikleri azimden ötürü tutsakları cezalandırmayı amaçlayan saldırı, Sedat Yoldaş ve aralarından bazılarının yaralandığı diğer hedef alınan tutsakların militan direnişi ile karşılaştı.

İsrail hapsetme işlemini, Filistin’deki her türden suçları işlediği işgal durumunu muhafaza edebilmek için bir mekanizma olarak kullanıyor, bu noktada eylemcileri, politik liderleri ve ailelerini hedef alıyor. İşgal devletinin hapishanelerinde bugün 5.700’ün üzerinde Filistinli tutsak var. Bunların 400’den fazlası “idari gözaltı”nda tutuluyor. Hapishanelerde ayrıca 160’tan fazla çocuk, 25 kadım ve Filistin Yasama Konseyi üyesi 16 kişi de bulunuyor. Birçoğu Ahmed Sedat gibi İsrail’in “yasadışı” kabul ettiği Filistin örgütlerine üye oldukları için hapiste tutuluyor.

ILPS işgale karşı azimli bir direniş ortaya koyan Filistinli tutsaklarla militan bir dayanışma içerisinde olduğunu beyan eder! ILPS üyesi örgütler bu konuyla ilgili dayanışmalarını şu başlıklar altında gösterebilirler:

1. Kendi bölgenizdeki İsrail konsolosluklarında ya elçiliklerinde protesto eylemleri örgütleyebilir ya da düzenlenen eylemlere katılabilirsiniz.

2. Filistinlilerin işgalciliğe ve ırk ayrımcılığına katkı sunan, bu hususlar üzerinden kâr elde eden İsrail’e ait ekonomik, politik ve kültürel kurumlara yönelik Boykot, Tecrit ve Yaptırımlar [BDS] ile ilgili çağrısına gerekli cevabı verebilirsiniz.

3. İşgal hapishanelerine, kontrol noktalarına ve ırk ayrımcılığı duvarına güvenlik hizmetleri sunmak için oldukça kârlı bir sözleşme imzalamış bulunan, Birleşik Krallık merkezli G4$ isimli güvenlik şirketini hedef alan eylemlere ve kampanyalara katılabilirsiniz.

ILPS Kanada Koordinasyon Komitesi

İsrailli Yerleşimciler Bir Bebeği Yakarak Öldürdüler

Cuma günü erken saatlerde Nablus’un güneyinde bulunan Filistin köyü Duma’da İsrailli yerleşimciler iki evi kundakladılar. Yerleşimciler evlere yangın bombaları ve Molotov kokteylleri attılar.

Tanıkların bildirdiğine göre saldırıda Ali Saad Dawabsha isminde 18 aylık bir bebek katledildi.

Hastane kaynaklarına göre, çocuğun ailesi ile dört yaşındaki ağabeyi saldırıdan yaralı kurtuldu ve derhal Nablus’taki bir hastaneye götürüldü.

Yakındaki Ma’akeg Efraim yerleşiminden gelen yerleşimciler iki eve ateşe verdiler.

Tanıkların ifadesine göre, anne ve baba çocuklarını evden çıkartmaya çalıştı ama en küçük oğullarını kurtarmayı başaramadı. Ateşe verilen diğer ev ise boştu.

Haberlerde de yer verildiği üzere, kundaklanan evin yakınında İbranice bir duvar yazısı bulundu. Duvarda “intikam” ve “yaşasın Mesih” yazıyordu. Yerleşimciler ayrıca duvara “fiyat etiketi” yazıp Davud yıldızı çizmişlerdi.

Son yıllarda İsrailli yerleşimciler “fiyat etiketi” sloganı altında Batı Şeria ve Kudüs’te Filistinlilerin evlerine yazılar yazıyor, kundaklama saldırıları düzenliyorlardı.

Fiyat etiketi saldırıları, hem Filistinlilere hem mallarına hem de İslamî açıdan kutsal mekânlara yönelik bir tür Vandalizm ve şiddet eylemi olarak gerçekleştiriliyor.

İsrailli saldırganlar, işgal altındaki Batı Şeria’da Filistinlilerin tarlalarına “fiyat etiketi” adı altında saldırılar düzenliyorlar. Bu saldırılar onlarca zeytin ağacının kökünden sökülüp atılması türünden eylemleri de içeriyor.

1967’de İsrail’in Batı Şeria ve Doğu Kudüs’ü işgal etmesinden beri bölgede 120 kanundışı yerleşim kurulmuş ve bu yerleşimlerde beş yüz binden fazla yerleşimci yaşıyor.

Birleşmiş Milletler ve birçok ülke 1967’deki savaşta İsrail’in ele geçirdiği topraklar üzerine kurulduğu için İsrailli yerleşimleri illegal kabul ediyor, dolayısıyla bu işgal altındaki topraklar Cenevre Sözleşmeleri’ne tabi olması sebebiyle üzerlerine yerleşim yeri inşa edilmesini yasaklıyor.

Tasnim Haber Ajansı
31 Temmuz 2015
Kaynak

Bosna-Hersek'te İşçi Eylemi

Bosna Hersek’te işçi haklarına yönelik yeni saldırıları hedefleyen yasa tasarısına karşı binlerce işçi sokaklara çıktı. İşçiler yasanın görüşülmesi sırasında parlamentoya girmeye çalıştılar. Çeşitli şehirlerden başkent Saraybosna’ya gelen işçiler, Federal Meclis binası önünde toplandılar. Yeni yasa, AB’nin önerdiği sosyo-ekonomik reformların bir parçası. İşten çıkartmaları kolaylaştırıyor ve kıdem tazminatı şartlarını değiştiriyor. Emekliliğe kadar istihdam edilmeyi artık kesinlikle garanti etmeyen batı tipi iş sözleşmelerini gündeme getiriyor. Eski iş yasası komünist dönemden kalma ve kesinlikle iş dünyasının aleyhine.

Gösteriler sabah saat onda başladı. Sayıları giderek artan ve ülkenin çeşitli kısımlarından gelen işçi kitlesi yeni yasaya yönelik memnuniyetsizliklerini ifade etti.

Hükümet binasının önünde işçilerin toplaştığı esnada meclis üyeleri yeni yasayı tartışıyorlardı.

Bu yasa Avrupa Birliği temsilcilerinin desteklediği bir yasa. Ancak işçi haklarını sınırlayan önemli yönleri mevcut. İşçi sendikaları ve birçok solcu muhalefet partisi önerilen yasaya ilişkin endişelerini ifade etti.

13:00 – Meclis üyeleri toplantı gündemini otuza yirmi oyla kabul etti. Muhalif üyeler meclisi terk etti.

Bosna-Hırvat Federasyonu’nda yeni iş yasasının geçirilmesini protesto etmek için binlerce işçi Bosna-Hersek’in başkenti Saraybosna’da eylem gerçekleştirdi.

13:30 – Sırp Cumhuriyeti’ndeki işçileri etkilememesine rağmen bazı işçi sendikaları da dayanışma amacıyla eyleme katıldılar.

Bu esnada polise takviye yapıldı.

Şehir merkezinde ana caddeler polis tarafından kapatılmış durumda.

13:40 – Meclis gündeminin kabul edildiğini duyan işçiler binayı girmeye çalıştılar ama polis tarafından durduruldular. Şu an giriş kapısını özel kuvvetler tutuyor.

13:50 – Göstericilerin bir kısmı hükümet binasının avlusunu terk etti. Amaçları şehir merkezine gidip burada trafiği engellemek. İşçiler “hırsızlar, hırsızlar!” diye bağırıyorlar. Sırbistan’dan gelen işçi sendikası Bosnalı sendikalara desteklerini sundular.

14:00 – İşçilerin temsilcisi binaya girip meclis üyeleri ile görüştü. Temsilci şu an dışarıda 15.000 işçinin bulunduğunu, her ne kadar örgütleyiciler protestoların barışçıl geçeceğine dair vaatte bulunsa da bunu garanti edemeyeceklerini söyledi.

14:15 – İşçiler meclis üyelerinin temsilcisine, “eğer bu yasanın gerçekten işçiler için hayırlı olduğuna inanıyorsan dışarı çık kendin söyle bunu işçilere” diyor.

15:00 – İşçiler polis kordonunu aştı, bir işçi yaşanan çatışmada yaralandı. Çatışma yaşanmamasını istediklerini göstermek için işçiler binaya doğru elleri havada yürüyorlar.

15:40 – Yasa 28 evet oyuna karşılık 3 hayır oyu ile geçti.

15:50 – İşçi sendikası şu an toplantıda ve yasa geçtikten sonra atacakları adımları tartışıyor.

16:15 – İşçi sendikası göstericilerin dağılmasını, dinlenip yarın gene gelmelerini istedi. Yarın saat 14’te temsilciler meclisinde iş yasası onaylanacak. Buna yönelik eylemler gerçekleştirilecek.

Agan Uzunoviç
Kaynak

İhanet Siyaseti

İhanet Siyaseti:

Obama Türkiye’nin Gönlünü Almak İçin

Kürdlere İhanet Ediyor

 

Kürd milisler (YPG, PKK), Irak ve Suriye’de IŞİD’e karşı mücadelede Washington’ın en etkili silâhı oldular. Ama Obama yönetimi Türkiye ile bağlarını güçlendirmek ve Türkiye’deki İncirlik Hava Üssü’nü kullanabilmek için Kürdleri sattı. Saf değiştirmeye dönük anlaşma, Suruç’ta 32 kişinin öldürüldüğü, yüzden fazlasının yaralandığı terörist saldırının üzerinden 48 saat bile geçmeden, Recep Tayyip Erdoğan ile Obama arasında yapılan telefon görüşmesinde gerçekleştirildi.

Bombalama eylemi, Obama’ya Kürdleri okkanın altına atmak için gerekli kılıfı sağladı, Türkiye’nin taleplerine boyun eğildi ve yüzler başka yöne çevrildi, öte yandan Türk bombardıman uçakları ve tankları Suriye ve Irak’taki Kürd mevzilerine saldırılar düzenlediler. Medya, ABD siyasetindeki bu şoke edici değişikliği IŞİD’e karşı zafer elde etme imkânlarını artırmaya dönük bir “oyun değişikliği” olarak değerlendirdi. Ancak eski görüşün tersini savunmak gerçekte Washington’ın ilkeli bir dış siyaset yürütemediğini, aynı zamanda şayet Obama bunu yapmakta kimi avantajlar görüyorsa, güvendiği bir dostuna ve müttefikine ihanet etme noktasında epey hevesli olduğunu gösteriyor.

Erdoğan Kürdlere savaş açtı. Bugün Suriye’de gerçekte olan-biten tam da budur. Medyada Türkiye’nin IŞİD’e karşı mücadeleye dâhil olduğuna dair görüşler yanıltıcıdır ve salt propaganda amaçlıdır. Gerçekte Kürdler, Türkiye sınırı boyunca uzanan bölgelerde IŞİD’e karşı ciddi bir saha hâkimiyeti kazanmış, bu da bağımsız bir Kürd devletinin ortaya çıktığına dair Ankara’daki politik liderlerde bir endişeye yol açmıştır. Söz konusu ihtimalin oluşmasına dur demeye kararlı olan bu siyasetçiler, Suruç’ta patlayan bombayı Erdoğan’ın binden fazla politik düşmanını gözaltına almak (IŞİD’le bağlantılı kişilerin oranı çok daha az), diğer yandan da Suriye ile Irak’taki Kürd mevzilerini bombalamak için bir bahane olarak kullandılar. Medya, ABD’nin fiili müttefikine yönelik bu acımasız saldırıyı IŞİD’e karşı savaş olarak gösterdi. IŞİD’le savaşılmıyordu. Bu, Türk ve ABD’li elitlerin elindeki savaş üzerine kurulu jeopolitik ajandalarının ilerletilmesi için terörist bir saldırının maniple edilmesinden başka bir şey değildi. CNN Türk’ün Cumartesi günü attığı şu iki tweet’e bakarsanız, neler olup bittiğini görürsünüz:

“Geçen gece Türk jetleri Kuzey Irak’taki PKK kamplarına 159 sorti yaptı. 400 hedef vuruldu.”

“Kaynakların CNN Türk’e bildirdiği kadarıyla IŞİD’e hiçbir hava saldırısı yapılmadı. Hedefler Kilis yakınındaki tanklarla vuruldu.”

Tekrarlarsak: Kürd mevzilerine 159 hava saldırısı yapılırken, IŞİD hedeflerine yapılan saldırı sıfır. Daha medya bizim Türkiye’nin Obama’nın IŞİD’e karşı verdiği savaşa katıldığına inanmamızı mı istiyor?

Türkler kimleri bombaladıklarını biliyorlar. Onlar otuz yıllık düşmanları Kürdleri bombalıyorlar. Telesur’dan konuyla ilgili şu tespitlere bakılabilir:

“Türkiye ile PKK arasında onlarca yıldır süren çatışma yeniden alevlendi. Türkiye Cumartesi günü Kürdistan İşçi Partisi’ne (PKK) karşı saldırılara devam edeceğini, bunun yanında IŞİD’e de saldıracağını söyledi.

Anadolu Ajansı’nın bildirdiğine göre, Başbakan Ahmet Davutoğlu ‘operasyonlar Türkiye’ye karşı tehditler sürdüğü sürece devam edecek’ dedi.

Ankara ayrıca Irak’taki PKK kamplarına da hava saldırıları düzenlediğini teyit etti. Davutoğlu, Türkiye’yi tehdit eden her türden örgütün militanlarının ezileceğini, Erdoğan ise PKK’nin saldırıların ana odak noktası olduğunu söyledi.” [“Turkey Says More Anti-PKK Strikes to Come”, Telesur]

Tekrarlarsak: Erdoğan, PKK’nin saldırıların ana odak noktası olduğunu söyledi.

Washington içinse tek mesele, öncelikler. Kürdler iyi bir dost ve sadık bir müttefik olsalar da, Suriye’ye saldırılar düzenleyecek yepyeni bir hava üssüne sahip değiller. Diğer yandan Türkiye ise sınıra çok yakın olan büyük bir üsse sahip ve bu üs hem birden fazla saldırı hem insansız hava araçlarıyla yapılacak saldırılar hem de rutin gözetleme uçuşları için çok uygun. Elbette tek kusur varsa o da Washington’ın eski müttefiki pestili çıkartılana dek dayak yerken dilini ısırmak zorunda kalacak olması. Bu, savaşı sürdürmek için mevcut hava sahasını kullanma karşılığında ödemek zorunda kalacağı bir bedel.

Türkiye’nin teröristlere en fazla yardım eden ülkelerden biri olması sebebiyle Suriye’deki cihadcı gruplarla bu ülke arasındaki ilişkinin kaygı duyulacak ana mesele olmasının bir önemi yok. Bu noktada Hürriyet Daily News’in şu tespitine bakılabilir:

“Doğalında şu soru sorulmalı: bu İslamcı teröristleri Sünni İhvancı bir hilafet devleti kurmak için doğuran, besleyip büyüten kimdir? Kobane ve birçok şehir yangın yerine döndüğünde bile, Türkiye başbakanı CNN’e verdiği röportajda eğer Washington Esad’ı da hedef almayı kabul ederse, Suriye bataklığına kara birliklerini sokma emri vermeye istekli olduğunu söylemedi mi? Bu, kirli bir oyun. […]” (Editöryel, “Kobane and Turkey are Burning“, Hurriyet Daily News]

Bu da Nafiz Ahmed’den:

“Suudi Arabistan ve Katar’dan gelen askerî teçhizat İstanbul’daki komuta ve kontrol merkezinden sınırdaki asilere Türk istihbaratı eliyle nakledildi. CIA ajanları İsrailli ve Ürdünlü komandolarla birlikte Ürdün-Suriye sınırındaki Özgür Suriye Ordusu mensubu isyancıları tanksavar ve uçaksavar silâhlar konusunda eğitti. Ayrıca eldeki diğer raporların da gösterdiği üzere, İngiliz ve Fransız ordusu da bu gizli eğitim programlarına dâhil oldu. Görünüşe göre aynı ÖSO’cular bu seçkin eğitimi alıp IŞİD’e katıldılar. Geçen ay bir IŞİD komutanı, Ebu Yusuf, ‘Batının eğittiği birçok ÖSO’cu bize katıldı’ dedi.” (“How the West Created the Islamic State”, Nafeez Ahmed, CounterPunch]

Bu da USA Today’den:

“Militanlar silâhları ve savaşçıları Türkiye üzerinden Suriye’ye geçirdiler. IŞİD ve Nusret Cephesi’nin Türkiye’de şebekeleri mevcut.

Türk güvenlik ve istihbarat servislerinin IŞİD militanlarıyla bağlarının olması muhtemel. Örgüt, ABD’nin kendisine hava saldırıları düzenlemesinden bir gün önce 46 Türk diplomatını serbest bıraktı. Türkiye NATO üyesi olduğu için hava saldırılarından haberdardı ve bu nedenle diplomatları serbest bırakması konusunda IŞİD’e baskı yaptı.

Bu da Türkiye’nin IŞİD üzerinde insanların düşündüğünden daha fazla etkiye veya bu örgütle daha güçlü bağlara sahip olduğunu gösteriyor.” Tanir’in ifadesi bu şekilde. [“5 reasons Turkey isn’t attacking Islamic State in Syria”, USA Today]

Medya, Suruç’taki patlamanın her şeyi değiştirdiğine, Erdoğan’ın ve arkadaşlarının ışığı görüp IŞİD’i artık desteklememeye karar verdiğine insanları inandırmak isteyebilir. Ama bu, bir palavradan ibaret. Burada fikrini değiştiren biri varsa o da Obama. Obama, muhtemelen tekfirci vekil savaşçılarının Esad’ı devirmek için yeterince acımasız olmadığını anladı, bu nedenle Sultan Erdoğan ile birlikte çalışmaya karar verdi. Bu da Erdoğan’ın Esad’ın devrilmesi için sahaya inecek postalların karşılığında daha fazla Kürd’ün kanına girmesi için gerekli yeşil ışığın yakılması anlamına geliyor. Siyasetçiler inkâr etseler de mevcut anlaşma bu yönde. Şimdi de Foreign Policy’nin “Durum Raporu”na ilişkin tanıtım yazısına göz atalım:

“Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’nın yeni komutan adayı General Robert Neller Senato’daki Silâhlı Hizmetler Komitesi başkanı Senatör John McCain ile ilişkilerinde iyi bir başlangıç yapmadı. General, Perşembe günkü panelde IŞİD’in esasta Irak ve Suriye’ye girmek için dövüştüğünü söyleyerek Arizona senatörünün öfkesine maruz kaldı. McCain bu fırsatı kullanıp bu Irak gazisine ‘verdiğiniz cevaplar beni hayal kırıklığına uğrattı’ dedi ve generale birkaç soru sordu.” [Situation Report”, ForeignPolicy]

Burada şu söyleniyor: ABD’ye göre IŞİD savaşı kazanamayacak, bu da Esad iktidarda kalacak demek. Obama’nın B Planı’na geçmesinin ve kaderini Erdoğan’a bağlamasının sebebi bu. Zira Pentagon’daki kodamanlar, Suriye’de rejim değişikliği istiyorlarsa, askerin sahaya inmesi gerektiğini nihayet anladılar. Ama bu postallar kimin postalları, soru bu.

Elbette ABD’nin değil. Amerikalılar savaştan bıktılar ve Ortadoğu’daki başka bir kanlı fiyaskoyu muhtemelen desteklemeyecekler. İşte Erdoğan da burada çıkıyor sahneye. Washington Türkiye’nin ağır işleri üstlenmesini ABD’nin de lojistik desteği ve hava koruması sağlamasını istiyor. Oyunda devreye sokulacak ana plan bu. Doğalında medya gerçekte neler olup bittiğini ya da Obama’nın ne iş çevirdiğini ortaya koyamıyor. Ama tüm bu kampanyanın hedefinin Esad’ı devirmek olduğunu kim göremez ki? Son üç yıldır bir mağarada yaşayan biri herhalde.

Tüm bunların tek bir sonucu var: Erdoğan üç ayrı talepte bulundu. O, Türkiye’yi IŞİD ve Kürd saldırılarından koruyacak, sınırın Suriye tarafında tesis edilecek bir tampon bölge istiyor. Suriye’nin tümünde ya da belirli bir kısmında uçuşa yasak bölge talep ediyor. Bir de Esad’ın devrilmesini istiyor. Erdoğan’ın (İncirlik anlaşmasının bir parçası olarak) isteyip de Obama’nın kabul ettiği işte bunlar. Medya bu yöndeki iddiaları yalanlıyor. Olan-biteni izah etme noktasında katkı sunmak için Ekim 2014’te Reuters’te çıkmış şu makaleye bakılabilir:

“Çarşamba günü Tayyip Erdoğan, ‘Türkiye IŞİD ve bölgedeki diğer ‘terörist’ gruplarla savaşacak ama Esad’ın devrilmesiyle ilgili amacına da bağlı kalacak’ dedi.

Ayrıca Suriye rejimini devirme, Suriye’nin toprak bütünlüğünün korunmasına yardım etme ve tüm yurttaşlarını kucaklayan anayasal, parlamenter bir yönetim sistemini teşvik etme ile ilgili amacımızı öncelikli görmeyi sürdüreceğiz.

Ama Türkiye, ABD öncülüğünde gerçekleştirilecek hava saldırıları, kapsamlı bir politik strateji ile birlikte gerçekleştirilmediği takdirde, bu saldırıların Esad’ı güçlendirmesinden ve otuz yıldır özerklik için mücadele eden Türkiye’deki Kürdlerle bağlaşık Kürd militanları cesaretlendirmesinden korkuyor.

Erdoğan ‘tonlarca bomba, tehdide ve tehlikeye mani olacaktır.’ diyor.

‘Terörizme karşı mücadelede her türden işbirliğine açığız ve hazırız. Ancak herkes şunu anlamalıdır ki Türkiye geçici çözümler peşinde koşan bir ülke değildir ve başkalarının bu süreçten istifade etmesine asla izin vermez.’ […]” (“Turkey will fight Islamic State, wants Assad gone: President Erdogan”, Reuters]

Gayet açık değil mi? Ya ABD Türkiye’nin Esad’dan kurtulmasına yardım edecek ya da hiçbir anlaşma yapılmayacak. Cumhurbaşkanının sağ kolu Davutoğlu ise Şubat 2015’te CNN’de Christiane Amanpour’a verdiği röportajda aynı şeyi söylüyor:

“[…] ‘Eğer diğerleri kendi paylarına düşeni yaparsa, Türkiye Suriye’ye birliklerini gönderir.’

‘Eğer IŞİD sonrasına dair açık bir strateji mevcut ise biz her şeyi yapmaya hazırız, bizim sınırlarımızın korunduğundan emin olmamız gerekir. Artık halkını Türkiye’ye doğru kaçmaya zorlayan bir rejim istemiyoruz. Orada başka terörist örgütlerin aktif olmasını istemiyoruz.’

Davutoğlu, Suriye’de Amerikan hava saldırılarının gerekli olduğunu ama zafer için yeterli olmadığını söylüyor.

‘Eğer IŞİD giderse başka bir radikal örgüt gelir. Bu nedenle bizim yaklaşımımız kapsamlı, içerici, stratejik ve birleşik olmalıdır. Rejimin insanlığa karşı işlediği tüm zalimane suçların ortadan kaldırılması için bu gereklidir.’

‘Uçuşa kapalı alan istiyoruz. Sınırımızda güvenli bir bölge istiyoruz. Aksi takdirde tüm bu yük Türkiye’nin ve diğer komşu ülkelerin omuzlarına biner.’

Türkiye ABD’nin Suriye’ye IŞİD’le savaş için girebileceği ama Esad için girmeyeceğine dair fikri geçersiz kılmaya çalışıyor.” [“Turkey willing to put troops in Syria ‘if others do their part,’ Prime Minister says”, CNN]

Tekrarlarsak: “Türkiye askerlerini Suriye’ye sokmak istiyor ama Esad da gitmek zorunda. Anlaşma bu konuyla ilgili. Davutoğlu bu talebinden vazgeçse de temel anlaşma hiç değişmedi. ABD ve Türkiye’deki liderler basına konuşurken giderek daha ağzı sıkı bir hâl aldılar. Ama plan gene de işliyor. Örneğin Obama yönetiminden kimi yetkililer, Suriye’de uçuşa yasak bölge sağlayacaklarına ilişkin haberleri yalanladılar. Ancak New York Times’a göre ABD “görece ılımlı Suriyeli isyancılar”ın kontrolünde olacak bir “IŞİD’den arındırılmış bölge” ya da “güvenli bölge” oluşturmaya karar verdi. [“Turkey and U.S. Plan to Create Syria ‘Safe Zone’ Free of ISIS”, New York Times]

O vakit soru şu: ABD bu “IŞİD’den arındırılmış bölge”de hava koruması sağlayacak mı?

Evet sağlayacak.

Esad bu bölgeye savaş uçaklarını gönderecek mi?

Hayır göndermeyecek. Bunu yapması için deli olması gerek.

Peki, o zaman ABD’nin oluşturduğu bir tür uçuşa yasak bölge değil mi? Aynı zamanda bu, tüm Suriye’ye uygulanacak, ABD savaş uçakları ve insansız hava araçları Şam’dan 500 mil uzaklıkta. İncirlik anlaşması ABD’nin tüm Suriye’yi gökyüzünden kontrol etmesi demek. Times ise böylesi açık detayların üzerini örtmeye çalışıyor:

“Amerikalı yetkililer, bu planın Esad’ı hedef almadığını söylüyorlar. Aynı zamanda fiili bir güvenli bölgenin planın yan ürünü olduğu iddiasındalar, resmi planda belirlenmiş uçuşa yasak bölge anlaşmanın parçası değil. Onlara göre plana uçuşa yasak bölge dâhil değil. Geçen hafta yapılan sürpriz anlaşmada Amerikan savaş uçaklarının IŞİD üslerine saldırması için Türkiye’deki askerî üslerin kullanılması var. Türkiye bu üslerin kullanılması karşılığında uçuşa yasak bölge istiyor.” [“Turkey and U.S. Plan to Create Syria ‘Safe Zone’ Free of ISIS”, New York Times]

Tüm bu saçmalığın anlamını ne? Şu: evet, ABD Suriye üzerinde bir uçuşa yasak bölge oluşturdu ama yönetimin halkla ilişkileri bu konuda tek laf etmek istemiyor, zira onlar aksi takdirde Obama’nın Türkiye’nin taleplerine boyun eğdiğini kabul etmek zorunda kalacaklar.

NYT, mizah anlayışını yitirmediğini göstermek için aynı kanaldan şunları söylüyor:

“Amerikalı yetkililer, son aylarda Türkiyeli mevkidaşlarıyla resmi bir uçuşa yasak bölgenin gerekli olmadığı konusunda tartışıyorlar ve Amerika’nın IŞİD’e karşı gerçekleştirdiği yüzlerce saldırı esnasında Esad’a bağlı kuvvetlerin müttefiklerle birlikte gerçekleştirilmiş saldırıların düzenlendiği alanlardan çekindiğini söylüyorlar.” [NYT]

Başka bir ifadeyle “Amerikalı yetkililer” Erdoğan’a şunu söylüyorlar: “Buna uçuşa yasak bölge demeyelim, zira F-16’lar Şam semalarında uçmaya başlayınca Esad mesajı çabucak alacaktır.”

Bu türden palavraları ülkenin en önemli gazetesinde yayınlayabildiklerine inanabiliyor musunuz?

Aynı şey ABD ve Türkiye’nin lakayt bir ifadeyle “IŞİD’den arındırılmış bölge” dediği, Suriye’nin egemenlik sahasına kapsamlı bir biçimde el konulması hususu için de geçerli. Bu da Obama’nın Erdoğan’ın üç talebinden birine, sınırın Suriye tarafında bir tampon bölge oluşturmaya dönük talebine boyun eğdiğinin kanıtı. Suriye’nin egemenliğinin küstahça ihlal edilmesinin Birleşmiş Milletler’de zerre tepkiye yol açmaması hiç de şaşırtıcı değil. Buradaki delegeler Washington’ın sapkın davranışlarına o kadar alışmışlar ki artık bu türden davranışlar onların dikkatini bile çekmiyor.

Bu arada tampon bölge oluşturma meselesi hiç hafife alınmamalı. Dışişleri Bakanlığı sözcüsü Mark Toner konuyla ilgili görüşünü birkaç hafta önce şu şekilde ifade etmişti: “Esasen biz Suriye ulus-devletinin çözülmesine giden yolu açmış bulunuyoruz.”

Zaten mesele de bu değil miydi? Bu “koruma altındaki bölgeler”in merkezî hükümete dönük saldırılar için bir saha olarak kullanılacağı gerçeğinin yanı sıra, bu bölgeler aynı zamanda ABD stratejisi ile uyumlu özerk bölgeler hâline gelecek. ABD stratejisi ise, Ortadoğu haritasının, Irak ve Suriye’yi küçük, kabilelerin yönettiği, bölgesel hegemonik güç İsrail’e ve küresel süper güç ABD’ye meydan okuma becerisinden mahrum kantonlara bölünmesi suretiyle yeniden çizilmesine dayanıyor. Bu olguyla ilgili olarak yazar Thomas Gaist World Socialist internet sitesinde kısa bir arka plan sunuyor:

“[…] Suriye’nin Dekonstrüksiyonu: Amerika’nın En Umutsuz Savaşı İçin Yeni Bir Strateji” isimli belgede Brookings Enstitüsü bu yeni sömürgeci stratejinin Suriye’ye tatbikine ait detayları sunuyor. […] Brookings’in raporuna göre ‘kapsamlı, ulusal düzeyde sağlanacak bir çözüm’ artık imkânsız, bu nedenle enstitü ‘özerk bölgeler’ oluşturulması çağrısında bulunuyor.

Rapora göre, ‘yegâne gerçekçi yol, Suriye’nin pratikte yapısöküme uğratılması ve parçalanması.’ ABD ve müttefikleri ‘Suriye içerisinde görece yaşaması daha muhtemel güvenliğe ve yönetişime sahip alanlar yaratmak zorunda.’

Rapora göre, bu ‘konfederal Suriye’ “alabildiğine özerk bölgeler’den oluşmalı ve yeni oluşturulmuş işgal bölgelerine ABD-NATO güçlerinin konuşlandırılması üzerinden askerî açıdan desteklenmeli. Bu güçlere, ‘çok taraflı destek ekipleri, sahaya yerleştirilmiş özel kuvvet müfrezeleri ve hava savunma unsurları dâhil edilmeli.’

Brookings raporu, ‘geçmişte isyan sürecinde aşırıcı unsurlarla girilen işbirliği birer utanç sembolü olarak görülmemeli’ diyor ve Esad yönetimine karşı ABD’nin vekil güçleri olarak hizmet eden bu militan grupların Suriye’nin yeni parçalanma sürecinden dışlanmaması gerektiğini söylüyor.” (“Turkey, Jordan discuss moves to seize territory in Syria”, Thomas Gaist, World Socialist Web Site]

Bugün Suriye ve Irak’ta kendisini ele veren strateji tam da bu değil mi?

Elbette öyle. Bugün “IŞİD’den arındırılmış bölgeler”, “güvenlik bölgeleri” ya da “uçuşa yasak bölgeler”e dair duyduğunuz her şey yalan. Bu söylenenlerin propaganda olduğunu söyleyerek bu yalanların sahiplerini payelendirmeyeceğim. Zira asla bir propaganda bile değil. Yüzde yüz, katıksız bir dizi zırva. Tıpkı, (NYT’nin El-Kaideli teröristler için bir takma isim olarak kullandığı ve onları masum gösteren ifadesine atfen) “görece ılımlı Suriyeli isyancılar”ın idare edeceği (Suriye topraklarında kurulacak) yeni tampon bölgeye dair görüş gibi zırva. Bunlar kimsenin gerçek plana dikkat etmemesini sağlamak için ortaya atılmış birer yalan. Eğer ABD Türkiye’nin taleplerini kabul ederse, Erdoğan ve Davutoğlu askerlerini Suriye toprağına sokacak ve bölgeyi işgal edecek. Medya inkâr etse de Obama bu planı kabul etti bile.

ABD bu ele geçirilecek toprağı “görece ılımlı Suriyeli isyancılar”a veremez, zira General Robert Neller’ın McCain’e söylediği sözlerde kabul ettiği üzere, cihadcılar kazanmıyor. Başka bir ifadeyle cihadcı planı suya düştü. Türkiye-ABD ittifakı tam da bununla ilgili. Temel politikadaki ana kaymaya işaret ediyor. Karadan işgal harekâtı gerçekleştirilecek ve Türkler askerî birliklerini gönderecekler. Her şey zaman meselesi. Gaist’in analizi de durumu şu şekilde özetliyor:

“Esad’ı vekil milis güçleri kullanarak devirme girişimi başarısız olunca Washington Suriye’yi doğrudan işgal etmeyi düşünüyor. Bunu da dışarıdan gelecek askerî kuvvetlerle gerçekleştirecek. Burada amaç ülkenin önemli bir kısmının ABD ve NATO birliklerince işgal edilmesini sağlamak. Suriye’nin ve genişletilmiş Ortadoğu’nun yeni emperyalist emeller doğrultusunda bölünmesi ABD’deki yönetici elitlerin zihinlerinde onlarca yıldır demlenen bir plan.” [“Turkey, Jordan discuss moves to seize territory in Syria“, Thomas Gaist, World Socialist Web Site]

Obama ne işler çevirdiğini medyaya doğal olarak söylemiyor ama plan bu.

Mike Whitney
29 Temmuz 2015
Kaynak

Ahmed Sedat'a Saldırı

Filistinli lider ve Filistin Halk Kurtuluş Cephesi Genel Sekreteri Ahmed Sedat, Nafha Hapishanesi’ndeki Filistinli politik tutsaklara yönelik İsrailli hapishane gardiyanlarının yürüttüğü saldırı kampanyasının bir parçası olarak saldırıya uğradı. Sedat ve yoldaşları, 27 Temmuz Pazartesi günü başlayan ve 28 Temmuz’un erken saatlerine dek süren saldırıda yaralandılar.

Filistinli tutsaklar hücrelerinde saldırıya maruz kalıyor, mallarına el konuluyor. Hapishanedeki birçok hücre alevler içerisinde. İşgalci devlete mensup yetkililer Gazze’den Nafha’ya yapılacak aile ziyaretlerine yasak getirdi. (Sedat iki yıldır aile ziyaretlerini reddediyor ve aile ziyaretlerine yönelik keyfi yasaklamalara son vermek amacıyla hâlihazırda mahkemeler nezdinde bir savaş yürütüyor.)

FHKC, işgal devletini Sedat’ın ve diğer tutsakların hayatlarını kaybetmesinden işgal devletini sorumlu tutacağını söyleyen bir bildiri kaleme aldı ve Filistinli liderle diğer tutsaklara yönelik bu saldırıya cevaben Filistinli tutsakların eyleme geçeceği konusunda uyarıda bulundu.

Saldırıyla ilgili protestolardan biri de 29 Temmuz Çarşamba günü saat sabah onda Gazze’de gerçekleştirilecek. Kendi şehrinizde de protestolar tertipleyin, İsrail konsolosluklarını protesto edin, işgal devletine karşı boykot, tecrit ve yaptırım için eyleme geçin.

Ahmed Sedat’a Özgürlük Kampanyası
28 Temmuz 2015
Kaynak

* * *

FHKC Bildirisi

Sedat’a Saldırıya Karşı Eyleme Geçin

FHKC Genel Sekreter Ahmed Sedat Yoldaş’a ve Nafha Hapishanesi’ndeki diğer tutsaklara yönelik Siyonist saldırının sonuçları konusunda uyarıda bulundu ve saldırının eylemle karşılığı verilmeksizin geçiştirilemeyeceğini söyledi.

“Lider Sedat işgalci devletin boğazındaki dikendir. O, Siyonist gardiyanların ve hapishane sisteminin acımasız saldırılarına rağmen, işgalci devletin, onun politikalarının ve bir bütün olarak Siyonist projenin kendisiyle yüzleşmenin milli bir sembolüdür.”

Cephe bildirisinde, “Sedat’a ve Nafha Hapishanesi’ndeki bir dizi tutsağa yönelik bu korkakça saldırının işgalciye sürekli meydan okuyan tutsakların iradesini ve sabrını kırma girişimidir ve Filistin halkına karşı gerçekleştirilen kapsamlı saldırının genel bağlamı dâhilinde yaşanmıştır.” demektedir.

FHKC, şu hususun özel olarak üzerinde durmaktadır:

“Bölgesel ve uluslararası toplantılarda tutsakların mücadelesini destekleme amaçlı kapsamlı bir program geliştirmek ve Uluslararası Ceza Mahkemesi’ne Filistinli politik tutsakların dosyasının teslim edilme sürecinin hızlandırılıp inatla takip edilmesini sağlayarak onları serbest bırakması noktasında Siyonist düşmanı zorlayacak çeşitli çalışmalar yürütmek Filistin halkının milli bir sorumluluğudur. Cesur Filistinli tutsaklara karşı sürekli işlenen sistematik suçların durdurulması ve tutsakların haklarının savunulması için mücadele edilmesi, uluslararası kurumların ve eylemcilerin de görevidir.”

Buna ek olarak Cephe’nin silâhlı kanadı olan Ebu Ali Mustafa Tugayları da şu tespiti yaptı:

“Nafha’daki faşist yetkililer, Ahmed Sedat yoldaşa ve cesur yoldaşlarımıza attığı dayak ve yaptığı işkence iki gündür sürüyor. Tüm yoldaşlarımız ve Filistin halkı, Siyonistlerin tutsaklara yönelik süregiden saldırısına karşı direnişin tüm araçlarıyla harekete geçmeye çağırıyoruz. Ebu Ali Mustafa Tugayları, liderimiz Ahmed Sedat ve tutsaklarımız çile çekerken ellerini-kollarını bağlayıp oturmayacaktır. İşgalci devletin liderleri cesur tutsaklarımıza karşı işledikleri suçların sonuçlarıyla yüzleşmelidirler.”

FHKC

Devrimci Tekfircilik

Kan ve gözyaşının orta yerine “yazarlığı bıraktı” haberi düştü. Tatilin kıyısına çekilenler, okudukları romanları, izledikleri filmleri yarıştırıp durdular. Bu haber onlar içindi. Serbes emrahın yazarlığa vedasına üzüldüler. Aslında serbes, yazar değil, sıradan bir kelime tüccarıydı. Muhtemelen kasadaki paralar suyunu çektiğinde, o mesleğe geri dönecekti.

Yazarlıkla kelime tüccarlığı arasındaki çizgi nedir? Sosyal âlemde özne olmayı öğrenenler için bu çizgi neyi ifade eder?

Pentagon icadı internette öznelik imkânları bulanlar için her şey kendi özneliğini belerten bir fondan ibaret. Bir şehid ailesi, Suruç’ta katledilenler, her politik gelişme onu işaretlediği için var sanki. 

Öznenin özgürlüğü adına her şey ama her şey eşitlenip düzlenir. İnternetin hastalık hâlini alması, bu pratikle ilgilidir. Disiplinin, hiyerarşinin ve işbölümünün olduğu gerçeğin içerisinde bir serbestiyet alanı sunduğu için önemlidir. Örgütlerin ağırlık merkezinin buraya kaymış olması da burayla bağlantılıdır. Özne, biricik olmayı özne olmak zannetmektedir.

Bu özne IŞİD düşmanı ise her şeyi sakallı görmek zorunda. Birkaç Alevî genç IŞİD’e katılmışsa, derhal ailelerinden başlayarak gerekli müdahalelerin yapılmasına dönük öneriler dile getiriliyor. Devletin üniversiteli gençlerin ailelerine yazdığı uyarı mektupları döşeniyor hemen. Ya da CHP’li belediyelerde devrimci örgüt mensuplarının çalışmasını dile dolayanlar, kendi muadillerini türetiyor. AKP eliyle memur edilmiş IŞİD militanları hemen öne çıkartılıyor. Liberallerden ödünç cümleler döşeniyor, IŞİD’in şiddetine küfretmek için.

Oysa hangimiz tekfirci değiliz ki! Hangimiz, kendimizden olmayanı mahallemize sokmazlık etmedik. Hangimiz, teoriyi bizim gibi anlamayanı devrimciliğin dışına atmadık. Hangimiz, bizim gibi olmadığı için başkasını Kürd olmayanların alanına fırlatıp atmadık. Yani tekfircilik var, tekfircilik var!

IŞİD ve IŞİD karşıtlığının bu denli vurgulanması, Müslüman kesim içre devrimci imkânları yok etmeye yazgılı. Fiili “tekfirci” pratiğin içe, zulmün kalesine, sömürünün merkezine dönme ihtimali sıfırlanıyor. Devrimci tekfircilik mümkün. Tekfir edileceklerse belli: sömürü ve zulüm.

Her yerde IŞİD görmek, IŞİD’i sahada yenen öznenin işaretlenmesi için şart. Kitleler ayrıma tabi tutuluyor ki bu, meşru bir teşebbüs. Ama bu yöntem ve teşebbüs dâhilinde düne kadar düşmanın tatbik ettiklerini taklid etmenin kime faydası olacağı muğlâk.

Devlet, yangını yangınla söndürmek demek. Yangına karşı olmak, bu söndürme pratiğine ortak olmaya yazgılı.

Sivas Katliamı, mevcut yangın dâhilinde Alevîlerin yakılması, Alevîlerin bugün kendi cenazelerine bile sahip çıkamaz hâle getirilmesi içindi. Suriye’deki savaş sayesinde Alevîler, orada da Alevîlerin olduğunu öğrendiler. Rıza Zelyut gibi isimlerden duydukları, “Alevî sadece Türk’tür” lafzının gerçeğe çarpıp tuz buz oluşunu gördüler. Ama hâlâ Kemalizm dini içreler, kurtuluşları cemevine saldıranın AKP logolu plastik mermiler olmadığını görmelerinde saklı. Kelime tüccarlığı ile yazarlık arasındaki çizgi nedir peki?

İlki için tüm kelimeler tüccarın etrafında tavaf eden birer kuldur. İkincisinde ol binaya girip putlara kılıç çekmektir.

Tüm acı, gözyaşı, kahır, zulüm aritmetiğe, kelimelere boğuluyorsa, mücadele de tüccarlığın faaliyet alanına dönüşür, dönüşmemelidir.

Tek derdi, tek siyaseti seçim olanın tüm bu yaşananları seçimlerle ilgisi dâhilinde okuması mümkündür. Tek derdi varlığı, mevcudiyeti olanın, tüm bu yaşananları kendisine yönelik saldırı olarak anlaması mümkündür. Fuat Avni propaganda ve strateji merkezinin işlevli hâle geldiği yer de burasıdır: o, tüm gerçeği kendi öznelliği üzerinden okuyanları maniple etmek için vardır ve devlet içredir.

Bir devrimci, bir şirkete temizlik işçisi olarak girmişse, gereğini yapıp çıkar, avizeleri kırdığı için işten atılmaz. Bir devrimci, “örgütlerin içindeki MİT mensuplarının güdümünde eylemler olacak” diyen bir strateji merkezinin aklına göre hareket etmez. Gereğini yapar. Gerekli olan, ortada, ortalıkta, ortaklıktadır.

Mesele, özne merkezli düşünüp hareket ederken, ortak olanın, ortada olanın, ortaklaşılanın görülmemesidir. Kazık çakılıp başlar bağımsız olunca, kazık devrimci olana çakılıp her şeyi fikrî salgıyla kuşatmak için baş serbestiyet edinince, ortak olan, öznenin önünde diz çöktürülmüş olur, başka bir şey de olmaz. Asıl mesele, kendi bedenimizin fiziğini, kimyasını, biyolojisini merkeze almak değil, mücadelenin fiziğine, kimyasına, biyolojisine katılmaktır.

Eren Balkır
27 Temmuz 2015

Rojava Dayanışması

Rojava Dayanışması Avustralya, 20 Temmuz 2015 günü Suruç’ta meydana gelen, Kobanê ile dayanışma için bir araya gelmiş gençlere yönelik korkakça ve barbarca saldırıyı kesin surette kınadığını bildirir.

Kobanê’ye gitmek ve savaşın harabeye çevirdiği şehrin yeniden inşasına yardım edip savaştan etkilenen çocuklara hediyeler vermek için sınırı geçmeye hazırlanan genç eylemcilere karşı, yüreği nasır tutmuş, insanlıktan çıkmış kişilerce düzenlen bu saldırı, insanlığın düşmanlarınca ortaya konmuş bir zulümden başka bir şey değildir. Ama bu kişiler, terör ve korkaklıkla uluslararası Rojava dayanışma hareketini ezebileceğine inanmakla büyük bir yanlış yapıyorlar.

Bu korkakça saldırıda sevdiklerini kaybedenlerin acılarını paylaşıyor, onlara başsağlığı diliyoruz. Bir yandan da saldırıda yaralananları düşünüyor, onların hızla iyileşmesini istiyoruz.

Bu dehşet verici ve korkunç saldırıya rağmen tek avuntumuz, yaşanan namert saldırının uluslararası Rojava dayanışması hareketinin hem Rojava devriminin hem de Kobanê’nin yeniden inşasının aktif biçimde desteklenmesine dönük kararlılığını zerre etkilemeyeceğini bilmek.

Rojava Dayanışması Avustralya

Suruç Katliamı: Bugün Yastayız, Yarın Yeniden İnşada

Amara Kültür Merkezi’nin bombalanması, Kobanê ile dayanışma içine girmekten insanları alıkoyma ve bu yönde korku salma çabasından başka bir anlama sahip değil. IŞİD’in bu konuda başarılı olmasına izin verilemez.

20 Temmuz Pazartesi günü Suruç’taki Amara Kültür Merkezi’ne yapılan bombalı saldırı tarihe bir trajedi olarak geçecek. Suruç, Kobanê’ye 15 kilometre uzaklıktaki bir sınır kasabası ve yardım faaliyetleri ile tüm destek çalışmalarının lojistik merkezi.

Birçokları için Amara, birkaç aydır Kobanê’deki çatışmalardan kaçan mültecilerin kullandığı bir sığınak ve barınak. Şehre dağılmış onlarca mülteci kampına yönelik yürütülen yardım çalışmalarının koordinasyon merkezi ve bölgeyi ziyaret eden uluslararası dayanışma gruplarının ve delegasyonların kullandığı bir yer olarak iş görmüş.

Geçen Eylül ayında başlayan çatışma süresince destek sunmak için gazeteciler ve eylemciler gelmiş ve Amara’yı ev olarak kullanmışlar. Herkesi bir araya getiren bu kültür merkezinde, sınıra yapılan sayısız seyahatin ardından ben de birkaç hafta kaldım.

Dışarıdan gelen insanlar için bir merkez olmasının yanı sıra kültür merkezi aynı zamanda çocuklar için bir barınak olarak da kullanılmış. Çocuklar için birçok atölye yapılmış, ortadaki odada çocukların sanat sergisi sürekli sergide kalmış. Odanın ortasında insanlar sürekli çay içip Rojava’daki politik gelişmeleri tartışmışlar.

Özel Bir Hedef

Bomba, Sosyalist Gençlik Dernekleri Federasyonu isimli dayanışma grubunu özel olarak hedef almış. Federasyonun genç üyeleri Kobanê’nin yeniden inşasına el atmak için şehirde çocuklara yönelik bir oyun parkı inşa edecekleri şehre geçmeyi planlıyordu. Katliamın kurbanları ağırlıklı olarak İstanbul’dan geliyordu ve çoğu öğrenciydi.

SGDF ESP’nin [Ezilenlerin Sosyalist Partisi] gençlik kanadı. Parti seçimlerden önce HDP ile ittifak kurmuştu. HDP’nin eşbaşkanı Figen Yüksekdağ ESP’nin kurucu üyelerinden. Geleneksel Türkiye solundan gelen ESP’nin özelde HDP genelde Kürd hareketi ile ittifakı Türkler ve Kürdler arasında önceden beri varolan etnik ayrımları aşan bir dayanışmayı tesis etme noktasında ileriye dönük bir adımı temsil ediyor.

HDP, Türkiye solu içerisinden ittifaklar bulma noktasında bilinçli bir çalışma içerisinde olagelmiş. Bu anlamda SGDF’nin kasten hedef alınması doğrudan Kürd ve Türk solunun son dönemdeki yakınlaşmasını hedef alıyor. SGDF’nin attığı şu slogan her şeyi izah ediyor: “Kobanê’nin değerleri Gezi Direnişi’nin değerleridir.”

SGDF’nin içinde olduğu delegasyon, etnik bağlılıkların ötesinde, Rojava halkı ile kurulan dayanışmayı genişletmeyi amaçlıyordu. Katliamın birçok kurbanı Alevi, aralarında bir de Karadenizli olan, geleneksel manada milliyetçiliğin kalesi Trabzon’dan bir genç de var.

Amara, ayrıca tüm dünyadan gelen eylemcilerin de üssü niteliğinde. O, bir anlamda Kobanê ve Rojava ile uluslararası ittifak kuranların bir tür elçiliği görevini görüyor. Gazeteciler içinse Amara sınırdaki hayatla ilk tanıştıkları yer. Merkez üzerinden mülâkatlar ayarlanıyor, gazeteciler Kobanê’ye geçme imkânlarını burada buluyor.

Bu sebeple SGDF delegasyonuna yapılan saldırıyı Kobanê direnişi etrafında inşa edilmiş uluslararası dayanışmaya yönelik bir saldırı olarak görmek mümkün. Zira merkez, Kobanê sınırı boyunca süren mücadeleyle sıkı sıkıya bağlantılı. IŞİD bu saldırıyla oluşan uluslararası dayanışmayı da kırmak niyetinde. Kimsenin korkup teslim olmasına izin vermemek gerek.

İntihar Bombacıları ve Türkiye’nin IŞİD’le Bağlantıları

Son iki aydır IŞİD’in Kürdlere yönelik intihar bombacılarıyla gerçekleştirdiği intikam saldırılarında bir artışa tanık oluyoruz. Görünüşe göre bu, kuzey Suriye’de Kürd özgürlük güçlerinin (YPG/YPJ) IŞİD’e tattırdıkları son mağlubiyetlere yönelik doğrudan bir cevap niteliğinde.

Diyarbakır’da HDP’nin seçim mitingine önceden IŞİD için savaşmış bir Türkiye vatandaşı bomba yerleştirdi ve dört kişiyi öldürdü. Birkaç hafta sonra IŞİD militanları Türkiye sınır kapısından geçip Kobanê’ye girdiler ve 200 kişiyi katlettiler. Bu, Suriye İnsan Hakları Gözlem Evi’ne göre Suriye’de gerçekleşen ikinci büyük katliamdı.

Üç saldırıda da Türkiye ya suç ortaklığı yaptı ya da saldırılara ihmalkâr yaklaştı. Türkiye’nin IŞİD’le ilişkilerinin bir delili de onun Kürd yurttaşlarının safında olmaması ve kuzey Suriye’deki demokratik özerkliğe dönük Kürd deneyimini zayıflatmak için IŞİD’i desteklemesi.

Bu durum, Suriye iç savaşının güney Türkiye’ye sıçradığını, bu sürecin daha da yoğunlaştığını gösteriyor. Suriyeli Kürdler aralıksız IŞİD’le savaşırken (ve son iki ayda önemli kazanımlar elde ederken), IŞİD’in Türkiye içerisinde Kürdlere karşı intihar bombacılarıyla saldırılar düzenlemeye, bunu da Türk hükümetinin gizli desteğiyle gerçekleştirmeye devam edeceğinden korkuluyor. Suruç’ta meydana gelen trajedinin ardından birçok Kürd Türk hükümetini ve güvenlik güçlerini hiçbir yapmamakla suçluyor ve PKK’nin intikam almasını talep ediyor.

Uluslararası Dayanışma İhtiyacı

Hem geçen Haziran’da Kobanê’de yaşanan katliam hem de Suruç’ta gerçekleşen bu son bombalı saldırı IŞİD’in Kobanê’yi ümitsiz, savaşın paramparça ettiği harap bir yer kalması için ortaya koyduğu çabaların ürünü. Yereldeki yetkililer şehri yeniden inşa etmeye başladılar. Saldırıların da amacının Kobanê ile dayanışma içerisine girme noktasında insanları korkutmak olduğu çok açık.

Rojava devrimcileriyle uluslararası ittifak ilişkisi içerisinde olan bizlerin görevi SGDF delegasyonunun amaçlarını yerine getirmek ve Kobanê şehrini yeniden inşa etmektir.

Kobanê’ye yönelik uluslararası dayanışmanın kantondaki Kürd direnişine hayli hayrı dokunmuştur. Dayanışma, Kobanê’deki savaşçılara ve yurttaşlara umut vermiştir. Amara Kültür Merkezi, uluslararası dayanışmaya dönük güçlü arzuyu temsil etmektedir. Kültür merkezi uluslararası ziyaretçilerini baş üstünde tutmuş, savaştan etkilenenlere yardım ederek çatışmanın uluslararasılaşmasını sağlamıştır. Dolayısıyla IŞİD’in yol almasına ve terör korkusu ile bizi eylemsizliğe teslim almasına izin vermemeliyiz.

Pazartesi günü yaşanan saldırıdan kurtulan Merve Kanak Facebook sayfasına şu mesajı düşmüş:

“Birlikte şarkılar söylediğimiz insanları katlettiler. Birlikte dans ettiğimiz insanları öldürdüler. Orada gördüğümüzde şaşırdığımız, birlikte çalıştığımız, sohbet ettiğimiz insanları öldürdüler. Amara’nın bahçesinde kahvaltı ettiğimiz insanları öldürdüler, birlikte güldüğümüz, karpuz yediğimiz insanları. Onlar politika ve teori tartıştığımız insanları öldürdüler. Farklı politik ideolojileri olan ama devrimin gerçekliğinde birleşen insanları öldürdüler. Hepimiz iyi insanlardık. Hepimiz oraya bir rüyayı gerçekleştirmek için gelmiştik. Yanımızda oyuncaklar vardı, her birimizde üç çanta, anlıyor musunuz?”

Bugün yüreklerimiz kederli. Yarınsa yeniden inşa sürecine başlıyoruz.

Yvo Fitzherbert
21 Temmuz 2015
Kaynak

Suruç, Kapitalizm, Ortadoğu

Kobane’de yenilip gerilemeye başlayan IŞİD, intikam almaya, korku üzerinden varolmaya çalışıyor.

Kapitalizmin keşif kolu, emperyalizmin kendi lehine işleyecek düzeni kurması için IŞİD gibi örgütlere ihtiyacı vardır.

Dipsiz bir kuyu hâline gelen Ortadoğu, yıllardır yüz binlerce masum insanın kanıyla ıslandı. Yüzlerce farklı hesap, onlarca farklı taşeron örgütü doğurdu.

Bu örgütlerin satılık lider kadroları, efendilerini kendilerine verilen fiyatla belirlerler.

Bu örgütler “askerlerine-fedailerine” içinde bulundukları mekân ve zamana göre en iyi yaşam standartlarını sunmaya çalışırlar. Bu örgütlere katılacaklar için ideoloji ve inanış biçimi ise çok önceleri temellendirilmiştir.

Bu tür örgütleri din ile açıklamaya çalışmak, emperyalizmin çizdiği sınırlardır. İnanan-inanmayan, gerçek din-uydurulan din vb. üzerine yapılacak tartışmalar, masum insanlarla birlikte hakikatin de üzerine toprak atmaktır.

Tüm dünyada olduğu gibi Ortadoğu’da yaşananlar, bir din-dil-ırk savaşı değil, mülkiyetin kimin olacağı savaşıdır, kapital hesaplardır. İnsanlık tarihi boyunca dökülen kan, mülkün sahibinin kim olacağı-nasıl pay edileceği üzerinedir.

Kapitalizm, yapısına içkin krizleri, ya sahte bir kriz ile ya da gerçek bir savaş-çatışma ile atlatır.

Bu açıdan da “ticaret”, kansız savaştır. Kapitalizm, sürekli bir savaş hâlidir.

Kapitalizm öldürür, ölümlerden de kendine rant devşirir. İktidarlar ve profesyonel muhalifler, IŞİD gibi örgütlerin her türlü eylemini kendi siyasi manevraları için kullanabilirler.

Ölümler üzerinden romantik, popülist söylemler geliştirmek orta sınıfın davranış biçimidir. Kapitalizmin, modern vicdan popülizminden, duygusallığından sıyrılıp, toplumsal bir statü olan “muhalif”likten doğal barış hâlinin bir parçası olmayı, yani çıkar hesaplarının insanlar arasına kurduğu duvarları yıkmalı, bir araya gelmeyi, öze dönüşü aramalıyız. Yeryüzünü cehenneme çevirenlere karşı cennetin umudunu yaşatmalı, yekvücud olmalıyız.

Suruç’ta katledilen tüm kardeşlerimize Allah rahmet eylesin, geride kalanlara sabır (mücadele azmi) versin, hâlleriyle dertlendirsin.